Voorpagina
Door: Gerhard Smeenk
maart 2025
Voorwoord
Door: Melle Boudewijns
Terwijl ik dit schrijf is het lente geworden en dat merk ik op allerlei manieren. Het is heerlijk weer, ik kan al zonder jas naar buiten lopen.
De vogels zitten alweer volop in de tuin, ik zie nu mussen en duiven en dit jaar is er ook een jonge fazant die af en toe langs komt, in een spiegel ruit kijkt en dan met veel misbaar naar zijn spiegelbeeld roept. De eerste haas dichtbij onze tuin is ook al weer voorbij gekomen.
De boeren om mij heen zijn druk; de hele week komen er al de meest wonderlijke voortuigen voorbij en één van de velden naast mijn huis ligt er alweer keurig bij.
Overal Achter de Rügediek wordt in opdracht van Liander nu gegraven, geboord en gebouwd onder andere bij de Muyweg en het vliegveld (zie ook het artikel van Mike de Bruijn over Texel Airport) en ook beginnen de contouren van het nieuwe verdeel centrum op het vliegveld zichtbaar te worden.
Wat Achter de Rügediek betreft is het ook lente; er zijn veel ideeën bedacht tijdens de redactie vergadering en tijdens een vergadering met één van onze vaste schrijvers Geert Naber.
Lezer Johanna vroeg om het linkje naar de pdf versie van Achter de Rugediek. En dat deed ons beseffen dat je die linkjes nog niet op de website ziet. Die linkjes voegen wij de komende tijd toe zodat ook de PDF versies altijd beschikbaar blijven.
Ik wens u allemaal een fijne en vrolijke lente.
Op reis, bijzondere herinneringen die je nooit meer vergeet
Door: Karla van Rooijen- van der Meulen
Als kind had ik het grote geluk dat mijn moeder een oom en tante had die op een bijzondere manier hun geld verdienden. Ze woonden in een enorme villa aan het eind van een lange oprijlaan in het deftige Wassenaar. Om bij de voordeur te komen moest je een paar treden op. Achter de zware deuren was dan een grote witte hal met marmeren tegels op de vloer. Een brede lange trap ging naar boven. Nu denken jullie misschien dat het hele deftige rijke mensen waren die oom en tante van mij, maar dat was niet zo. Het waren juist hele eenvoudige mensen die van oorsprong uit een klein fries dorpje kwamen. Hoe ze hier terecht gekomen waren weet ik niet en ik kan het mijn moeder helaas ook niet meer vragen.
In ieder geval woonden zij dus in de villa in Wassenaar en ik woonde met mijn ouders, broer en zusjes in Den Haag en af toe gingen we bij hen op bezoek. We gingen dan niet door de grote voordeur, maar door de kleine achterdeur die in de keuken uitkwam. De oom en tante woonden in een paar kleine kamers. De rest van het huis was leeg en vervallen. De muren waren kaal en de vloeren waren vies en versleten. Er waren heel veel kamers en in die kamers stonden kooien. Het was er een gekrijs van jewelste want de kooien waren allemaal gevuld. Ze waren gevuld met apen! Het was de taak van mijn oom en tante om de apen te verzorgen. Dat deden ze met verve en liefde. Twee aapjes kregen een speciale behandeling. Ze zaten niet in een kooi, maar hadden een kamer met speelgoed. Het kleinste aapje heette Sita en ze had een klein luiertje om. Het andere aapje was wat groter en heette Joli-Coeur, net zoals het aapje uit het boek “Alleen op de Wereld”.
Het waren aapjes die kunstjes moesten leren. Deze kunstjes moesten ze dan vertonen aan de bezoekers van het dierenpark. Dat vond toen nog bijna niemand zielig. De aapjes leken immers verdacht veel op mensjes dus het zou voor hen wel hetzelfde zijn als bij kinderen. De dierentuin grensde aan de tuin van de villa. Via een hekje kon je zo van de grote tuin het dierenpark in. Behalve mijn oom en tante helpen met de verzorging, mochten we ook zomaar de dierentuin in lopen. Aan die uitstapjes naar mijn oom en tante – lopend heen en met de tram terug- bewaar ik natuurlijk geweldige herinneringen.
Deze herinneringen kwamen onmiddellijk weer boven toen de juf uit Midden-Eierland mij het verhaal van de schoolreizen vertelde, wat zich ongeveer in dezelfde tijd moet hebben afgespeeld. Uitgerekend deze dierentuin, die allang niet meer bestaat en waarvan ook bijna niemand meer weet dat deze dierentuin ooit heeft bestaan, was het doel van haar eerste schoolreis met de kinderen van haar klas.
