Voorpagina
Door: Gerhard Smeenk
januari 2025
Voorwoord
Door: Melle Boudewijns
Toen ik dit voorwoord schreef was het buiten grijs en stond er enorm veel wind. De wind was fris en dat bracht mij op het idee over de “frisse wind” bij Achter de Rugediek te schrijven.
De redactie is de afgelopen twee maanden uitgebreid met Karla van Rooijen – van der Meulen. Karla schrijft al langer artikelen voor Achter de Rugediek en is nu dus ook begonnen met redactie werk. We zijn nog op zoek naar een derde redactie lid dus vind je het leuk om ideeën voor artikelen te verzinnen en geschreven artikelen na te kijken geef je dan op redactie@achterderugediek.nl .
Kwa medewerkers vormt Geert Naber een frisse wind. In deze Achter de Rugediek staat zijn eerste interview. Daarnaast schrijft Geert ook over het welzijnswerk in de Cocksdorp.
Een “frisse wind” is er ook met betrekking tot de artikelen. In deze Achter de Rugediek wordt gestart met artikelen over voormalige juf van de school in Midden Eierland.
Ik hoop en verwacht dat deze nieuwe editie van Achter de Rugediek weer een hoop leesplezier geeft.
Playbackshow
We maken er een spetterend “oscarwaardig” feest van voor jong en oud!
Geef je zo snel mogelijk op via mail want bepaalde films zijn heel populair.. Wat willen we graag weten: kom je alleen of samen, welk nummer ga je (gaan jullie) doen (Spotify of Youtube), uit welke film en neem je attributen mee?
We hopen op veel publiek en enthousiaste deelnemers! groetjes Dionne, Annemieke en Anja
Ouwe Sunder 2024
Door: Marga Boudewijns
Interview met Gert van Klaveren (“de ingewikkelde”), winnaar overal prijs Ouwe Sunder 2024
Gert is 52 jaar en woont op de Vuurtorenweg met Robin, zijn dochter van 15. Zijn andere dochter, Tessel van 17, woont bij haar moeder in Leeuwarden en volgt daar een sportopleiding.
Gert woont nu 15 jaar op Texel. Hij geniet enorm van het huis op de Vuurtorenweg waar hij nu sinds 1 jaar woont, van het eilandgevoel en de zee, die hij in zijn tuin, bij een bepaalde wind kan horen.
Kun je wat vertellen over je jeugd en hoe je op Texel terecht gekomen bent?
Gert is geboren en getogen in Boskoop een plaats die bekend is om zijn bomenteelt. Boskoop is het Europees handelscentrum voor de boomkwekerij geweest. De grond daar werd echter te duur waardoor er meer woningbouw ontstond en de kwekerijen zich verplaatsten naar Drenthe en Duitsland.
Eigenlijk wilde hij boer worden maar de boeren kregen het steeds moeilijker dus, gezien zijn ervaringen in Boskoop is hij in de tuinbouw gegaan en heeft hij ook de lagere tuinbouwschool gedaan. Hij heeft een opleiding gedaan via het leerlingstelsel, dat wil zeggen 1 dag per week naar school en de rest stage lopen. Hij had moeite met de Latijnse namen van de planten maar het is hem gelukt via het werken bij een handelaar waar hij de namen in de praktijk leerde.
In eerste instantie vond hij het technische gedeelte van het aanleggen van een tuin het meest interessant, bestrating, schuttingen bouwen en vijvers maken. Gert heeft voor verschillende bedrijven gewerkt voordat hij voor zichzelf begon, zodoende bouwde hij veel ervaring op en leerde veel van de verschillende opvattingen betreffende het vak qua ontwerp en uitvoering. Hij heeft ook wat zijsprongetjes gemaakt door te werken voor bouwbedrijven en een rioleringsbedrijf. Bij die bedrijven leerde hij veel over de kabels en buizen die in de grond liggen. Hij deed daar met name het grondwerk.
Uiteindelijk heeft hij zijn eigen bedrijf opgericht: Hoveniersbedrijf Aardewerk (hoveniersbedrijfaardewerk.nl). Dat bedrijf heeft hij nog steeds en tuinen aanleggen is zijn passie. In Boskoop was de concurrentie groot en Gert verlangde naar een rustiger omgeving. Het werken in de tuinen geeft hem rust, hij is geen liefhebber van drukte om zich heen. Hij kwam al lang op Texel en heeft toen besloten om te gaan verhuizen naar het eiland. Hij heeft op Texel tijdelijk op verschillende plekken gewoond maar is toen via de Langeveldstraat op de Vuurtorenweg terecht gekomen. Hij voelt zich erg thuis in De Cocksdorp. In het hoogseizoen is iedereen hard aan het werk en daarna is er weer tijd om elkaar te ontmoeten in het dorp en ben je op elkaar aangewezen en leer je elkaar beter kennen. Die vrij kleine gemeenschap geeft Gert een goed gevoel.
Kun je wat meer vertellen over je werk?
Gert vindt het belangrijk om goed contact te hebben met zijn klanten over het aanleggen of onderhouden van een tuin, wat vinden de klanten mooi om in de tuin te hebben en hij kijkt dan of dat qua bodem en wind geschikt is en biedt anders een alternatief. Hij vindt het ook leuk om bepaalde soorten planten die het niet goed doen op een eiland toch uit te proberen. Het is werken in weer en wind maar zijn motto is:” slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding.”
Hij heeft zich als ZZP-er een aantal jaren aan de gemeente verhuurd, vervolgens is hij daar in dienst gekomen, werkt daar 36 uur per week naast het werk in zijn eigen bedrijf.
