Voorpagina
Door: Gerhard Smeenk
mei 2024
Voorwoord
Door: Melle Boudewijns
Terwijl ik dit schrijf is de koude periode achter de rug en is het lente geworden met steeds lekkerder weer. De Achter de Rügediek redactie is ondertussen actief geweest met het werven van nieuwe schrijvers. In deze editie is de eerste bijdrage van Mike de Bruijn, directeur van het vliegveld, te lezen. Het vliegveld neemt een prominente plaats in polder Eierland in en kent een rijke historie. Je kunt zelfs internationaal vliegen van af het Texelse vliegveld! Mike de Bruin gaat ons regelmatig bijpraten met verhalen uit het heden en verleden.
Vanaf het volgende nummer zal ook Mab Club Texel regelmatig een bijdrage leveren aan onze krant.
Tot slot hebben we visite kaartjes gemaakt voor Achter de Rügediek, deze worden over het doelgebied verspreid om zo meer aandacht voor de digitale editie te krijgen.
Onze boeren
Door: Marga Boudewijns
Interview met Lieuwe en Maroeska Koorn, Hoeve Weilust, Postweg 149 De Cocksdorp
Dit interview daar had ik al een tijdje naar uitgekeken want ik was nog niet langs geweest bij een schapenboer. De schapen zijn eigenlijk een hobby want Lieuwe heeft ook nog een andere baan. Dat geldt niet alleen voor Lieuwe maar ook voor Maroeska, want naast het beheer van hun minicamping (Minicamping Weilust) heeft zij ook nog een andere baan. Maar hier over meer informatie verder op in dit interview…
Kunnen jullie iets vertellen over de geschiedenis van de boerderij?
Lieuwe en Maroeska hebben zich daar nog niet echt in verdiept. Er komen wel af en toe mensen langs die er een band mee hebben en heel graag nog even binnen willen kijken. Zij hebben zelf beneden nogal wat verbouwd dus of het dan nog echt herkenbaar is vragen ze zich af. Aan de buitenkant is het wel herkenbaar.
Ik heb het Boerderijenboek* er op nageslagen en kom met de volgende samenvatting. Hendrik Jansz. Smit heeft in 1874 Weilust laten bouwen. Hij werd in 1878 Heemraad en in 1879 waarnemend Dijkgraaf van de Eierlandse polder. Zijn zoon Hendrik jr. kwam er na hem wonen, bij het overlijden van Hendrik sr. moest hij met velen delen maar hij kon er blijven wonen. Zijn schoonzoon, Johannes (Jo) Michielsz. de Graaf nam de boerderij in 1937 over met 10 hectare grond (waar het in 1874, bij de bouw, 50 hectare was) en kocht er nog 6 hectare nabij gelegen grond bij. In 1940 verkocht hij zijn bezit aan Reijer Pieter Johannesz. Keijser en bleef zelf huurder van de boerderij. De erfgenamen van Keijser verkochten het in 1943 aan tandarts Dingeman die tot 1958 eigenaar en verpachter bleef. De opgelopen oorlogsschade van april 1945 werd in 1948 hersteld. Jo de Graaf en zijn vrouw Duw Smit vertrokken in 1960 naar Den Burg waar hij secretaris van de voedingsbond NKV werd en in 1972 de eerste parkeerwachter die de Gemeente Texel aanstelde. Weilust werd in 1958 eigendom van Theodorus Maria Josephus Rutten, boer in de Eendrachtpolder. Zijn schoonzoon Wilhelmus Henricus Hendriksz. Rijkers kwam toen met zijn vrouw op Weilust wonen en werd eigenaar in 1961. Koos Zegers en zijn vrouw kochten het huis in 1992 voor 1 van hun zonen. Wim Rijkers verhuisde en Nico en Marleen Zegers woonden er tot 1998 toen ruilden zij van huis met hun ouders. De familie Zegers heeft hier tot 2002 een vergunning voor 8 kampeermiddelen gehad. Daar stopt het Boerderijenboek met het verhaal over de geschiedenis van Weilust. Ook interessant is een artikel van Chiel de Graaf die voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog op Weilust woonde.**
En, hoe zijn jullie hier zo terecht gekomen?
Lieuwe woont sinds 2007 op Weilust en Maroeska is er in 2019 bijgekomen. Ze hebben een samengesteld gezin dat bestaat uit 5 kinderen. Op 23 juni 2023 zijn ze getrouwd op Texel in de tuin van het Boutique Hotel. Het was een prachtige dag.
Voorheen woonde Maroeska met haar meiden in Callantsoog. Lieuwe en Maroeska hebben elkaar ontmoet via Internet.