Het was een initiatief van de NS. Alle scholen in Noord-Holland konden een aanvraag indienen om met de trein op schoolreis te gaan. Onze juf was ondernemend en bovendien een juf die “haar ”kinderen het leukste en het beste toewenste. De meeste kinderen in haar klas waren nog nooit van het eiland af geweest.
Dit was natuurlijk een prachtige kans om ze wat van de wereld te laten zien! De NS bepaalde het programma en dat was dus voor dat jaar de dierentuin in Wassenaar. Het was natuurlijk een enorme reis. Eerst met de boot, dan een stukje met de bus en dan met de trein. Eigenlijk net als nu.
Het verschil was dat de trein niet meteen aansloot en dat de kinderen even moesten wachten op het perron. De klas bestond uit ruim 20 kinderen. Ria Moens ging mee om de juf te helpen. De juf was heel blij met haar hulp, want het was natuurlijk reuze spannend, er kon van alles gebeuren en het was wel de bedoeling dat alle kinderen heelhuids, blij, gelukkig en tevreden op Texel zouden terugkeren. Ook ik weet uit ervaring dat wachten met een groep jonge dartele levenslustige kinderen zenuwslopend kan zijn, omdat ze graag naar het randje lopen om de trein te zien aankomen, zich totaal niet bewust van het gevaar. Met deze klas, in die tijd, nog spannender omdat het voor de meeste kinderen de allereerste keer was dat ze op een perron waren, spoorrails zagen en ook nog een trein waarmee ze zouden gaan reizen. Maar het ging gelukkig goed. De kinderen stapten braaf in en luisterden goed naar de juf en Ria. Onderweg stapten bij ieder station andere klassen van andere scholen in.
Zo kwamen ze met een hele grote groep kinderen aan bij de dierentuin in Wassenaar.
De kinderen waren dolenthousiast en keken hun ogen uit! Juf waarschuwde nog een keer extra: let goed op en weer voorzichtig, blijf bij elkaar…….steeds even tellen. De kinderen luisterden braaf en deden hun best, maar waren ook overweldigd door alles wat er om hen heen gebeurde en wat er allemaal te zien was. Ze liepen langs alle hokken en kwamen uiteindelijk bij het hok van de apen.
Zouden daar ook “mijn aapjes” Sita en Joli-Coeur in het hok hebben gezeten? De dierentuin was toen al een beetje oud en versleten. Er was een hek kapot en daardoor kon je nu vlakbij de aapjes komen en dat was natuurlijk heel erg leuk, want het waren immers net mensjes!
Krisja kon de verleiding niet weerstaan. Ook al had de juf nog zo gewaarschuwd……ze liep toch tot het gaas, vlak bij de aapjes. Aapjes gillen en krijsen, dat weet iedereen, maar juf hoorde nu een gekrijs wat beslist niet van de aapjes kwam. Het was Krisja. Een van de aapjes had haar prachtige lange haar te pakken gekregen en er eens flink hard aan getrokken. Het aapje had een hele streng in zijn handje, Krisja had een kaal plekje op haar hoofd en krijste alles bij elkaar. Juf ging natuurlijk gauw naar haar toe en troostte en kalmeerde haar, maar zei ook tegen Krisja dat ze voortaan gewoon moest luisteren. Krisja knikte en snikte…….en juf bedacht dat het wel belangrijk was om als ze thuis waren snel met moeder in gesprek te gaan over hoe dit kon gebeuren.
De tweede schoolreis die de juf met haar klas heeft gemaakt, had een grootser en meeslepender programma. Kennelijk hadden ze bij de NS de smaak te pakken en was het vorige schoolreisje zo goed bevallen dat ze dachten: “De jeugd is de klant van de toekomst! Als we nu flink uitpakken maken we ze vast reislustig en dan zijn wij verzekerd van gevulde treinen.”
Het kan ook zijn dat er een helderziende bij de bedenkers zat die voorspelde dat er tijden zouden komen dat zoiets onmogelijk zou worden door de enorme hoeveelheid mensen en kinderen die in de dorpen langs het spoor zouden komen wonen…….