Heb je nog hobby’s?
Gert is een enorme waterliefhebber en dan met name de zee. Dat is ook een grote reden waarom hij op Texel woont. Hij heeft in het verleden bij de catamaran zeilschool bij paal 33 zeil les gegeven. Hij was er dan het hele seizoen en sliep op De Krim. Hij mocht varen met een catamaran van een kennis, die boot heeft hij nog wel eens naar Friesland gevaren.
Tegenwoordig gaat hij graag kitesurfen.
Speel je al lang op Ouwe Sunder?
Nou, dat is zeker het geval. Het is voor hem telkens een hele overwinning om te spelen want hij is eigenlijk iemand met podiumvrees. Wat een overwinning dus elke keer weer. Hij speelt al ongeveer 11 jaar en heeft al diverse malen de overal prijs gewonnen, hij denkt dat dit de 4e keer is. Toch kwam het weer onverwachts… Hij heeft ook de 1e prijs gewonnen bij de enkele spelers maar ja, daar waren er maar 2 van.
Er zijn veel verhalen over zijn vroegere deelnames en dan vooral die keer dat hij de kerkklok van de gereformeerde kerk nagemaakt had. De klok was gerestaureerd en het uurwerk ook en dat sloeg nu elk half uur. Een dame die er naast woonde vond het veel te gek en die heeft toen een handtekeningenactie gestart. De gemeente heeft daar toen wel naar geluisterd en het geluid werd gedempt. Gert heeft toen die hele torenspits met de klok nagemaakt en hij was verkleed als die dame. Hij had toen ook geluid bij zich, een vriend van hem had het geluid dat de klokken van de Martinitoren maken op cd gezet en dat was zeer welluidend om het maar zo te zeggen, eerst het geluid van de kettingen en daarna de bij elkaar komende klokken. Hij had precies 30 seconden om iets te vertellen en daarna was hij onverstaanbaar. Dat was ook de bedoeling, want die dame met haar protest werd in eerste instantie ook niet gehoord.
Hij was ook een keer te laat bij het Eitje om zijn nummer op te halen. Hij heeft toen met degene met wie hij was zelf een nummer bedacht maar uiteindelijk werden ze gediskwalificeerd. Hij kreeg toen veel te horen van mensen uit het dorp dat hij eigenlijk had moeten winnen destijds. Voor hem is dat belangrijk, niet het winnen, maar de mening van de mensen, en daardoor was er ook veel aandacht voor zijn act. Hij vergelijkt het een beetje met Joost Klein en diens diskwalificatie bij het songfestival, dat legde Joost geen windeieren.
Zelf is hij ook een keer gespeeld, dat was nadat hij een verbouwing bij Paal 33 had gedaan en het dak er afgewaaid was bij een storm. Hij snapt dat dat gespeeld werd en dat was respect vol genoeg maar hij was natuurlijk nogal ontdaan door de daadwerkelijke situatie. Het gaf hem wel het gevoel dat hij echt bij het dorp hoorde.
En, hoe was je huidige spel?
Gert had Tom Steenvoorden (“de ingewikkelde”) al een tijdje op de korrel om te spelen. Tom is marktmeester geweest, heeft een vakantiepark en zijn dochter en schoonzoon runnen B&B De Moerbei en nemen zijn vakantiepark over. Daarnaast heeft hij zich ingezet voor veel initiatieven op Texel maar vooral in De Cocksdorp, zijn bijnaam is “burgemeester van De Cocksdorp.”
Vorig jaar zomer kreeg Tom een ernstig ongeluk met zijn fiets. Gert vroeg zich af of hij daar iets mee kon en hoe dat dan zou vallen. Hij heeft toen aan de dochter van Tom gevraagd of hij dit kon spelen. Zij heeft het met haar vader besproken zonder te vertellen wie hem wilde spelen en er kwam een akkoord. Vervolgens was de vraag hoe hij hem ging spelen, want het moest respectvol. Iemand zei tegen Gert na het spelen dat het een dubbeltje op zijn kant was maar dat hij het dubbeltje de goede kant op liet rollen. Het moest vermakelijk zijn, ook voor Tom. Vervolgens werd er nagedacht over het spel zelf. Pas 2 weken voor Sunder kwam er een beetje schot in de zaak en kon hij oude afgekeurde lakens ophalen bij de Bolder en daar scheurde en knipte hij windsels af en hij had hulp om zich in te laten wikkelen. Iemand stelde voor een rollator te gebruiken en Gert heeft daar 2 voorrangsborden aan de zijkant op gemaakt. Hij was dus helemaal ingezwachteld en onherkenbaar. Hij had een ambtsketen gemaakt van een fietsketting en daar de zilveren schicht (monument op de dijk) gemaakt van hout met aluminiumfolie er om heen, en het BMW logo aan gehangen. Durpers die Tom kennen, konden hem daar aan als zodanig herkennen. Gert heeft een paar mensen die zijn sparringpartner zijn zodat hij niet alles in zijn eentje hoeft te bedenken. Gert wilde het stukje graag interactief gebruiken en maakte woordgrappen waarbij de toeschouwers het woord “ingewikkeld” konden invullen. Tussen de huiskamers door liet er nogal eens een windseltje los en kwam het reparatiesetje tevoorschijn maar het zag er ook wel echt uit als er wat rafelde en los hing. In de laatste woonkamer werd hij ontdaan van zijn “ingewikkeld “ zijn.
