Jaargang 37 nummer 4

Voorpagina

januari 2024

Voorwoord

Door: Melle Boudewijns

Allereerst wensen wij iedereen namens de redactie van Achter de Rügediek een gelukkig nieuwjaar. Terwijl ik dit schrijf raast de wind met kracht 8 of 9 on mijn huis heen. Ik woon al weer acht jaar in de Eierlandse Polder en daar kan het goed waaien.

2024; voor Achter de Rugediek zitten we midden in jaargang 37 dit wordt een jaar waarin sommige dingen gaan veranderen. Jaap Boon heeft aangegeven na 22 jaar te stoppen met het schrijven van een Voorwoord. Als dank voor al die jaren plaatsen wij zijn eerste Voorwoord van februari 2001. We vinden het fijn dat Jaap nog wel een aantal verhaaltjes als Sommar Wat …. wil schrijven.

We zijn ook druk bezig om meer (rubriek) schrijvers te krijgen maar voor het elektronisch publiceren lijkt een extra medewerker gevonden te zijn.

Peter Witte heeft aangegeven om rond de zomer het penningmeesterschap te willen overdragen aan iemand anders. Als één van de lezers interesse heeft, we zoeken iemand met de volgende eigenschappen:

  • Ervaring met Microsoft Windows en Office
  • Thuis zijn in de digitale wereld
  • Bijhouden debiteuren- en crediteuren boekhouding en bankrekening
  • Corresponderen met adverteerders

En we zoeken nog iemand uit de Cocksdorp zelf die verhalen en nieuws uit het durp wil schrijven.

1e Voorwoord Jaap

Als eerbetoon aan Jaap die 22 jaar een voorwoord schreef, plaatsen wij zijn eerste voorwoord, dat in februari 2001 verscheen, in deze editie.

(VREEMDE) VOGELS

Kom ik van m’n werk, dan stop ik regelmatig ergens langs de hoofdweg (ja, goed in de berm) om te kijken naar allerlei vogels op het land. Hordes zwanen, lieuwen, eenden en niet te missen postma- c.q. rotganzen, maar ook meeuwen, kluten, een valk, kiekendief enz. enz.
Verder rijdend langs het kleine strandje en de vuurtoren wordt het aanbod steeds groter, ja beslist een echt vogeleiland. Regelmatig tref ik (voor mij) VREEMDE VOGELS, die ik dan probeer op te zoeken in het prachtige boek met schitterende tekeningen van ene meneer Lars Jonsson.
Thuis loer ik dan vaak naar de mezen, spreeuwen, mussen, merels, roodborstjes, spotvogels, allemaal bekenden, die hier vaste bewoners zijn. En soms tref ik dan weer een VREEMD VOGELTJE, waarvoor de leesbril op moet.

Dan kijk ik ook eens naar de huizen om me heen en ontdek dat in verschillende optrekjes buren wonen, die hier blijkbaar horen, maar die voor mij onbekenden zijn; een boekje met fraaie tekeningen van hen heb ik niet in de kast staan. Lopend door ons Durp ontdek ik dan steeds meer nestjes waarin voor mij VREEMDE VOGELS wonen en dan praat ik nog maar helemaal niet over wat in de Polder is neergestreken. Kom ik met uitgerekend ons traditionele Ouwe Sunderklaas in ons gemeenschappelijk nest, het “EI”, staan er mij twee VREEMDE vrouwtjesVOGELS achter de bar, die vragen hoe ik, jazeker , DURPER VAN GEBOORTE, heet !!!!, zodat de gelachies op de goede bon terecht komen.

Rij ik de laatste tijd achter de rugediek, zie ik echter heel regelmatig een zeer bekende vogel,die als een statige butler bij vele huizen staat en trots laat zien, dat hij wat moois heeft gebracht. Nieuwe vogeltjes, waarmee we alle ouders, maar ook een beetje onze Gemeenschap en de nieuwe fraaie school van harte feliciteren. Ook die jonkies zijn op Durp voorlopig VREEMDE VOGELTJES

Dat zo langzamerhand velen voor mij (maar beslist ook voor anderen en elkaar) VREEMDE VOGELS zijn, ligt natuurlijk niet alleen aan die vogels, maar zeker ook aan mij.
Toch vind ik dat jammer en denk dan ,om elkaar (beter) te leren kennen zouden we eigenlijk eens per jaar samen in ons (binnenkort verfraaide) Gemeenschappelijk Nest moeten kruipen op de ACHTER DE RUGEDIEK VREEMDE VOGELDAG

Graag tot dan, maar intussen tot ziens ! Jaap Boon

De vrolijke schapen van Daphne

Door: Karla van Rooijen

Een nieuw jaar is begonnen en alles lijkt stil en leeg en rustig.
De gasten zijn vertrokken na een heleboel gezellige dagen. De kerstversiering is weer voor een jaar naar de zolder verbannen.
De ruimte en de rust en de stilte zijn prettig…… alles is weer overzichtelijk en geordend en lijkt te wachten op dat wat komen gaat in het jaar wat pas begonnen is.
Het is buiten loeikoud, min 5 graden, maar door de wind is de gevoelstemperatuur volgens weervrouw Willemijn Hoebert wel min 15 graden Celsius……..