De juf uit Midden-Eierland maakte weer gretig gebruik van het aanbod. Het beloofde een hele volle dag te worden. Eerst met de trein helemaal naar Rotterdam. De kinderen wisten al hoe ze zich moesten gedragen in de trein en dat scheelde al, want de reis was nu natuurlijk langer. Toen ze uitstapten in Rotterdam keken de kinderen hun ogen uit. Wat een drukte! Wat veel mensen! Jan Dros stak zijn neus eens nadrukkelijk in de lucht. Hij dacht even na en zei toen vol overtuiging: “Juf, het stinkt hier!” Natuurlijk vond juf ook dat het niet zo lekker fris rook als op Texel, maar stank of niet, ze moesten door.
Ze werden in een klein bootje geladen voor een rondvaart door de havens. Varen zit veel Texelse kinderen in het bloed en lekker over boord hangen vonden zij niet eng maar de juf en Ria natuurlijk wel. Na de rondvaart gingen ze naar de Euromast. Die was heel hoog en ze konden nu tot heel ver de omgeving van bovenaf bekijken. Tot slot gingen ze ook nu nog naar een dierentuin. Diergaarde Blijdorp deze keer, want die is in Rotterdam. Alles ging goed, de kinderen genoten en hadden ondertussen reuzehonger.
In een restaurantje gingen ze hun meegebrachte broodjes opeten en daar kregen ze een lekker glas limonade bij. Hierna gingen ze naar het apenhuis. Apen zijn erg grappig en er is altijd veel te zien. En dat was maar goed ook. Voor de zekerheid ging juf nog maar een keer de kinderen tellen en…….tot haar grote schrik miste er één! Het bleek Hannie te zijn; een schattig meisje met blonde krulletjes….Waar was Hannie?
Alle kinderen gingen met Ria het apenhuis in en beloofden plechtig daar te blijven tot juf Hannie had gevonden. De juf dacht even goed na en bedacht zich toen dat Hannie erg van lekkers hield en daarom besloot ze als eerste bij het restaurant te gaan kijken. En………inderaad, dat zat de schattige Hannie aan haar ondertussen zoveelste glas limonade…….Juf was dolblij haar weer gevonden te hebben! Dat zei juf eerst, dat ze zo blij was dat ze Hannie weer had gevonden en daarna kreeg Hannie natuurlijk ook nog een (heel) klein standje.
Helemaal compleet als klas en moe maar voldaan gingen ze weer terug naar hun eigen Texel, waar het gelukkig – tot op de dag van vandaag- lekker fris ruikt!
Latere schoolreizen waren gewoon op Texel, maar deze twee bijzondere, spannende dagen kon niemand hen meer afnemen!
Staat te kiek/stond te kiek
Door: Anneke en Leo Saal
Staat te Kiek: Wie is dit? Oplossingen kunnen naar redactie@achterderugediek.nl .
Stond te Kiek:
In “Stond te Kiek” Thijs-Jan Reuvers samen met zijn Grootvader Thijs Reuvers. Na zijn middelbare school ging Thijs-Jan naar de overkant, eerst een studie fysiotherapie, militaire dienst, stage lopen vakantie parken en uit eindelijk een winkel in Amsterdam voor country en jagers benodigdheden. Samen met zijn vrouw Margaret hebben ze dit 27 jaar gedaan en hebben het besluit genomen om naar Texel terug te gaan. De woning waar ze zich nu begeven licht aan de Molenlaan nummer 36.
TOEN en NU
Door: Jan Kersten (TOEN) en Melle Boudewijns (NU)
TOEN en NU toont beelden uit de Cocksdorp en de polders in het verleden en zoveel mogelijk dezelfde beelden nu.
Het heeft heel lang geduurd voordat Eierland een eigen huisartsenpraktijk bezat. In 1913 vestigde eindelijk dokter Frans Keidel zich in een groot huis aan de Dorpsstraat (nu Kikkertstraat) voor een salaris van 1.000 gulden per jaar. Vanaf 1983 is dokter Robbert van den Bent huisarts in De Cocksdorp, inmiddels samen met dokter Frank Haasdijk.
Een aantal benoemingen van dokters strandde in de Texelse gemeenteraad omdat de beoogde arts de benoeming niet aannam vanwege het loon of de woonsituatie. Daarom werd een commissie gevormd die uitging van de noodzaak van een eigen huisarts voor de polder en het dorp. Tot dan was dokter Hoyting van der Vegt aangesteld voor De Waal en polder Eierland. Hij woonde in De Waal. Het werd een zaak van loven en bieden. Salarisverhoging werd afgewisseld met een bod van een goed salaris, inclusief dokterswoning. Met name commissielid D. C. Dros, boer op Blandenberg en raadslid, zette zich in voor een goed loon en een nieuw te bouwen huis.