De volgende dag is Gert bij Tom langs geweest en die gaf aan dat hij het prachtig vond.
Gert is iemand die graag nadenkt over wat hij het volgende jaar gaat spelen. Tijdens zijn werk in de natuur wil hij dat nog al eens overpeinzen. Zie je hem dus ergens in een tuin aan het werk en zeg je hem gedag, pas dan op want wie weet ben je de volgende….
Staat te kiek/stond te kiek
Door: Anneke en Leo Saal
Staat te Kiek: Wie is het jongetje op schoot? Oplossingen kunnen naar redactie@achterderugediek.nl .
Stond te Kiek:
In “Staat te Kiek” stond Adrie Westdorp, Adrie is geboren op Rio aan de Postweg en heeft hier zijn jeugd jaren door gebracht, heeft daarna een periode in den Burg gewoond. In 1975 is hij samen met Carla op de Boerderij “Buitenzorg” komen wonen en in 1987 heeft hij het toen gekocht en woont er nu nog. Adrie heeft er een prachtig stekkie van gemaakt.
TOEN en NU
Door: Jan Kersten (TOEN) en Melle Boudewijns (NU)
TOEN en NU toont beelden uit de Cocksdorp en de polders in het verleden en zoveel mogelijk dezelfde beelden nu.
Dit keer de Bethel, in 1947 komt er een nieuw houten Bethelkerkje, dat in 1998 is gesloopt en vervangen door het huidige stenen Bethelkerkje (Muyweg 38). Het pand is tegenwoordig in gebruik als buurthuis.
TOEN:
NU:
FIXbrigade
“Jullie zijn te mooi omwaar te zijn …”
Het zal je verbazen hoeveel euro’s de FIXbrigade aan energiebesparing in jouw woning kan vinden. Minder tocht, een warmer huis in de winter en slimmer omgaan met CV en stroom in de zomer en winter.
Wij komen gratis helpen als jij weet dat je inkomen onder 140% van minimum is. Bel ons 0222- 314 939 of via www.fixbrigadetexel.nl Meld je aan !
Tip met GORDIJNEN van Fixbrigade.
Heel goed dat je gordijnen hebt en deze in de avond dicht trekt. Want gordijnen houden heel veel kou van ramen en deur tegen.
WIST je dat lange gordijnen en vitrage voor de radiator juist de warme lucht achter het gordijn opsluit?
De warmte van radiator komt dan niet bij jou in de woonkamer. Puur verlies, kost je geld.
OPLOSSING: leg je gordijn op de vensterbank.
Zo komt de radiator vrij en kan de warme lucht de woonkamer in naar jou en blijft de kou achter het gordijn.
Het is verstandig je raam en vensterbank schoon te maken en houden. Het is namelijk heel normaal dat je met gordijnen op de vensterbank vocht op het raam komt.
Dit maak je in de ochtend gewoon droog met een doek of met hulp van raamwisser en doek. Wring de doek uit in de gootsteen, scheelt weer vocht in huis.
DE WINST: Door je gordijnen dicht te trekken en op de vensterbank te leggen gaat je een besparing tot wel 130 euro per jaar opleveren en meer comfort in de kamer.
Als je meer tips en handigheden wilt horen? Bel ons en we komen langs. Want we vinden tot nu toe bij iedereen mogelijkheden om meer warmte binnen te houden en de kou buiten. Om zo geld te besparen en een warmer huis.
FIXbrigadeTexel komt gratis helpen en is bedoeld voor hen met inkomsten die niet boven 140% van minimumloon komt. Wat we vinden monteren we met plezier en materialen kost je ook niets.
Bel ons op 0222- 314 939 en vraag naar Gemma, elke werkdag tot 12 uur. Ze werkt bij TexelEnergie en mag voor ons je aanmelding noteren.
Meer weten over ons? Kijk op www.fixbrigadetexel.nl
Boekenkasten
📚*De Boekenkasten zijn terug in het Eierlandsche Huis!*📚
Goed nieuws, boekenliefhebbers! De boekenkasten zijn weer terug in het vergaderkamertje van het Eierlandsche Huis, dankzij Erik van Es die ze weer in elkaar heeft gezet. 🎉
Een paar dames hebben de boeken uitgezocht welke er konden blijven en welke weg konden. De papiercontainer was daar weer blij mee. De kasten staan nog niet vol dus……..
Heb je nieuwe boeken om te delen? Leg ze dan in de boekenkist die daar staat. We voorzien ze van een stempel en de maand van binnenkomst, voordat ze in de kast komen te staan. Iedereen is welkom om een boek te pakken, te lezen en het later weer terug te zetten. 📖✨
Er ligt ook een notitieboek waarin je iets kunt opschrijven om met anderen te delen – een mooie quote, een leestip, of gewoon een leuke gedachte. 🖊️
Heb je nog boeken thuis die je wilt doneren? Graag! 🙏 De boekenkasten van het Ei zijn beschikbaar tijdens de openingstijden van het Eierlandsche Huis.
Vanaf januari 2025 is de boekenhoek van het ei donderdagmiddag van 14.00 tot 15. 30 uur ook open.
Veel leesplezier en tot snel in de boekenhoek! 📚❤️
Juf op Texel.
Door: Karla van Rooijen – van der Meulen
Er was eens een jongedame uit Heemstede. Heemstede is een plaats in de buurt van de meer bekende stad Haarlem. In de stad Haarlem stond de Kweekschool. Op de kweekschool kon je voor juf leren en dat had de jongedame gedaan. De meisjes uit haar klas gingen na de opleiding al snel ergens aan de slag en de jongens gingen vaak nog een jaartje door voor de hoofdakte zodat ze “hoofd der school” konden worden. Ook de jongedame ging, op aanraden van haar vader, door voor de hoofdakte.