Er stopt een bekende bus op mijn erf. Uit de bus komt Daphne. Zij geeft niet om een beetje kou.
Daphne is een echte buitenvrouw, want ze is schaapherder. Ze heeft me gevraagd of een paar van haar schapen weer op mijn weitjes mogen lopen. De schapen van Daphne zijn gasten die bescheiden buiten blijven. Ze blaten alleen luidkeels als ik ze na mijn ontbijt wat brokjes geef.
Ze geven me een warm welkom gevoel, want ze komen meteen aangerend als ik mijn achterdeur open. Ook als ik weg ben geweest en mijn erf weer op kom, rennen ze nieuwsgierig naar het hek.
Dat ze dat doen heeft waarschijnlijk met de brokjes te maken, maar ik kies ervoor te geloven dat ze steeds heel blij zijn om mij te zien.


Ik ben natuurlijk ook blij met de schapen omdat ze mijn gras keurig netjes houden.
Toen Daphne me vroeg of de schapen mochten komen, zei ik natuurlijk: “Ja, leuk! Gezellig!”
De schapen werden in het weitje geïnstalleerd en wij spraken een theebezoek af.
Ik ken Daphne al een paar jaar en ik heb in die tijd al het een en ander van haar over haar en haar schapenbedrijf gehoord. Toch valt er nog genoeg te vragen.

Op dit moment lopen haar schapen in de buurt van de Cocksdorp. In de winter, aan het einde het broedseizoen, lopen ze het hele duingebied van Texel af. Dat betekent voor Daphne, naast het verzorgen van de schapen, veel reizen, lopen, kijken en hekken verplaatsen. Omdat Daphne al een paar jaar schapen bij mij heeft staan, weet ik dat het een drukbezette vrouw is.


Voor alle schapenhouders is het een spannende tijd door het blauwtong virus.
Voor het journaal heb ik daar akelige beelden van gezien.
Ook Daphne zal er mee te maken hebben gehad………
Nu het winter is en de schaapskudde een beetje in de buurt is, is een theebezoek gemakkelijker af te spreken. Ik heb dan mooi de gelegenheid om haar wat vragen te stellen.

Daphne Hogeweg woont en werkt nu ongeveer 10 jaar op Texel.
Omdat de familie van haar oma van Texel kwam, ging zij hier als jong kind, vanuit Amsterdam, iedere vakantie en ook bijna ieder weekend met haar ouders naar toe. Daarmee werd het mooie Texel net zo vertrouwd als het drukke Amsterdam, waar ze door de week woonde.
Toen Daphne 9 jaar werd, ging de familie naar Terschelling.
Hoewel de familie bewust voor een familiehuis op Terschelling had gekozen, werd Texel beslist niet zonder slag of stoot vergeten. De familie had op een gegeven moment zelfs een pot ingesteld waarin een kwartje moest worden gedaan als een van hen weer eens Texel zei in plaats van Terschelling en in het begin vergisten ze zich zo vaak, dat de pot lekker snel vol was en ze van de opbrengst iets leuks konden doen.

Daphne heeft na het VWO de studies geschiedenis en fotografie afgerond.
Maar de natuur bleef trekken en vooral het werken met dieren was een grote wens van haar.
Vanuit dit verlangen heeft ze verschillende soorten werk met dieren gedaan, waaronder het werken met paarden. Ook heeft ze op boerderijen gewerkt, hoewel ze wel wist dat het niet mogelijk zou zijn om boerin te worden wanneer er geen boerenbedrijf in de familie is.
Maar Daphne voelde dat zij niet zomaar met dieren wilde werken. Ze wilde werk doen waarbij het dier iets zou moeten doen wat het van nature toch al zou gaan doen.
Het kan bijna geen toeval zijn dat Daphne uiteindelijk uitkwam bij schapen.
Heeft dit te maken met het feit dat ze vanaf haar vroegste jeugd zo vaak op Texel kwam, wat natuurlijk het schapeneiland bij uitstek is?