De steun die hij kreeg vanuit de polder en het dorp was doorslaggevend en in 1913 kwam dokter Frans Keidel voor een jaarsalaris van 1.000 gulden en vrij wonen in het grote huis aan de Dorpsstraat (nu Kikkertstraat 12). Keidel zou blijven tot 1930. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kreeg hij onder meer te maken met ongelukken op boerderijen, maar ook met strandingen van onverzekerde schepen.
Een notitieboek van Jaap Reuvers, boer op Weltevreden, dat in handen van het archief in het dorpshuis kwam, vermeldt de kosten die Reuvers in 1916 in rekening bracht bij het visites rijden van de dokter naar de patiënten, met paard en rijtuig. Naar zieken door Eierland van één tot vier uur: drie gulden. Of: rit met dokter Keidel van De Cocksdorp naar Den Burg: vier gulden. Reuvers leverde ook levensmiddelen aan de dokter, zoals 30 eieren voor 17 cent en tarwemeel voor 11,40 gulden.
Na dokter Keidel nam dokter G. Westbroek de praktijk over. Hij bleef ongeveer zes jaar. Twee keer daags hield hij spreekuur (ochtend en namiddag), behalve op zaterdagavond. In 1937 kwam dokter H. W. van Dommelen, een kleurrijk persoon, als arts in de polder. Twee jaar later raakte hij betrokken bij een noodlanding op het wad met een vliegtuig van het Eierlandse vliegveld De Vlijt toen men de schooljuf uit Zuid Eierland met spoed naar het ziekenhuis te Den Helder wilde brengen.
Vanwege zijn verzetswerk kwam dokter Van Dommelen in Duitsland in de gevangenis en werd met groot vlagvertoon ingehaald bij zijn terugkeer. Hij was medeoprichter van de afdeling PvdA op Texel, werd raadslid en zelfs wethouder. In december 1947 verhuisde de familie naar Winterswijk en ontving bij het afscheid een schilderij van A. Blok van der Velden, voorstellende de Roggesloot en hoeve Dorpzicht. Het was het zicht dat de familie had genoten vanuit hun dokterswoning.
Dokter H. Feikema nam in 1948 het stokje over. Ook deze arts gaf de polderbevolking voldoende stof tot praten. Als voormalig chirurg draaide hij zijn hand niet om voor kiezentrekken. Zelfs een blindedarmoperatie komt op zijn lijst van bijzondere handelingen voor. In 1957 kocht Feikema het nonnenhuis Maris Stella en overleed in 1966. De opvolger van Feikema was R. R. Siebinga.
Ondanks toenemende drukte in de praktijk, veroorzaakt door opkomend toerisme en vergroting van het aantal patiënten, had de dokter nog tijd om met anderen het Aktiekomité Eierland en de Gemeenschap Eierland op te richten (1969), een jaar later zat hij in een bestuur dat plannen maakte om een kampeerterrein met groeimogelijkheden te ontwikkelen. Siebinga stond aan de wieg van het nu niet meer weg te denken verblijfsterrein De Krim, waar duizenden mensen hun vakantie vieren. De uitwerking van dit project heeft het aanzien van de omgeving (bebossing van de Noordkop) en de werkgelegenheid van het dorp De Cocksdorp bepaald. Rond 1980 had deze dokter een zeer bloeiende patiëntenvereniging waar tal van uiteenlopende activiteiten door ontstonden.
In 1983 kwam Robbert van den Bent als assistent bij dokter Siebinga en nam de praktijk in 1985 over. Hij is naast zijn loopbaan actief in de plaatselijke sport en bewoont het doktershuis nog steeds, met dien verstande dat in 2006 de inpandige praktijkruimte is verplaatst naar de voormalige dorpsslagerij van S.de Boer aan de Kikkertstraat 34. Van den Bent werkte eerst samen met dokter Hoekstra en daarna tot heden met dokter Frank Haasdijk.
TOEN:
NU:
50 jaar Eierlandsche huis!