Al hun kinderen, kleinkinderen en aanhang zijn graag op Weilust. Cor en Marit wonen in Oudeschild en helpen geregeld met de hand en span diensten in het bedrijf. Gerrit en Zensy wonen nog thuis en springen bij als het nodig is. Dochter Jenell woont met haar gezin in Callantsoog.
Kun je wat vertellen over jullie bedrijf?
Lieuwe komt uit een familie van schapenhouders. Zijn vader zat al in de schapen en zijn opa ook. Opa had schapen en hield die in de Slufter en bij de Krimweg (toen er nog geen vakantieparken waren zoals nu), hij had ook koeien. Zijn vader was schapenhouder en is gestopt in 2010 maar helpt nog bijna dagelijks.
Lieuwe is in 2009 begonnen met 35 schapen als hobby. Hij heeft er nu 150 a 160 en ruim 200 lammetjes. Het gaat bij hen om het lamsvlees. De lammertijd duurt bij hem doorgaans 6 tot 7 weken. De laatste week van februari is de begin week.
Bij de meeste ooien is Lieuwe bij de bevalling aanwezig om te helpen maar zeker de helft of ¾ zou het ook zelf wel redden. Het is echter goed om er bij te zijn om te zien of alles goed gaat. ‘s Nachts als het lammeren begonnen is, heeft hij de wekker om de 2 uur staan.
Als een lammetje niet bij de moeder drinkt wordt het met de fles bij gevoed. Je moet er snel bij zijn, het lam moet zo snel mogelijk aan de speen van de fles wennen. Ze krijgen dan eerst biest van schapen of koeien en gaan later over op kunstmelk.
De vader van Lieuwe checkt regelmatig per elektrische fiets de schapen. Als er een schaap bij is met uierontsteking gaan de lammetjes ook naar binnen om bij gevoed te worden. Binnen kun je ze wel vangen maar buiten is dat nog een hele sport. Je moet in een keer goed pakken want ze kunnen harder lopen dan wij.
Zijn vader doet allerlei klusjes en je ziet hem nog wel eens fietsen Als er wat is dan belt hij Lieuwe op om bijvoorbeeld zieke schapen binnen te halen. Hij fietst graag om gezond te blijven en heeft door dit werk bij de schapen ook nog regelmatig contact met andere veehouders.
Lammeren leveren gedurende een jaar lamsvlees. Dus voor eind februari begin maart moet alles van voorgaand jaar verkocht zijn. De rammen en de meeste ooien gaan weg voor het vlees. Van de ooitjes houden ze er ongeveer 40 om verder mee te fokken.
De schapen staan op nogal wat verschillende plekken, naast en achter huis, aan de Oorsprongweg en de Stuifweg en bij diverse particulieren op een kleine wei. In de winter staan ze bij een veehouder bij Oosterend om het laatste gras op te eten zodat het weer mooi kort het voorjaar in kan. Fijn voor die veehouder en fijn voor Lieuwe.
Het is af en toe een reizend circus aldus Lieuwe. In de winter staan ze ook bij buren op het bouwland, daar eten ze dan de aardappeltjes die zijn blijven liggen of ze graven de bietenpuntjes uit. Dat is ook weer zo’n fijne samenwerking waarbij de eigenaar of gebruiker van het bouwland minder hoeft te spuiten want daar groeien dan geen resten van aardappelen of bieten meer.
Schapen eten naast gras van alles, bijvoorbeeld: bieten, wortelen en aardappelen.
De Camping
Maroeska doet de inrichting en styling van de minicamping. (www.minicampingweilust.nl). Je kunt er terecht met de tent, vouwwagen caravan of camper, daarnaast kun je ook een volledig ingerichte safaritent huren. Leuk is dat eind mei begin juni de schapen door hen zelf geschoren worden en de gasten kunnen dit meebeleven. De wol wordt verkocht aan Texelwool en komt zo bijv. terecht in een Texeler dekbed.
Lieuwe werkt vanuit huis en Maroeska buiten de deur. Daarnaast hebben ze dan nog hulp van de vader van Lieuwe en de kinderen.
Ze stroomlijnen hun werkzaamheden zoveel mogelijk bijvoorbeeld als ze niet thuis zijn vinden gasten een welkom bordje met hun naam op hun campingplaats. Op een later moment maken ze even kennis met de gasten.
Hebben jullie nog last gehad van de schapenziekte blauwtong?
Lieuwe en Maroeska waren bang dat veel schapen niet drachtig zouden zijn door blauwtong, als schapen ziek zijn, gaat de vruchtbaarheid achteruit. Ze hebben 7 zieken schapen gehad, 5 zijn er dood gegaan en 2 hebben het overleefd. Deze 2 hebben beiden een mooie tweeling gekregen.