Hoe dan ook, Daphne besloot schaapherder te worden omdat schapen zich verdienstelijk maken door dat te doen wat ze toch altijd al doen; namelijk eten!
Er bestond nog geen opleiding voor schaapherder, maar ze had het geluk dat ze een herder kende die door ziekte niet kon werken. Hij vertrouwde de schapen aan haar toe en stond haar als dat nodig was met raad en daad bij. En door te werken, goed te kijken en luisteren, steeds meer vragen te beantwoorden door veel te lezen en natuurlijk met de goede raad, kreeg ze het vak onder de knie.

Schapen zijn levende wezens. Dat betekent dat een kudde steeds in beweging is. Niet alleen letterlijk omdat de kudde wordt verplaatst in verband met het te grazen voedsel, maar ook figuurlijk in de zin van dat er steeds nieuwe vragen en uitdagingen oprijzen voor de herder. Daphne werkt op Texel in opdracht van Staatsbosbeheer. Haar werk met de schapen is onderdeel van natuurbeheer.
Het is belangrijk dat de duinen openblijven en niet volgroeien met bramen, struiken en te hoog gras.
Door ziekte zijn de konijnen die van nature veel voorkomen in de duinen, helaas veel minder aanwezig. Daarnaast groeien de grassen, bramen en nog andere planten veel harder dan de konijnen op kunnen eten en dat vinden konijnen geen fijn leefgebied.

Door de schapen te laten helpen wordt het voor de konijnen, die de duinen eigenlijk openhielden, weer aantrekkelijker om te leven. In de konijnenholen nestelt de tapuit…….een bijzondere vogel die terug zal komen als er konijnenholen zijn. Het duinviooltje krijgt bij open duinen weer een kans en als het hondsviooltje weer kan bloeien komt er weer een speciale bijzonder vlinder. Deze vlinder is zo kieskeurig is dat alleen het hondsviooltje aan de eisen voldoet.

In de natuur hangt alles met elkaar samen.
De schapen van Daphne spelen een belangrijke rol bij het beheren en voortbestaan van de bijzondere natuur van Texel.
Het hele jaar door zijn er op Texel schapen van Daphne te vinden, waarbij de winterbegrazing het meest belangrijk is. Daarnaast gaat Daphne vanaf het voorjaar ook naar de overkant waarbij ze met haar kudde in opdracht van de PWN en Staatsbosbeheer in de duinen loopt van Camperduin tot Wassenaar.
Of Daphne de opdrachten krijgt die ze graag wil, wordt ieder jaar opnieuw bekeken aan de hand van een presentatie die ze voor een soort commissie moet geven. Dat is natuurlijk best spannend!

Spannend was ook de afgelopen tijd waarbij het virus Blauwtong ook bij de kudde van Daphne toesloeg. Een virus wat niet af te wenden is omdat het wordt overgedragen door hele kleine vliegjes. Voor het journaal werd de indruk gewekt dat een schaap met Blauwtong per definitie ten dode is opgeschreven. Daphne heeft bewezen dat dit niet persé het geval hoeft te zijn. Ongeveer 70 schapen zijn besmet en daarvan zijn er 9 overleden.

Met heel veel aandacht en geduld, met kruiden en soms meerdere keren per dag vloeibare dwangvoeding, heeft ze haar schapen weten te redden. Vier van hen staan nu bij mij.
Kunnen ze lekker in alle rust bijkomen van deze ellende.
En ik ben blij met ze en kijk met nog meer aandacht en bewondering naar de schapen van Daphne.

Winnaars Ouwe Sunderklaas 2023

Door: Marga Boudewijns

Het interview vond plaats bij Johan thuis, Daniëlle, zijn vrouw, was ook aanwezig. Ivo kwam ongeveer tegelijkertijd met mij aan op de Langeveldstraat en dat kwam mooi uit want ik wist niet precies waar ik moest zijn. Het was op het bedrijventerreintje aan het begin van de Langeveldstraat. Een mooi vrijstaand nieuw gebouwd huis met vrij uitzicht en binnen een heerlijk brandende kachel en veel gastvrijheid.

Links Ivo, rechts Johan

Johan en Ivo waar kennen jullie elkaar van?