Door: Geert Naber
Op vrijdag 28/2 was het zover; het Eierlandsche huis bestond op de kop af 50 jaar. Tijd voor een feestje dus Mariska, Wendy, Cobi, Corien (Dorpscommissie) en Geert (Texels Welzijn) hebben een programma voorbereid. Het moest een feestje worden voor jong en oud. Een kans bovendien om de mensen weer naar het Ei te krijgen. Wil en Anja dachten mee vanuit de ‘beheersstichting’. En gelukkig werd er later uit allerlei andere hoeken en gaten hulp aangeboden. Er werden oude foto’s verzameld, anekdotes verteld, kleurplaten uitgedeeld op het Durper Honk, vragen voor een pubquiz verzonnen en lekkere petitfour besteld met op deze lekkernijen het getal 50. ’Het Ei werd schoongemaakt, de sporthal werd ingericht en het pand buiten werd voorzien van de nodige slingers. En natuurlijk werd er muziek geregeld. Grote posters in het dorp en een verhaal in de Texelse Courant moesten het werk doen als het gaat om de communicatie.
Het werd een geweldige dag! Tussen 16.00 en 18.00 was het de beurt aan de kinderen en senioren uit ‘t dorp zelf en de nabije omgeving. Er werden prijsjes uitgedeeld voor de mooiste kleurplaten en aan het team dat de meeste pub quizvragen goed had beantwoord. En er werden natuurlijk volop herinneringen opgehaald.
’s Avonds ging het feestje vrolijk verder. Er was muziek en er werd een hele bijzondere snack gelanceerd, gebaseerd op het principe van de Eierbal.
Speciaal voor het feest ontwikkelde Rick Gal, culinaire man bij meneer de Cock, een frituursnack met in het hart een gekookt ei. Ook bij burgemeester en wethouder viel de snack in goede aarde. De ragout bestond uit aardappel en ui van Texelse bodem terwijl zeekraal de nieuwe snack een unieke zilte smaak en lichtgroene kleur gaf. Maar liefst 100 werden er gemaakt de dag voor het feest. De laatste 12 werden door Martijn bij opbod verkocht. Ze brachten minimaal € 10,- per stuk op. De opbrengst, bijna € 200,-, werd overhandigd aan Yvette, coördinator van de Jeugdclub.
Al met al kijken we terug op een zeer geslaagd feest. Dank aan organisatie en bezoekers en alle betrokken! Jullie waren geweldig!
Boeiuh!!!
Energie TIP van de maand
Door: FIXbrigadeTexel
Terwijl ik dit schrijf komen er weer dagen rond 0-graden. Mocht het daarbij ook wat gaan waaien, dan is het DE kans voor deze Kaars-test.
DOE DE KAARS-TEST !
Durf jij de uitdaging aan? Als je slaagt hoef je ons niet te bellen.
In alle andere gevallen?
… helpen onze vrijwilligers van de FIXbrigrade je om geld te besparen met minder tocht & kou in huis.
De test:
Zoek een echte kaars of waxine lichtje.
1) Steek deze aan en zet ‘m eerst eens op de (salon)tafel bij je makkelijke stoel. Ga er zelf ook even bij zitten en wacht een moment en kijk wat doet de vlam?
Er zijn 3 mogelijkheden:
A. Hij beweegt heen en weer
B. De vlam hangt vooral een kant op
C. De vlam blijft stokstijf recht op. Geen beweging.
2) Loop dan eens met kaars naar de voorkant van je huis bij je raam.
Wat doet de vlam hier?
3) Kijk dan eens op de gang en zet de kaars bij je voordeur op de grond. Wat doet de vlam hier?
… zo kunt je op meer plekken in huis kijken wat de kaars doet.
Welke uitslag is goed ?
Als je overal C scoort, gefeliciteerd ! Je hoeft ons niet te bellen.
Is de score A of B van de kaars !? Dan mag je de FIXbrigrade (0222- 314 939) bellen en helpen we je graag met advies en oplossingen wat aan deze “tocht” gedaan te krijgen.
Tot nu toe vinden we steeds mogelijkheden om de energierekening lager te krijgen (en dus geld te besparen). FIXbrigadeTexel is bedoeld voor hen met inkomsten die niet boven 140% van minimumloon komt. Wat we vinden, monteren we met plezier en ook de materialen kosten je niets.
Want wat de FIXbrigade doet klinkt misschien “te mooi om waar te zijn”. Wat wij bereiken leveren wel harde euro’s op. Met minder tocht en aandacht voor een warmer huis. Het werkt echt !