Dat was dus vrij uitzonderlijk voor een meisje. Het meisje had niet de illusie dat ze ooit “Hoofd der school” zou worden; het was meer zo dat haar vader het een goed idee vond omdat je, na het behalen van de hoofdakte een universitaire studie kon doen. Maar van die universitaire studie is het nooit gekomen. De jongedame had hele andere plannen.
Ze was nog maar 19 jaar, maar toch wilde ze het ouderlijk huis verlaten en een heel eigen leven opbouwen. In “Het Schoolblad” zag ze een advertentie staan waarin werd gevraagd om een onderwijzeres voor de school in Midden Eierland op Texel. Er zou ook voor woongelegenheid worden gezorgd. Ze was nog nooit op Texel geweest, maar toch leek het haar wel wat. Weg van haar ouderlijk huis, op avontuur naar een onbekend oord, een eigen salaris, een eigen huisje…….te mooi om waar te zijn. Ze schreef een keurige sollicitatiebrief en ze werd tot haar grote blijdschap uitgenodigd om een proefles te komen geven. En zo kwam de jongedame, op 28 augustus 1964 met de boot aan op Texel.
Ze had zich keurig aangekleed, want ze kwam per slot van rekening om te solliciteren. Een keurige witte plooirok, een gebloemde blouse, nylonkousen en schoenen met een hakje en, maar dat verzin ik misschien, ook nog een vleugje lippenstift. Dat het leven op een eiland toch echt heel anders is dan in de stad ondervond ze die dag meteen. Eerst moest ze met de bus naar Den Burg. Daarvandaan ging ze, met de burgemeester, in zijn Renault 4, naar de school in Midden Eierland. Daar moet ze aan de combinatieklas 1,2 en 3 (tegenwoordig groep 3,4 en 5) een proefles geven; eerst vertellen en daarna een reken-of taalles. Het was heel spannend. Niet alleen omdat het een sollicitatie betrof, maar ook omdat ze nog nooit les had gegeven aan een combinatieklas. Achter in de klas zaten vier heren; de burgemeester en nog 3 leden van de oudercommissie. Ze namen met zijn vieren bijna evenveel ruimte in als alle jonge kinderen in de klas bij elkaar.
De proefles verliep heel goed. De burgemeester snelde in zijn Renault 4 gauw terug naar Den Burg.
Hij had natuurlijk nog meer zwaarwichtige zaken te doen. De andere heren gaven Marieke de gelegenheid om nog wat vragen aan hen te stellen als ze die had. Marieke had inderdaad een paar vragen. Ze gaf aan dat ze het een mooie school vond, maar ze vroeg zich wel af waar de gymzaal was.
De heren waren in eerste instantie stomverbaasd en schoten daarna bijna in de lach. Een gymzaal? Hier op Texel moeten de kinderen gewoon hun tafels en stoelen opzijschuiven en dan heb je ruimte om wat gymnastiekoefeningen met ze te doen! Toen ze vroeg of er dan wel een zwembad was waar de kinderen konden leren zwemmen kreeg ze als antwoord dat de kinderen dat leerden in de Kreek in de Slufter. Ook al moesten de heren een beetje lachten om de vragen van haar, toch leken ze wel heel tevreden over haar lessen. De heren van de oudercommissie vertrokken en ze werd hartelijk uitgenodigd bij meester Douma.
Bij meester Douma aten ze tussen de middag altijd warm. Die dag aten ze gezouten snijbonen uit het vat.
Wat was dat zout! Zo zout had ze het nog nooit gegeten. Het was zo verschrikkelijk zout dat ze, ook al was ze heel verlegen, toch om een glaasje water durfde te vragen. Na het eten had meester Douma nog een plannetje in petto. Hij wilde samen met haar naar de Slufter. Als je die hebt gezien, zo zei hij, wil je beslist op Texel wonen! Ze vond het een beetje vreemd. Achter op de brommer? Met haar witte plooirok, nylons en schoenen met hakjes? Aarzelend en vooral uit beleefdheid stemde ze toe.
Ze heeft er nooit spijt van gehad. De Slufter was fantastisch! Op die mooie dag, eind augustus, stond de lamsoor in bloei en ze werd gewoon overweldigd door de paarse kleurenpracht. Voor haar was het duidelijk. Hier, op deze plek, wat voor een stads meisje misschien het einde van de wereld leek, maar waar de natuur zo mooi is, wilde ze juf worden. Op Texel wilde ze wonen. Meester Douma bracht haar na het uitstapje naar de Slufter, op de brommer naar het gemeentehuis, zodat ze daar meteen kon melden dat ze de baan aannam, ook al moest ze eerst nog examen doen voor de hoofdakte. Voor haar was het duidelijk: of ze slaagde of niet, ze zou hoe dan ook op 1 oktober beginnen als juf op de school in Midden Eierland!
Gelukkig slaagde ze met vlag en wimpel en dat scheelde toch weer een discussie met haar vader. Ze zou het ritje achter op de brommer nog zeer regelmatig maken. Aan het eind van de maand moest ze zelf op het gemeentehuis een bruin envelopje ophalen. In dat envelopje zat haar salaris. Met trillende vingers maakte ze eind oktober 1964 het envelopje open…….. het was 478 gulden……. 100 gulden extra omdat ze de hoofdakte had. Ze was de koning te rijk! Hoewel de het aanbod van de zelfstandige huisvesting nogal was tegengevallen, was het haar gelukt om een plek te vinden waar ze een eigen leven, zonder haar ouders, op kon bouwen!