Het is naar om te zien dat de dieren ziek zijn, ze eten en drinken niet en hebben veel pijn. Paracetamol geven kan wel maar dat is moeilijk, de schapen hebben een zere bek en de paracetamol moet er een aantal keren per dag in. Ze slikken de pillen niet op commando dus je moet ze toedienen. De pillen oplossen werkt het beste en dan met een drench-pistool toedienen.
Blauwtong is gelukkig niet besmettelijk, het wordt verspreid door de knut, een muggensoort. Texel zat aan het einde van de landelijke besmetting, hier waren lang niet zulke aantallen besmette schapen als in de rest van het land waar bedrijven soms de helft van de schapen verloren. De schapen waren echt doodziek Het duurde wel 7 weken voordat 1 van hun herstelde schapen weer op de been was. De zwaar zieken zijn met een week dood. Tijdens dit interview gaven Lieuwe en Maroeska aan dat ze hopen dat er een goedgekeurd vaccin is na de zomer. Inmiddels is bekend geworden dat er een vaccin van een Spaans bedrijf tegen blauwtong versneld goedgekeurd is. Heel goed nieuws dus!
En dan nu… wat doen jullie nog meer qua werkzaamheden?
Maroeska doet de camping maar is ook bedrijfsleider bij een kringloopwinkel in Den Helder, een filiaal van Rataplan. Ze werkt al 11 jaar bij Rataplan. Voorheen werkte ze bij Rataplan in Schagen, Heerhugowaard, Tuitjenhorn en Wieringerwerf. Ze werkt fulltime in Den Helder en heeft daardoor en haar werk in het eigen bedrijf weinig tijd voor nevenactiviteiten. Haar winkel is van 9 tot 6 open, 7 dagen in de week.
Lieuwe werkt fulltime en vanuit huis, hij kan zijn eigen tijd indelen. Hij werkt sinds 1993 bij de Rabobank en werkt daar momenteel als financieringsspecialist MKB. Hij werkt in een landelijk Food en Agri- team, het gaat daarbij om financieringsaanvragen tot een miljoen euro. Klanten van de bank kunnen hun financieringsaanvraag via internet indienen of hebben contact met hun eigen adviseur van de bank, die maakt de financieringsaanvraag compleet, daarna gaat de aanvraag naar Lieuwe en die beoordeeld de aanvraag, heeft contact met de klant, bijvoorbeeld via een videogesprek en verzorgt de afwikkeling van de financiering.
Lieuwe en Maroeska geven beiden aan dat ze niets van hun werkzaamheden zouden willen missen. Ik vind het knap hoe ze alle ballen hoog houden.
*Boerderijenboek – geschiedenis en naamgeving van alle boerderijen op Texel hun eigenaren en bewoners, samengesteld door Cor Reij, Cees Hoogerheide en Karel van Empel
** Herinneringen aan de oorlog, door: Chiel de Graaf, in: Achter de Rugediek, jaargang 37 nr. 5, maart 2024
Sommar wat
Door: Jaap Boon
Zeker, hij begint al sachies an te groeien daar onder aan de bliksemschicht, nou met een fors tempo mag ik wel zeggen, al is ’t nou nog niet geweldig, dat wordt rap anders. De eerste die voor een beetje groei zorgt is een vader met klein zoontje, die niet bar veel in het karretje achter de auto hebben. Maar daar komt zo’n loeres van een trekker moet dito kar met een flinke bult boven de hoge kleppen. Effe rap kiepen en dan met de voorlader van alles wat er nou ligt een fraaie hoop maken, yes de MEIERBLIS krijgt vorm en kan zich in de komende weken flink vet vreten. Net als mijn stokpaardje Ouwe Sunderklaas gaat gelukkig ook deze prachtige traditie weer door. En effe voor misschien voor de nieuwkomers, wat stellen zo’n feessie en zo’n fikkie nou eigenlijk voor ?? Nou dat is het sociale om mekaar (zeker in deze schermen kijk tijd) weer es heel aars tegen te komen en spreken en het is ook nog es Kienders en Groten. Maak het zeker mee !!
Op de lagere school ging het er bij ons toen heel anders toe. In de weken voor de Meierblis gingen alle dagen na schooltijd zeker alle jongens, maar ook flink wat meiden de deuren langs om ouwe tafels en stoelen (die waren ook echt totaal af), versleten klompen, kapotte aardappel- en bollen kisten, wat kromme planken, noem het maar en….. vooral bar veel losse en bossen takken. Het was feest als er ook nog autobanden -liefst die van vrachtauto’s – en verlopen olie bij de buit zat. Veel kinderhanden en benen kregen al het spul op, in het begin een lompzware driewieler kar met houten wielen en ijzeren banden erom, later kar met luchtbanden, douwden die door de Dorpsstraat en zwoegden hard kreunend en schreeuwen steeds weer de oprit achter het gemaal omhoog om te lossen op het havenhoofd. Toen ik al in de vijfde of zesde klas zat kwamen denk ik de eerste boeren met een Ferguson trekker(tje) helpen.