Bel ons op 0222- 314 939 en vraag naar Gemma, elke werkdag tot 12 uur, en we komen graag bij je onderzoeken waar de kou vandaan komt. We gaan langs alle deuren en ramen. Zo zien we waar bij je voordeur, in de keuken, gang of trap warmte verdwijnt. Doe je zelf bijvoorbeeld de deur naar gang dicht? Of naar de keuken of bijkeuken? …want dat scheelt echt.
Verder geven we aandacht aan de Cv-installatie, waar nodig ontluchten we de radiatoren en checken samen met je of alle noodzakelijke verlichten al vervangen is door LEDverlichting.
Meer weten? Kijk op www.fixbrigadetexel.nl
Schroom niet … Meld je aan !
Blijf kijken!
Door: Klaas de Jong
Het Jaar van de Torenvalk
Fel klapwiekend boven de berm van de Postweg zie ik bijna dagelijks wel een of enkele Torenvalkjes staan bidden. Ze staan stil in de lucht, maar wiekelen zich bijna een ongeluk. Maar hoe hard ze ook met hun vleugels klapperen, hun kop houden ze daarmee juist doodstil, zodat ze van dik 10 meter hoogte de grond onder hen kunnen afspeuren naar muizen en woelmuizen. Ze hebben fantastisch-goede ogen, waarmee ze de kleinste beweging tussen het gras kunnen waarnemen, waarna ze vaak trapsgewijs een stuk lager gaan vliegen, om vervolgens bovenop hun prooi te landen. Daarbij zijn ze vaak buitengewoon succesvol, want van alle roofvogels halen ze het hoogste succespercentage van 10 tot wel 20% succes van alle pogingen. Op Texel hebben ze geluk, want hier leven relatief veel woelmuizen en die zijn net zo snel, maar een stuk groter en dikker, dus met dezelfde inspanning hebben ze meer te eten!
Toch gaat het landelijk gezien helemaal niet goed met de Torenvalk en dat is dan ook de reden dat 2025 het Jaar van de Torenvalk is geworden. Dit is een initiatief van Vogelbescherming Nederland en Sovon, de organisatie die probeert om alle vogels van Nederland te kwantificeren. Gezamenlijk met zoveel mogelijk waarnemers in Nederland wordt er in zo’n ‘Jaar van’ extra veel informatie verzameld over de soort, waardoor wetenschappers hopelijk meer inzicht krijgen in de redenen achter de achteruitgang.
Op Texel zijn diverse nestkasten voor Torenvalken geplaatst. Vaak op een paal, of aan een muur met open aanvliegroute. Zo’n paal staat bijvoorbeeld aan het Molwerk, waar iedereen de laatste tijd langsrijdt in verband met de omleiding van de Pontweg. En aan het schuurtje langs de weg naar Paal 9 hangt ook een kast die bijna elk jaar wel bezet wordt door een paartje Torenvalk. Zo kun je de kleine roofvogeltjes van dichtbij bekijken.
Het mannetje heeft een blauwgrijze kop en staart en roodbruine vleugels met zwarte vlekjes. Bij het vrouwtje is de kop net zo bruin als de vleugels en is de staart gestreept. Beide hebben spikkels op de borst. De gele poten kun je vaak goed zien als ze zitten. En let op: soms zit er een kleurring om de poot, dan doen ze (al dan niet vrijwillig) mee aan een wetenschappelijk onderzoek. Als je daar de code van kunt lezen, helpt dat nog beter voor de wetenschap, maar ook het doorgeven van losse waarnemingen (eenvoudig in te voeren via www.waarneming.nl) helpt al enorm. Succes
Blijf kijken!
www.vogelsoptexel.nl
Alzheimer Café
Door: Vrijwilligersgroep Alzheimer Café Texel
We kijken terug op een interessant café in samenwerking met Texel Samen Beter vorige maand in de Buureton. De mantelzorgmakelaar heeft duidelijk uitleg gegeven over m.n. de complexe doolhof van financiële en zakelijks aspecten die voor mantelzorgers van mensen met dementie van belang zijn. Na afloop werden veel vragen gesteld. Wie problemen tegenkomt en advies wil van de mantelzorgmakelaar kan contact opnemen met Miranda de Greeuw van Helder Advies en Mantelzorg. Zij heeft inmiddels veel mensen op Texel geholpen, bijvoorbeeld als het om een Persoons Gebonden Budget gaat. Omdat er op Texel nog geen mantelzorgmakelaar is, kan zij mensen bijstaan. Vaak gaat dat online of via een afspraak. Informeren kan altijd: telefoonnummer: 06 -14 63 85 87 of mailen miranda@helderadviesenmantelzorg.nl. Als bijlage hierbij de checklist met aandachtspunten voor verhuizing naar een zorginstelling.