Twee jaar is ze juf geweest op de school in Midden Eierland. Toen ging ze trouwen en dan mocht je als vrouw niet meer werken….. Dat ging nog zo in die tijd.
Dit is het begin van het verhaal van een juf die alweer 60 jaar geleden op Texel is aangespoeld. Omdat tijden veranderen, ook op Texel, is het gelukkig niet gebleven bij die twee jaar werken in Midden Eierland. Vele avonturen zijn nog gevolgd. Veel te veel voor 1 verhaal! Er gaan dus nog meer verhalen volgen………en wie de juf is????? Dat zullen sommigen misschien al geraden hebben……
Blijf kijken!
Door: Klaas de Jong
Wereldnieuws kunnen we het gerust noemen! Een Brileider. On-ge-looflijk. Een vogel die in Alaska broedt en normaalgesproken in de Beringstraat, tussen Alaska en Siberië, overwintert, is zodanig verdwaald dat hij nu bij de IJzeren Kaap op de Waddenzee dobbert. Heel verdwaald oogt hij op het eerste gezicht niet. Actief vissend op mossels en zeesterren is er op het eerste gezicht weinig met hem aan de hand, anders dan dat-ie dus zo’n 6.000 kilometer uit de koers is geraakt.
Zoals veel verdwaalde vogels kan de Brileider, verwant aan ‘onze’ Eider, broedvogel van Texel en de noordelijkere Atlantische kust van Europa, op veel aandacht van vogelaars rekenen, maar dit is voor veel vogelaars toch echt wel next level. Deze soort is pas een paar keer in Europa gezien en dan alleen in het uiterste noorden van Noorwegen en in de buurt van Spitsbergen. Daarmee is dit ook veruit de zuidelijkste waarneming van Europa. Niemand had dit ooit verwacht en veel vogelaars benoemen deze waarneming als ‘de beste soort voor Nederland ooit’ of loftuitingen in die trant.
De kranten, uiteraard ook de Texelse, maar inmiddels ook landelijke, pikten het nieuws op en schreven allerlei berichten, soms in combinatie met een interview met de ontdekster, Elian Hijne, die samen met haar vriend fietsend langs de oostkust op weg was naar de boot en ‘nog even’ stilstond om wat Eiders te zien. Dat die terloopse actie zulke grote gevolgen zou hebben, had ze natuurlijk nooit kunnen bevroeden! De meeste Texelse vogelaars stonden maandag 13 januari binnen tien minuten naast de twee gelukkige vogelaars, maar met de enkele boten die nog voor donker op Texel aankwamen, kwamen reeds tientallen overkantse vogelaars ook kijken en dinsdag waren vele honderden vogelaars opnieuw door het dolle toen de vogel nog steeds aanwezig bleek. De omstandigheden waren niet gemakkelijk, want bij gebrek aan wind kwam de mist opzetten en verdween de vogel regelmatig in flarden wolk, maar gelukkig kwam hij ook regelmatig weer tevoorschijn.
De daaropvolgende dagen bleven de vogelaars toestromen en bleef de eend paraderen tussen de mosselpercelen ten noorden van de IJzeren Kaap. Vooral zaterdag, de eerste weekenddag, dus voor vele werkenden de eerste mogelijkheid, werden er schattingen gemaakt van 1.500 vogelaars op de dijk. Bovendien werden er die dag maar liefst 15 nationaliteiten vastgesteld, omdat voor veel Europese vogelaars een retourtje Nederland een stuk goedkoper is dan een retourtje Alaska. Het is voor veel mensen moeilijk voor te stellen dat vogelaars uit Zwitserland of Ierland zo’n reis ervoor over hebben, maar iemand anders legt misschien een paar duizend euro neer voor een zeldzame postzegel of een fles wijn en weer iemand anders reist misschien wel honderden kilometers voor een Pokémon Go of een geocache.
Hoe het ook zij, vogelaars uit de zeer wijde omgeving zijn zeer blij en tevreden met het bezoek van deze zeer zeldzame, maar ook zeldzaam mooie eend!
Blijf kijken!
www.vogelsoptexel.nl
SVC
Door: Martijn van der Linde
Met ingang van 1 januari 2025 zijn Heri Hodie en S.V.C. officieel gefuseerd. De eerste bestuursvergadering van het nieuwe bestuur is inmiddels geweest, en we werken hard aan een duidelijke structuur. Zo willen we de taken helder verdelen en ervoor zorgen dat iedereen weet bij wie ze terecht kunnen met vragen.
De activiteitencommissie van de tennisafdeling heeft het jaar sportief afgetrapt. Op zondag 5 januari werd met hulp van Frans Stolk een gezellige oliebollenactiviteit voor de jongste jeugd georganiseerd. In de gymzaal van het Eierlandsche Huis speelden de jongste tennis- en gymleden leuke potjes soft tennis. Na afloop stond er een heerlijke oliebol en limonade klaar om van te genieten.
Op zaterdag 11 januari vond het fusietoernooi plaats, waaraan alle volwassen leden van S.V.C. konden meedoen. In de middag werden de leden steeds aan een ander gekoppeld om samen softtennis te spelen, te darten en een aantal leuke potjes op de buitenbaan te spelen. Daarna was het tijd om bij de bar op te warmen met een heerlijke kom snert en roggebrood met spek van Kaap Noord.