Het ging er fanatiek aan toe want Durp moest en zou natuurlijk de hoogste Meierblis van het eiland hebben en hij moest sowieso flink zwart roken (des te meer olie en banden des te beter). De tante van een vriendje belde de volgende dag altijd (ja bellen ging toen niet zomaar effe) en wist ons beretrots te maken, “omdat ze hem in Andijk had zien vlammen en …..roken !!”.
Toevallig moesten we dit jaar rond aansteektijd in Oudeschild zijn, waar het als gewoonlijk vol volk stond, dus effe meepakken en een rondje Texel. Via de Leemkuil vlak langs die van Den Burg, in Den Hoorn wat afstand want het weggetje stond barstens vol, in De Koog, de Waal en Oosterend ook gepaste afstand, maar prima te zien, flinke vuren allemaal en natuurlijk onderweg particuliere kleinere fikkies. En dan de Hoofdweg opdraaiend zien we de vlammen ver boven de dijk het heelal verven, absoluut weer de grootste, al mis ik de echte rook een tikkie.
Onvoorstelbaar hoeveel mensen op de been waren over heel Texel, dus genoten van dit warme, verbindende fenomeen, dus zeer waard om ook deze traditie nog lang brandend te houden !!
Staat te kiek/stond te kiek
Door: Anneke en Leo Saal
Staat te Kiek: Wie is dit? Oplossingen kunnen naar rugediek@hotmail.com.
Stond te Kiek:
In stond te kiek stond Arie Knol een geboren dorper. Arie is een bekend persoon in durp. Als winkelier verzorgde Arie in het verleden onze boodschappen, Arie en Ineke hebben nu hun rust punt gevonden in de Ploosterstraat nummer 2.
TOEN en NU
Door: Jan Kersten (TOEN) en Melle Boudewijns (NU)
TOEN en NU toont beelden uit de Cocksdorp en de polders in het verleden en zoveel mogelijk dezelfde beelden nu.
Dit keer Texel Airport dat er NU heel anders uitziet als TOEN.
TOEN:
NU:
FIX Brigade Texel
Raap jij muntjes van straat? … Wel toch ?!
De FIXbrigade zorgt dat jij dagelijks dubbeltjes, kwartjes en soms meer in je eigen huis vindt!
Echt, elke dag opnieuw.
TIP VAN FIXBRIGADE met K O K E N
In de regel koken we elke dag ons eten. Natuurlijk kook je met deksel op de pan. Maar bedenk eens hoeveel het zou schelen als je kunt koken door de pan kort op het vuur te hebben?
Het kan!
Rond 1900 deden ze het al. Wij doen het in camper en tent ook vanwege die kleine gastankjes; eten aan kook brengen en hup pan (met theedoek erom) in de slaapzak.
En thuis dan … HOE ? en de Kooktijden ?
Heel simpel: breng eten in 5 minuten goed aan de kook en dan pan met onderzetter op tafel en wikkel deken of lange sjaal om pan, meer niet. Probeer het eens een keer.
Aardappelen gaar in 30-40 minuten; Rijst 15-20 minuten, Pasta 10-15 minuten. Groenten paar minuten langer dan je gewend bent. Wij doen de eieren aan kook brengen in dichte pan, gas uit, doek-eromheen en 3 minuten voor zacht, 2 extra voor harder ei.
Meer voordelen: Je hoeft niet op vuur/hete pit te letten in de keuken, waardoor je iets anders kunt doen, ook met kinderen. Ontspan, aanbranden is verleden tijd.
Het blijkt zelfs een aanrader voor eten wat langer koken nodig heeft en stamppotten die lekkerder worden omdat je “slow” alle smaken laat intrekken. Mocht het je bevallen kun je denken aan een doos met deken of gebruik gewoon een schapenvacht. Op internet kom je zelfs luxe stoof versies tegen. Daar zijn ook recepten met dit te vinden.
Tenslotte: minder kook-stoom in de keuken, dus minder vocht. Terwijl de afzuigkap minder lang aan hoeft. Bedenk eens hoeveel je per pan aan gas/elektriciteit bespaart … kassa dus.
Volgende keer; besparen in de zomer!
Want de FIXbrigade vindt in de zomer net zo goed tocht en besparingen bij je thuis. We werken deze zomer door om geen tijd te verliezen.
Meld je aan dan komen we langs. Tot nu toe vinden we bij iedereen mogelijkheden om warmte binnen te houden en kou buiten om zo geld te besparen. Wat we vinden doen we gratis voor je.