Het aankomende café staat in het teken van Domotica. Wat is dat? Irina Montanus en Peter Hendrikx van Omring-Lab gaan dat uitleggen. Er zijn veel ontwikkelingen op technisch gebied: hulpmiddelen om zo lang mogelijk zelfstandig te blijven functioneren. Dat wil iedereen en het zal ook moeten, gezien het feit dat er lange wachtlijsten zijn voor wonen in een zorginstelling. Het is goed om op de hoogte te zijn van automatische nachtlampjes, elektronische pillendoosjes, veiligheid in- en om huis, bewegingsmelders en een robotkat of hond als huisdier!
Het Alzheimer Café is een informatiebijeenkomst met ruimte om elkaar te ontmoeten, ervaringen te delen en vragen te stellen aan de aanwezige vrijwilligers en zorgprofessionals. Bij de informatietafel kunt u folders en andere materialen inzien of boeken met betrekking tot dementie lenen. Inloop: 19.15 uur met koffie/thee in De Buureton, Beatrixlaan 43 te Den Burg. Start: 19.30 uur
Texels Welzijn
Dorpwerk
Vragen over zorg, welzijn, financien, wonen, contact met instanties etc? Vraag dorpswerker Geert Naber van Texels Welzijn om bij u langs te komen. Hij zit ook de 1e woensdag van de maand tussen 13 en 15 uur in het Eierlandsche huis.
Durper soep met thema
Eet en praat mee tijdens de maandelijkse Durper soep ( in ’t Ei)
Donderdag 20/3, 11.45 uur
Met als thema deze keer: Ouderen en digitale veiligheid oftewel het kan iedereen overkomen…..
Gezellig aanschuiven bij een soepmaaltijd met broodjes en samen met je dorpsgenoten en een gast aan tafel praten over actuele onderwerpen? Kom dan naar de Durper soep in t Ei.
Soep die over blijft wordt naar mensen gebracht die niet aanwezig kunnen zijn bij de Durper soep en een bezoekje aan huis en een praatje zullen waarderen!
Overige data en tijden in 2025: 17 april, 22 mei, 19 juni, 24 juli, 21 augustus, 18 september, 23 oktober, 20 november en 18 december.
Meer informatie? Geert Naber, Texels Welzijn, tel. 06 -1720 3472 of g.naber@texelswelzijn.nl
Durper soep is een activiteit voor en door alle inwoners achter de Rügediek. Graag aanmelden voor de eerste bijeenkomst!
Eigen bijdrage : € 5,- per keer. Meld het ook als je wel mee wil doen maar dit bedrag niet kunt missen.
Tafeltje Dekje
Tafeltje Dekje via Texels Welzijn; een uitkomst voor velen!
Een warme maaltijd nodig?
Als zelf koken (even) niet lukt, bijvoorbeeld door ziekte of omdat je thuis moet revalideren, dan kun je gebruik maken van de maaltijden van Tafeltje Dekje. Ook als mantelzorgondersteuning kunnen de warme maaltijden uitkomst bieden. De maaltijden worden vers bereid in de keuken van De Gollards. Gezond en gevarieerd eten is belangrijk om de gezondheid op peil te houden. Een gezonde maaltijd draagt daar op veel gebieden aan bij.
Hoe werkt het?
De maaltijden worden dagelijks door vrijwilligers warm thuis bezorgd tussen 12.00 en 13.00 uur.
Iedere dag is er keuze uit twee menu’s, met de mogelijkheid om een vegetarische vleesvervanger te kiezen. Wekelijks ontvang je hiervoor een menulijst. En natuurlijk kunnen we rekening houden met een bepaald dieet. De maaltijd wordt bezorgd in een thermobox met daarin roestvrijstalen bakjes. De thermobox met de bakjes worden bij het bezorgen van de volgende maaltijd weer door de bezorger meegenomen.
Prijzen en betaling
De prijs van een maaltijd is € 9,60. Aan het begin van iedere maand ontvang je een rekening van de afgenomen maaltijden. Uiteraard is er de mogelijkheid om te betalen via automatische incasso.
Meer info of starten met Tafeltje Dekje?
Neem dan telefonisch contact op met Texels Welzijn, tel. 0222-312696.