Na het eten zorgde Anneke Hoogenbosch voor een energieke warming-up. Anneke verzorgt de gymlessen op maandagavond en de bodypowerlessen op donderdagavond. Het was leuk om te zien hoe iedereen enthousiast meedeed en een goed beeld kreeg van wat bodypower inhoudt.
De dag werd afgesloten met een volleybaltoernooi, waarbij vier teams het tegen elkaar opnamen. Zelfs leden die nog nooit eerder hadden gevolleybald, deden fanatiek mee. Na afloop werd er gezellig nagepraat en geëvalueerd aan de bar.
Zoals je kunt lezen, zijn we het jaar sportief en vol energie begonnen!
We staan pas aan het begin van een sportief en veelbelovend 2025, en er staat nog een hoop op de planning! De komende weken en maanden houden we jullie graag op de hoogte van nieuwe activiteiten, sportieve evenementen en updates binnen de vereniging. Denk aan gezellige toernooien, trainingen en bijzondere momenten waar we samen als club van kunnen genieten.
Het Dijkleger
Door: Chiel de Graaf
Na de watersnoodramp van 1953 werd duidelijk dat het met de dijken in Nederland niet zo goed was gesteld , de waterschappen moesten maatregelen gaan nemen om herhaling van een dergelijke ramp te voorkomen. Daartoe werd door het bestuur van polder Eierland een zogenaamd dijkleger in het leven geroepen waaraan iedere meerderjarige mannelijke inwoner geacht werd deel te nemen. Er waren meerdere groepen onder leiding van een groepshoofd en er werd een lijst gemaakt van materialen die beschikbaar werden gesteld of konden worden gevorderd. Vooral trekkers en wagens maar ook paarden, schoppen, zeilen en zakken stonden daarop. Bijgaand de brieven en lijsten die in die tijd werden rondgestuurd, het betreft groep 1 Witte Hoek-Duinweg onder groepshoofd Kees de Graaf van Bouwlust.
Texels Welzijn
Door: Geert Naber, Dorpswerker in De Cocksdorp
Maandelijks Durper soep
Iedere één na laatste donderdag van de maand (zie de flyer in deze uitgave van Achter de Rugediek voor de exacte data) vindt de ‘Durper soep’ plaats in het Eierlandsche huis.
We starten om 12.00 uur met soep en broodjes. Om 12.30 uur beginnen we met een actueel thema. Zo is het thema van 23 januari ’Digitaal sterker; als senior de Digitale snelweg op’. Jacinta Krimp van de bibliotheek vertelt dan meer over het gebruik van computers en tablets en de mogelijkheid om je daar in te bekwamen.
Aanmelden is handig en gewenst. Dat kan via mail (g.naber@texelswelzijn.nl) of telefonisch 06-17203472.
Heb je zelf ideeën over een thema of over een lekker soeprecept? Laat dan ook van je horen.
Blad Leef-tijd
In samenwerking met de Seniorenvereniging op Texel zorgt Texels Welzijn voor de productie en verspreiding van het blad Leef-tijd. Het blad bevat een agenda voor diverse activiteiten voor ouderen en er zijn interessante verhalen in opgenomen. Je kunt je gratis abonneren op Leef-tijd via Texels Welzijn, algemeen nummer 312 696.
Maandelijks inloopspreekuur
Vragen over zorg, welzijn, wonen, geld en andere zaken die je bezig houden en/of waar je wel wat steun bij kunt gebruiken? Loop dan binnen bij het maandelijks spreekuur (1e woensdag van de maand van 13.00 tot 15.00 uur – Eierlandsche huis) of mail of bel Geert.
www.texelswelzijn.nl / g.naber@texelswelzijn.nl / 06 – 1720 3472
Texel Airport
Door: Mike de Bruijn
Afgelopen jaar is de teller gestopt op 24.043 vliegbewegingen. Dat waren 119 bewegingen meer (+0,50%) dan in 2023, maar zo’n 600 bewegingen minder dan het gemiddelde over de periode 2015-2019. Dat waren de vijf pre corona jaren en is voor ons een goede referentie.
Vooral dankzij een beter vierde kwartaal hebben we de achterstand op 2023 toch nog weten in te lopen. Om precies te zijn gebeurde dit op mijn verjaardag, 13 december.
Overigens verwachten we komend jaar weinig verandering in het verkeersaanbod op Texel. De grootste factor zal het weer zijn. Als dit in het hoogseizoen tegenvalt, heeft dat een groot effect op de vliegbewegingen. Er zullen dan minder rond- en paravluchten zijn en ook zullen er minder vliegtuigen naar Texel vliegen.
Wel is het duidelijk dat we minder vliegbewegingen zullen hebben van de vliegclub van Den Helder. Die is in november verhuisd naar Lelystad Airport. Hun hangaar staat op defensie terrein en defensie wil daar graag voor eigen materieel een nieuwe hangaar bouwen. Dan is er geen plaats meer voor de vliegclub. Hoewel de hangaar nog niet is afgebroken moest de club wel alvast de hangaar verlaten. Elders op de luchthaven was geen ruimte om hun vliegtuigjes binnen te stallen. De club zal vanaf Lelystad minder vaak naar Texel vliegen dan van Den Helder naar Texel. Stiekem hopen we dat er nog een oplossing komt, omdat veel leden van de vliegclub wonen in de noordkop.