Bel 0222- 31 49 39 en vraag naar Gemma, elke werkdag tot 12 uur. Ze werkt bij TexelEnergie en mag voor ons je aanmelding noteren.
Meer weten over ons? Kijk op www.fixbrigadetexel.nl
Warmte groet, FIXbrigade
(De FIXbrigade Texel werkt helemaal gratis, inclusief al het materiaal en is bedoeld voor hen met inkomsten van minder dan 140% van het minimumloon. Zijn je inkomsten hoger dan kunnen we als je wilt alleen advies geven en vragen vrijwillige bijdrage om FIXbrigade te steunen.)
Hulp gevraagd!
Het gaat goed met Achter de Rügediek; er komen steeds meer artikelen en foto’s binnen. Daarom willen we graag wat meer hulp hebben met het maken van de krant. Alles gaat volledig digitaal, wij zijn op zoek naar mensen die handig zijn met WordPress en/of GIMP en/of Photoshop en/of Microsoft Word. Het digitaal maken van de krant kost je maar een paar uur per twee maanden. Geef je op bij mij zodat de krant nog mooier kan worden. Namens de redactie van Achter de Rügediek, Melle Boudewijns (melle@smts.nl).
Blijf kijken!
Door: Klaas de Jong
Pestvogels in mei
Pestvogels zijn al vaker in deze column ten tonele verschenen, maar tot nog toe alleen in de winter. Het zijn zeldzame en mysterieuze vogels die alleen in zogenaamde invasiejaren naar Nederland komen. In welke winters invasies precies zullen plaatsvinden, is bijna niet te voorspellen, maar soms zitten ze massaal en in groepen in ons land, en dan vaak ook wel op Texel, maar er gaan jaren voorbij dat ze niet of nauwelijks gezien worden. Eind oktober, begin november komen de eerste vogels aan en in februari is het feestje meestal wel weer ten einde. De bessenstruiken, ze zijn met name dol op Gelderse Roos, zijn dan kaalgevreten en de vogels trekken weer noordwaarts, richting de broedgebieden in Lapland en Rusland.
Zoniet dit jaar! Tenminste, van de winter was er een handjevol Pestvogels vanaf half oktober op het eiland. Zoals altijd is het onduidelijk of het telkens dezelfde vogels of ook nieuwe zijn, maar waarnemingen uit Den Burg en De Koog suggereren een klein groepje vogels dat tot half november heeft rondgehangen. Daarna waren er nog wat losse meldingen van één of twee vogels tot en met 19 januari (een laatste exemplaar bij mij in de voortuin(!)), maar eind april dook er opeens nog een tweetal op bij De Koog, pendelend tussen het Maartenhuis en Bregkoog. Het was al meivakantie, dus ze konden rekenen op voldoende aandacht van vogelaars en lieten zich goed zien.
Tientallen vogelaars genoten van de prachtige vogels die, als je ze goed bestudeerde, nog redelijk jong waren, namelijk in hun 2e kalenderjaar. Dat is de term die vogelaars gebruiken voor vogels die vorig jaar geboren zijn. De volwassen vogels hebben meer en duidelijker geel op hun vleugels. De vogel op de foto is een mannetje en dat is te zien aan de scherp afgetekende zwarte keel. Bij de vrouwtjes loopt die meer als een gradiënt over in het beigezalmrozeoranjebruin van de rest van de vogel.
In het heldere voorjaarslicht en als entourage een witgroenige Olijfwilg leverde het mooie plaatjes op.
Blijf kijken!
www.vogelsoptexel.nl
Herinneringen na de oorlog
Door: Chiel de Graaf
Herinneringen aan mijn jeugd.
Na de oorlog.
Het eerste wat ik mij herinner na de oorlog is het verhuizen van de kerkbanken naar de noodkerk in de schuur van Leber op hoeve Hunsingo. Het kerkgebouw had tijdens de beschietingen behoorlijke schade opgelopen aan het dak en de kerkdiensten moesten in die tijd hoe dan ook doorgaan. In de stallen van Hunsingo werd toen een noodkerk ingericht waarvan bijgaand een foto.
Het vervoer van de kerkbanken ging per paard en wagen en ik mocht met mijn vader mee en dat was een heerlijk uitje nu alles weer vrij was en iedereen weer kon gaan en staan waar hij of zij wilde.
Op 1 september 1945 ging ik naar school, ik was toen 6 jaar. Kleuterschool bestond toen nog niet. Dat was de openbare school van Midden-Eierland aan de Hoofdweg, een vrij kleine school met twee klaslokalen en een juffrouw en een meester. Het gebouw bestaat nog.