Je kunt je van maandag t/m vrijdag tussen 9.00 en 10.00 uur telefonisch aanmelden voor Tafeltje Dekje. Je geeft dan aan op welke dagen van de week je een maaltijd wilt en kan zelfs dezelfde dag nog starten.
Mannen en koken
Mannenkookclub (weer) van start!
Texels Welzijn start vanaf woensdag 7 mei weer een kookcursus voor mannen. De cursus (6 lessen) wordt gegeven door Brenda Verhagen.
Naast het koken zelf, is ook het gezamenlijk bezig zijn met de maaltijd en het samen eten een belangrijk onderdeel van de cursus. Er wordt ook aandacht besteed aan voedingswaarde.
De cursusavonden vinden plaats op woensdag 7 mei, 14 mei, 21 mei, 4 juni, 11 juni en 18 juni van 17.30 – 20.00 uur in de keuken van de OSG, Haffelderweg 40 in Den Burg.
Cursuskosten: € 65,00 (excl. kosten ingrediënten). Reageer snel, want vol is vol!
Voor info en aanmelding: Texels Welzijn, tel. 312696 of mail naar welzijn@texelswelzijn.nl .
Texel Airport
Door: Mike de Bruijn
We hebben wat droger weer dan vorig jaar in het eerste kwartaal. Vooral februari viel de neerslag mee met zo’n 42 mm tegen 118 in 2024. Waar januari voor ons veel rustiger was (scheelde bijna de helft qua vliegbewegingen) was februari juist weer wat drukker. Met bijna 800 vliegbewegingen in februari gaat het nog steeds niet om veel verkeer trouwens. We spreken dan over een gemiddelde maand februari in deze eeuw.
Maart is nog onderweg, maar ziet er best goed uit. Er is nauwelijks neerslag gevallen en we hebben veel zon gehad. Voorzichtig begint de baan al hier en daar te stuiven. Maaien hebben we nog niet hoeven doen. De vele ganzen hebben het gras op de banen kort gehouden deze winter. Het lijkt wel of ze op de hoogte zijn van onze openingstijden, want overdag zien we ze niet of nauwelijks, maar aan de uitwerpselen te zien én het korte gras, waren ze er wel degelijk in de nachtelijke uren. Zelfs als er geen vliegverkeer is, kiezen de ganzen overdag andere percelen om uit te rusten en te grazen.
Verder is het ook wel gewoon te koud om het gras echt te laten groeien. Recent hadden we zelfs nog nachtvorst en dan is kort maaien ook niet handig. In januari was de gemiddelde etmaal temperatuur op Texel 4,8°. Dat was het koudst sinds 2021 (toen 4,0°). In februari was het nog kouder met 3,8°, terwijl het vorig jaar nog over de hele maand gemiddeld 7,6° was. Ook nu was dit de koudste maand februari sinds 2021 (toen 3,7°). Benieuwd wat maart gaat opleveren. Aan de ene kant is het bijna elke ochtend koud genoeg voor handschoenen op de fiets. Aan de andere kant hebben we ook een weekje gehad met voorjaarsachtige omstandigheden met temperaturen rond de 15°.
Afgelopen periode zijn er aan de Muyweg kant van het vliegveld boringen geweest onder de korte baan (de noordwest-zuidoostbaan) door ten behoeve van de kabels voor het regelstation. Ook is er geboord onder de lange baan (zuidwest-noordoostbaan) door richting het station. De boringen gingen behoorlijk diep, tussen de 11 en 14 meter. Inmiddels zijn de boringen klaar en is er nu over gegaan op graafwerk om de kabels tzt aan elkaar te kunnen koppelen.
Eind maart gaat het Paracentrum Texel en rondvliegbedrijf Tessel Air hun mensen weer ‘current’ maken voor de commerciële operaties. Vanaf begin april zal er weer worden gesprongen en kunnen Texelaars en toeristen ook weer een rondvlucht maken boven Texel, de andere Waddeneilanden en de kop van Noord-Holland. Pas dan voelt het pas echt dat we winter definitief achter ons kunnen laten.
Hulp gevraagd!
Het gaat goed met Achter de Rügediek maar toch zijn we nog opzoek naar medewerkers. Vind je het leuk om zes maal per jaar artikelen te schrijven of vind je het leuk om te helpen met het in elkaar zetten van de krant geef je dan op via redactie@achterderugediek.nl .
Durperhonk
Inhoudsopgave