Ondertussen zijn de werkzaamheden voor het nieuwe regelstation van Liander goed op weg. Ook is er al een start gemaakt om de leidingen aan te leggen van Den Burg naar Eierland. Hopelijk blijven de werkzaamheden goed op schema, zodat we in het noorden van het eiland snel weer voldoende netwerkcapaciteit hebben. Op ons hotel-restaurant liggen bijvoorbeeld 97 zonnepanelen, maar wij mogen van Liander niet terugleveren zo lang het regelstation niet operationeel is. Gelukkig kunnen we de opbrengst van de zonnepanelen in het seizoen goed gebruiken voor eigen gebruik. Ook gaat de groen energie in de vier laadpalen voor elektrische voertuigen op de parkeerplaats van het hotel-restaurant. Het parkeerterrein én dus ook de laadpalen zijn 24 uur per dag toegankelijk.
Ook komend jaar wordt restaurant De Vlijt verhuurd aan Jordy Mauritsz van Restaurant Kooger. Vanaf dit jaar zal hij alleen nog restaurant Kooger gebruiken, want zowel restaurant De Vlijt als Kooger was toch wel verwarrend. In november is Jordy gestart met sushi bezorgen. Daar is best veel vraag naar. Wellicht een leuke tip om eens iets anders dan patat of pizza te laten bezorgen. Door vakantie is het restaurant momenteel gesloten, maar vanaf 24 januari is Kooger weer dagelijks geopend. Hou https://www.facebook.com/Restaurantkooger/ in de gaten voor het laatste nieuws.
Op het vliegveld is het rustig. We proberen tussen de buien door het buitenterrein op te knappen, zoals kantjes afsteken en onkruid/gras verwijderen op plaatsen waar je het niet wilt. Ook moeten we eigenlijk nog een rondje langs de kilometers sloot rond het vliegveld om de drainage te controleren en/of door te spuiten. Hier en daar hebben we nog wat klein onderhoud te doen qua schilderwerk. Naast dit soort werk is er ook in onze business veel administratie. Zo hebben we een veiligheidscertificaat waar regelmatig op wordt ge-audit door de inspectie. Dan worden onder andere procedures nagelopen. Daarnaast hebben we ook te maken met gewijzigde regelgeving, waardoor soms procedures weer aangepast moeten worden. Kortom, ook zonder vliegactiviteiten hoeven we ons niet te vervelen op Texel International Airport.
Eierlandsche huis
Door: Geert Naber
Op vrijdag 10 januari interviewde ik twee mensen die zich al jaren belangeloos inzetten voor het Eierlandsche huis. Hoog tijd om Anja Witte en Wil Homan eens te bevragen als het gaat om de toekomst van ons dorpshuis, maar ook over wat ze op de been houdt in deze lastige tijden.
Op de vraag of beiden in dit stukje nog een introductie nodig hebben geven ze als antwoord ‘we denken van niet’. Anja is geboren en getogen op Texel en Wil woont nu 24 jaar op het eiland. We spreken af om ons dan ook vooral te richten op de bestuurlijke kant van het dorpshuis, het dorpshuis zelf en verleden, heden en toekomst.
Anja zit al meer dan 20 jaar in het bestuur. Ze werd destijds gevraagd om aan te sluiten bij Nico de Graaf, Ger Praamstra en Loekie Assink. Ger heeft in het verleden als ambtenaar de structuur wijziging begeleid. Er kwam een Dorpscommissie en een Stichting tot exploitatie van het Eierlandsche huis. Gert bleef na zijn pensioenering actief als vrijwillig bestuurder. “En die had me bij de staart voor de rol van secretaris”, aldus Anja.
Wil sloot 4 jaar later aan, dus in 2009. Hij werd gevraagd door Kleis Hooijschuur en verving Loeky Assink die helaas kortgeleden overleed. Wil werd penningmeester en vervult deze rol nog steeds. Leningen zijn in de loop van de jaren afgelost. Wil merkt nog op dat een oud-bestuurslid en tevens voorzitter, Nicole Ouwehand, destijds veel wist van subsidies en andere geldstromen en het mede mogelijk maakte om te blijven investeren in het pand. Inmiddels is er veel gebeurd. Van dakrenovatie tot vervanging van de verlichting, de nieuwe tennisbanen tot de hekken er om heen en als laatste wapenfeit de vervanging van het meubilair. Ook de gemeente sprong af en toe bij, bijvoorbeeld voor het vervangen van de vloer van de gymzaal of om de energienota te kunnen betalen in coronatijd. Tot slot waren ook lokale sponsoren bereid af en toe zaken voor rekening te nemen.
Anja herinnert zich nog de periode dat de basisschool gebruik maakte van het pand. Toen de school een eigen gebouw kreeg is het dorpshuis verbouwd. Er is toen een zwembad in gekomen. Het zwembad was er echter al weer uit toen ze aan trad. Op de plek van het zwembad is een grote zaal gerealiseerd.
In de afgelopen (lange) periode zorgden beheerders voor het reilen en zeilen op locatie. Die moesten zichzelf bedruipen. In de beginjaren pachtten de beheerders ook het pand en was de keukeninventaris eigendom van deze groep mensen. Later is deze constructie veranderd. Noodzakelijkerwijs omdat nieuwe pachters niet stonden te wachten op forse investeringen terwijl nog niet geheel duidelijk was of ze het financieel wel konden rooien. De stichting heeft daarom op een gegeven moment besloten om de inventaris zelf te kopen en te onderhouden. Dat kon nadat de laatste lening was afgelost en er weer wat vet op de botten zat.