Wij gingen lopend naar school, fietsen waren er nog niet en weg gebracht worden naar school door onze ouders dat was er al helemaal niet bij. Wij gingen vanaf de Postweg lopend dwars over het land naar de Hoofdweg en kwamen dan op de Hoofdweg uit direct naast het postkantoor van de familie Bakker.
Wij liepen altijd in een groepje met meerdere kinderen van de Postweg, namen die ik mij herinner zijn Wim van Heerwaarden en Koos en Fup Zegers. De vader van Koos en Fup Zegers, Piet Zegers, was boerenknecht bij Ab Dros van BlandenBerg. Vroeger had vrijwel iedere boer één of meer knechten en Piet Zegers was toen knecht op BlandenBerg en zij woonden in het arbeidershuisje dat toen nog in tweeën bewoond werd, naast hen woonden toen volgens mij de Familie Veldman. Het huisje is inmiddels gesloopt. Het was in die tijd gebruikelijk dat boerenknechten vaak verhuisden , dat was ieder jaar op 1 maart. Om die reden hadden wij vaak ieder jaar andere buren, vooral op BlandenBerg hielden de meeste knechten het niet langer dan één of twee jaar vol. Die verhuizingen gingen altijd op een boerenwagen, verhuisauto’s heb ik nooit gezien. Maar de inboedels waren in die tijd niet zo groot, alles kon meestal in één keer mee. Het was dan rond die datum natuurlijk gesprek van de dag, iedereen was nieuwsgierig wie waar naar toe ging, het was een ware volksverhuizing in het klein.
De winter van 1946/47 was een barre en lange winter, iedere ochtend tegen de felle oostenwind in naar school, een dik pak kleren aan en we liepen dan achter elkaar zodat je wat luwte had van degenen die voor je liepen. Ik voel de koude wind nog in mijn gezicht.
De school had twee lokalen, één lokaal voor de klassen 1-3, onderwijzeres was toen juffrouw Landman, en een lokaal voor de hogere klassen, eerst was dat meester Bakker, later meester Kleve. De lokalen werden verwarmd door een flinke kachel die ‘s morgens door iemand werd aangemaakt maar erg warm was het bij binnenkomst meestal niet.
Voorste rij liggend: vlnr: Wim van Heerwaarden, Kees Dijker en Hans Schouten; 2e rij zittend vlnr: Anneke Verseput, Nel Bakker, Nelly Schouten, Anneke Keijser, Lenie Dijker, Ina de Geest, Jan Stammes, Fup Zeegers, Aat Zeegers, Piet Verseput, Reina den Brave, Annie van der Hoek, Jan Riemens en Guus de Geest; Staand voorste rij vlnr: Greet Verseput, Mientje Barhorst, Wim van Egmond, Joop van den Hoek, Ko Moens, Aagje Bakker, Chiel de Graaf, Marga Dros, Koos Zeegers en Liekele van der Veen; Achterste rij vlnr: meester Bakker, Anneke Meindertsma, Carla Visser, Tinie Ellen, Dit Dijker, Jannie Boon, Leo Gerritsen, Willy Lubbers, Henk Schouten, Wim Schouten, Bram de Smid,Tiny Barhorst, Gerrit Bakker, Freek Bulder en daarachter Juffrouw Landman.
Buiten school speelden wij het eerste jaar na de oorlog natuurlijk met de overblijfselen van de oorlog, overal lagen de restanten daarvan. Daar werd natuurlijk voor gewaarschuwd want daar zaten heel gevaarlijke dingen tussen maar ander speelgoed hadden we toen niet en een kind speelt nou eenmaal met wat hij tegen komt. We verzamelden alle lege hulzen die we vonden maar daar zaten ook wel eens scherpe patronen bij, scherpe piepers noemden we dat. Als je die in een vuurtje gooide gingen die met een knal af, wij zorgden er dan wel voor dat we dat op een veilige plek afwachtten. Helaas zijn er in die tijd ook ongelukken mee gebeurd met ernstige gevolgen. Bij de familie van Heerwaarden, die in de arbeiderswoning van Duinoord woonden, is zo’n ongeluk gebeurd waarbij Siem van Heerwaarden levenslang blind geworden is, Jan Jannes raakte een deel van zijn hand kwijt.
In de duinen mocht in die eerste tijd niemand komen, dat was verboden terrein want daar lagen mijnen en die moesten eerst geruimd worden. Af en toe hoorde je weer zo’n doffe dreun als er weer een tot ontploffing werd gebracht.
Maar na enige tijd mochten we weer overal komen en hadden we alle ruimte. De Slufter was natuurlijk een geweldig gebied, nog geen verboden toegang-bordjes, dus we konden overal naar toe.
De school van Midden Eierland was een kleine school met veel activiteiten en ieder jaar een schoolreisje, in de hogere klassen zelfs meerdere dagen. We reisden in een TESO-bus die ons ophaalde bij school ,de hele reis meeging en ons na afloop werden we daar weer ook weer afgezet. Speeltuinen en dierentuinen waren geliefde bestemmingen maar ook een bezoek aan Schiphol. Overnachten gebeurde in jeugdherbergen door heel Nederland. Buitenlandse bestemmingen waren in die tijd nooit in de reisjes opgenomen.
Het geld werd bij elkaar gespaard door inzamelingsacties, oud papier, bietenrooien met alle ouders bij Ab Dros van de Volharding en kinderoperettes die werden opgevoerd in de school waarbij van twee lokalen één werd gemaakt met een toneel er in. Daar was na afloop ook altijd een verloting bij waarbij de trekking direct na afloop plaats vond, de prijzen werden door de ouders geschonken en een grote taart was de hoofdprijs. Dat was in die tijd een grote en gewilde prijs. Deze avonden waren altijd druk bezocht en iedereen keek er naar uit. Er was nog geen TV dus was wat afleiding in deze vorm in de winter altijd erg welkom.
Midden-Eierland was in die tijd een heel hechte gemeenschap, er ontstond zelfs een reisclub waar mijn vader nog voorzitter van is geweest. Ook de jaarlijkse meierblis op 30 april was een waar volksfeest waar bijna iedereen naar toe kwam. Weken lang was er brandbaar afval verzameld en op een hoop gereden op het land van Karel Roeper van Johanneshoeve en dat werd aangestoken zodra het donker genoeg was. Toen iemand het eens waagde om het vuur te vroeg aan te steken kreeg hij enorm de wind van voren, ik weet nog goed hoe Freek Bulder hem namens ons stond uit te schelden. Boven op de meierblis stond op een grote paal soms een vat verlopen olie en als de blis flink brandde werd de stop eruit getrokken en ontstond een grote vuurzee die van verre te zien was en dat was een prachtig schouwspel.
De komst van Meester Kleve was een impuls voor de sportiviteit op school, hij had honkbal gespeeld meen ik en heeft toen slagbal geïntroduceerd. Dat was toen vrij populair op de scholen en als kleinste school van Texel haalden we ooit de finale van het Scholen Slagbal Toernooi die we helaas verloren van Oudeschild, de school waar meester Kleve eerder voor de klas had gestaan. Ook was hij een liefhebber van zwemmen en onder zijn leiding hebben we zwemmen geleerd, eerst droog oefenen liggend op de lange banken die onder de kapstok stonden en daarna met z’n allen naar de Slufter om in de geul te zwemmen. Schoolzwemmen bestond toen nog niet. In 1951 heb ik de lagere school verlaten en per 1 september 1951 ging ik in Den Burg naar school, eerst naar de MULO en later naar de Landbouwschool.
Dit waren wat herinneringen aan mijn jeugd tot en met de lagere school in Midden Eierland, een heerlijke jeugd om aan terug te denken. Wie volgt?
Alzheimer Café
Verlies en rouw bij dementie
Dinsdag 28 mei 2024
Pascalle de Graauw-Schmitz, gezondheidswetenschapper en casemanager bij Geriant, geeft uitleg over de emotionele impact van dementie. Voor mensen die het zelf meemaken en voor de directe omgeving is het een zeer ingrijpend verlies dat niet in één keer komt, maar vele malen gedurende het ziekteproces én daarna. Rouw is een normale en natuurlijke reactie op betekenisvol verlies. Elk mens is uniek en ieder dementieproces verloopt verschillend en er is niet één manier om te rouwen. Ieder rouwt op zijn of haar eigen manier.
Het Alzheimer Café is een informatiebijeenkomst met ruimte om elkaar te ontmoeten, verhalen uit te wisselen en vragen te stellen aan de aanwezige vrijwilligers en professionals. Bij de informatietafel kunt u folders en andere materialen inzien of boeken met betrekking tot dementie lenen. Aanmelding is niet nodig en de toegang is gratis.
Inloop: 19.15 uur met koffie en thee in De Buureton, Beatrixlaan 43 te Den Burg
Start: 19.30 uur, eindtijd 21.30 uur
Meer informatie: Reinalda Slagter 06-57622753 / Liesbeth Rijk 06-22811573
Texels Welzijn 0222-312696
Het Alzheimer Café Texel wordt georganiseerd en mogelijk gemaakt door vrijwilligers met medewerking van Alzheimer Nederland, Geriant, Texels Welzijn en de Gemeente Texel.
Texels Welzijn
Beste mensen,
Een aantal van jullie kennen me al; mijn naam is Geert Naber en ik ben de nieuwe dorpswerker vanuit Texels Welzijn voor De Cocksdorp en omgeving.