De rol van beheerder was niet altijd gemakkelijk. Je moest van alle markten thuis zijn en het was soms een fulltimebaan. Door veel energie te steken in klantbinding en activiteiten kon men er nog wat aan over houden. Af en toe waren er voortvarende mensen als Wilma Laan. Zij kwam vanuit de Rog helpen bij gebrek aan een beheerder en zorgde o.a. voor een goede frites- en snackverkoop.
In de loop van de jaren werd het steeds lastiger voor de pachters/beheerders om het financieel rond te krijgen. Dat zag je ook aan het verloop. Voor het dagelijks bestuur betekende dat een extra belasting. Steeds moest er weer worden onderhandeld met nieuwe beheerders en startte het inwerken weer opnieuw.
We hadden het al over het gebouw zelf en de beheerdersconstructie, maar er zijn natuurlijk meer factoren die een rol spelen als je een gebouw als ’t Ei in de lucht wil houden. Zo heb je bezoekers/klanten nodig die zorgen voor enig rendement. In het verleden werd er meer gebruik gemaakt van ’t Ei. Natuurlijk zijn er nog steeds verenigingen maar het aantal is duidelijk minder geworden. Je ziet dat mensen soms uitwijken naar Den Burg maar ook zijn er verenigingen gestopt, zoals b.v. de plattelandsvrouwen en de toneelclub, puur omdat er te weinig aanwas van nieuwe leden was.
En dan had je de jeugdige kampeerders op De Krim nog die het Ei goed wisten te vinden. Inmiddels voorziet De Krim in veel situaties in z’n eigen behoefte. Er worden nu zelfs vergaderzalen ingericht. “Die klanten mis je nu ook”, aldus Wil.
We hebben het samen kort over de levendigheid in en rond het dorp. Corona heeft erin gehakt en markeert een omslag. De toenmalige beheerders Henk en Wil Dielemans (nu overigens weer als vrijwilligers actief in ‘t Ei) hebben hier op ingespeeld door destijds maaltijden te verkopen die in de regio werden uitgevent. Maar de klad zat er goed in. De gemeente is nog bijgesprongen om de energienota te kunnen betalen.
We maken een sprong naar het heden. Sinds 3 maanden is de laatste beheerder (Ruud) vertrokken. Er was sprake van een crisissituatie en een team van mensen kwam bij elkaar om een oplossing te bedenken. De sportverenigingen die in de avonden actief zijn zorgen inmiddels zelf voor het openen en sluiten van het pand en voor de bardienst. Voor een aantal dagdelen, vooral op de momenten dat senioren uit het dorp het pand gebruiken, is oud beheerders- en vrijwilligersechtpaar Dielemans bereid gevonden om het Ei te draaien. Men vindt het erg fijn dat het stel zich zo in zet voor ’t Ei. Vooral de schone ruimtes vallen op.
Anja en Wil zien weer een opleving de afgelopen maanden. Er wordt weer meer initiatief genomen en dat doet ze goed. Zo is er weer sprake van het organiseren van een playbackshow. Het wordt weer drukker, ook voor het bestuur. Anja stond paraat tijdens Ouwe Sunder, Wil stond er tijdens de Dutch Birding. Recentelijk was er zelfs een vergadering en een lunch voor 100 personen. Aanzienlijk wat mensen, waaronder ook vele ouderen, maken gebruik van het dorpshuis, essentieel voor de leefbaarheid van het dorp.
Op de vraag ‘wat zijn jullie hoogtepunten geweest in de afgelopen jaren merkt Anja met een lach op… ‘weet niet of ik hoogtepunten heb gehad’. Dieptepunten waren er wel. De vele wisselingen van beheerders gaf kopzorgen. Anja geeft aan “ik heb doorgezet omdat ik, ook al woon ik in de polder, binding heb met het dorp. Ik ken hier veel mensen en wil het huis hier graag overeind houden”.
Wil roemt de 12/12 club. “Ze hebben goed met elkaar samengewerkt in december”. Verder geeft hij aan “Als je wilt dat ’t Ei blijft bestaan; kom dan eens lang, drink hier eens een biertje”. Of het weer zo wordt als in de tijd van de Hollandse avond met bekende artiesten als b.v. Dries Roelvink en de momenten met ‘een volle bak of volle bar’ is nog maar de vraag maar één ding is zeker…aan deze beide mensen zal het in ieder geval niet liggen!
Tot slot; het verhaal is nog niet helemaal compleet. Op de vraag wat Wil en Anja zouden willen uitdragen in het dorp, zittend op een platte wagen met een roeptoeter antwoorden ze… “Laten we er met elkaar voor zorgen dat ‘t Eierlandsche Huis blijft bestaan” en geeft Anja aan “Redt het Ei. Kom langs voor een biertje of vier je verjaardag bij ons”. Verder geeft men aan “we kunnen niet een beroep blijven doen op vrijwilligers”. Er zullen dus ook andere oplossingen moeten komen. Wil heeft daartoe opgeroepen tijdens de laatste Dorpenronde van de gemeente. “Hopelijk denkt de gemeente met ons mee”.
Als ik later de tekst uit type bedenk ik me dat ik groot respect heb voor de inzet van deze beide mensen. Daar zouden we er meer van moeten hebben.
Hulp gevraagd!
Het gaat goed met Achter de Rügediek maar toch zijn we nog opzoek naar medewerkers. Vind je het leuk om zes maal per jaar artikelen te schrijven, vind je redactie werk leuk of vind je het leuk om te helpen met het digitaal in elkaar zetten van de krant geef je dan op via redactie@achterderugediek.nl .
Durpersoep
Durperhonk
Inhoudsopgave