Met ingang van Juni ben ik in ieder geval op de eerste Woensdag van de maand van 13.00 tot 15.00 uur aanwezig in Het Eijerlandsche Huis voor raad en daad als het gaat om ‘zorg en welzijn in de breedste zin van het woord’.
Verder ben ik er ook voor hulp bij het aanvragen van bijvoorbeeld een DigiD of personenalarmering, algemene ‘computervragen’, het invullen van formulieren, informatie over o.a. vrijwilligerswerk, ondersteuning mantelzorg, Tafeltje dekje of gewoon voor een luisterend oor!
Wil je liever een afspraak maken voor een huisbezoek? Neem dan gerust contact met me op via telefoon 06 – 1720 3472 of mail g.naber@texelswelzijn.nl
Hartelijke groet en wellicht tot binnenkort!
Geert Naber
Texel Airport
Door: Mike de Bruijn
Vorig jaar hadden we een rustig vliegjaar. Het voorjaar begon veelbelovend met veel mooi (vlieg)weer en we begonnen ons al zorgen te maken over het gras op de start- en landingsbanen. Het was namelijk erg droog en zonnig en dat in combinatie met landend en startend verkeer zorgde er voor dat het gras er behoorlijk onder te lijden had. Toen kwam de zomer. Tenminste op papier, want er vielen geregeld (pittige) buien en ons gras werd weer groen. Financieel was dat minder goed nieuws, want de zomer (juli en augustus) was de rustigste in ruim 25 jaar.
Gelukkig kregen we met september een soort nazomer, waardoor we het jaar toch redelijk konden afsluiten. Dat was maar goed ook, want vanaf tweede week oktober ging het regenen en dat bleef het maanden achter elkaar doen. In vijf maanden tijd viel er zo’n 750 mm regen in de polder en dat was veel te veel voor ons vliegveld. Veel vliegverkeer hoefde we niet te weigeren, want meestal als de baan onder water stond was het ook zeer matig vliegweer. Dan moet je denken aan veel wind of slecht zicht of (te) lage bewolking. Dat zijn factoren waardoor er bij ons weinig gevlogen wordt.
Texel Airport heeft gemiddeld zo’n 25.000 vliegbewegingen per jaar (tijdvak 2000-2023) . Dat zijn starts en landingen bij elkaar. In Corona tijd of bij veel slecht weer zijn dat er minder en als we een zonnig jaar hebben zitten we daar boven. Een groot gedeelte van het verkeer is recreatief, maar we krijgen ook maatschappelijke vluchten zoals het helikoptertje dat de pijpleiding voor de Gasunie controleert, diverse telvluchten (zeehonden, vogels, bruinvissen etc), kustwacht-, politie- en fotovluchten. Bij de laatste bedoelen we niet Flying Focus, maar vliegtuigen met een camera in de buik. Die vliegen lijnen op verschillende hoogtes voor verschillende projecten en opdrachtgevers door heel Nederland. Met de camera kunnen ze hoogteverschillen in kaart brengen, maar ook voor Rijkswaterstaat worden vluchten uitgevoerd om de dijken en dergelijke te controleren. Tevens worden dit soort vluchten uitgevoerd voor bijvoorbeeld het kadaster, gemeente en provincie om te controleren of er illegale bouwwerken zijn geplaatst. Zo’n af en toe zien we dit soort vliegtuigen op Texel om bij te tanken.
Overigens is Texel Airport sinds 2018 eigenaar van hotel-restaurant De Vlijt. Sinds vorig jaar hebben we twee huurders. Jordy Mauritsz van restaurant Kooger exploiteert het restaurant. De hotelkamers worden verhuurd door Callinghe uit Callantsoog. Jordy is niet alleen overdag geopend, maar ook regelmatig in de avond voor diner met een Indische twist. Ook voor de mensen van polder Eierland zeker een aanrader.
De VEM Texel heeft vorig jaar bijna 100 zonnepanelen geplaatst op het dak van De Vlijt. Daarmee moet De Vlijt zo’n 1/3 van het stroomverbruik zelf kunnen opwekken. Tevens zijn er vier laadpunten geplaatst voor elektrische voertuigen. De laadpunten zijn openbaar en 24/7 beschikbaar.
Ook op de brandweergarage hebben we extra panelen geplaatst, zodat we nog meer groene stroom kunnen opwekken. Op deze manier anticiperen we enigszins op de komst van elektrische vliegtuigen. Op dit moment is er pas één elektrisch vliegtuigtype gecertificeerd in Europa. De zogenaamde Pipestrel Velis. Dit toestel kan slechts maximaal 40 minuten vliegen, dus dat is nog niet voldoende. De ontwikkelingen gaan echter snel en wie weet zien we met een paar jaar elektrische vliegtuigen op en boven Texel Airport.
Durperhonk
Inhoudsopgave