Johan en Ivo kennen elkaar al zeker 25 jaar en hebben elkaar ontmoet op zaalvoetbal. Johan is een geboren en getogen Durper en Ivo komt uit Den Burg. Ze speelden voor de Cockdorper Zaalvoetbal Vereniging, CZV De Krim. Beiden spelen nog steeds zaalvoetbal. Veldvoetbal hebben ze ook jarenlang gespeeld bij Texel 94, maar een jaar of 5 geleden zijn ze gestopt met het vriendenteam. De helft van de vrienden woonde op Texel en de andere helft aan overkant. Eénmaal per jaar hebben ze nog een vriendenuitje met het voetbalcluppie en aanhang, in totaal 24 man, met overnachting er bij. Iedereen doet moeite om oppas te regelen om er bij te kunnen zijn en het wordt om de beurt georganiseerd. Johan is ooit begonnen met voetballen bij SVC (Sport Vereniging Cocksdorp). Afgelopen jaar zijn de Cocksdorper sportverenigingen allemaal gefuseerd in 1 sportstichting en wel de SVC. De voetbalclub SVC is niet meer actief. De voetbalvelden liggen er nog wel en worden soms door de school en soms door de Krim voor een toernooi gebruikt. De fusie was ook onderdeel van het “stukkie” van de mannen.

Wat doen jullie in het dagelijks leven?

Johan runt sinds 2012 samen met Danielle een handel in zeeaas.
Er wordt aan de oostzijde van Texel specifiek gevist op zeepieren die worden gebruikt voor in de sportvisserij door heel Europa. De handel en logistiek worden ook zelf gedaan
Het bedrijf is daar al vanaf 1980 mee bezig en er worden enkel pieren opgevist op bestelling. De voorraad ligt op het wad! Het bedrijf ligt altijd onder een vergrootglas gezien zijn bodem beroerende activiteiten in een natura 2000 gebied. maar door de werkwijze en deze nog steeds proberen te verbeteren hebben ze toch een goede duurzame manier van werken.
Johan is in de zeepieren geraakt doordat hij met de toenmalige eigenaar Flip Duinker samen al veel aan het duiken was. Johan was toen nog werkzaam in de landbouw/mechanisatie en had reeds zijn commerciële duikpapieren in Schotland behaald om van z’n hobby uiteindelijk zijn werk te maken.
Dit liep uiteindelijk toch anders toen Flip hem toch nog eens benaderde.
In 2013 zijn ze naast de loods waar de activiteiten voor de zeeaashandel plaatsvinden aan de Langeveldstraat komen te wonen. Hier hebben ze toen hun huis gebouwd waar ze nog steeds wonen met hun 3 kinderen Mats, Lizzy en Jilles.
Johan heeft ook vele hobby’s, volgens Daniëlle zelfs teveel hobby’s.
Onder andere het duiken is een grote hobby van Johan, maar ook jagen, mountainbiken, zaalvoetballen en hij is zeer betrokken bij het voetballen van zijn beide zoons.
Een hobby waar iedereen in het gezin wat aan heeft is pizza’s bakken, inmiddels is deze hobby een beetje uit de hand gelopen met verschillende grote tonnen aan voorraad meel, een oven uit Italië en een houtgestookte pizza oven in de tuin.

Ivo werkt in Rotterdam bij Brink Software en is als manager product ontwikkeling verantwoordelijk voor een team van 35 mensen. Zij maken software voor de bouw en ook op Texel hebben ze klanten, er wordt calculatiesoftware gemaakt waarmee men de kosten van een bouwproject kan berekenen.. Brink Software is daarin marktleider in Nederland. Ivo werkt daar nu ongeveer 6 jaar. Daarvoor heeft hij 10 jaar bij SnelStart op Texel gewerkt. Daar was hij manager softwareontwikkeling en heeft hij de enorme groei van het bedrijf meegemaakt. Na 10 jaar vond hij het echter tijd voor iets anders.
Op zijn LinkedIn account gaf hij aan dat hij wat anders wilde gaan doen en hij kreeg direct allerlei aanbiedingen. Hij heeft met 5 partijen gesproken en koos toen voor de werkgever die het verst weg lag, maar wel de leukste uitdaging bood. Hij werkt meestal 3 dagen op het kantoor midden in het centrum van Rotterdam en 2 dagen thuis. Hij is getrouwd en heeft 4 zonen.
Zijn hobby’s zijn (zaal)voetbal, hardlopen, alleen of met hardloopclub Runningteam Bremakker, hij is actief als Piet in de Sinterklaas vereniging, doet mee aan de Roparun en is zodoende het hele jaar bezig met allerlei activiteiten om geld in te zamelen voor dat goede doel. Hij zit ook nog in het bestuur van de Sportstichting Texel, waar o.a. het beheren van de sporthal en allerlei sportactiviteiten onder vallen. De Sportstichting Texel is het loket voor sport op Texel.

Spelen jullie allang samen?

Ivo, uit Den Burg, speelt al ongeveer 8 jaar in De Cocksdorp. Daarvoor speelde hij ook wel in Den Burg, maar het op straat spelen vind hij minder leuk dan in de huiskamers en cafe’s/restaurants. Het op straat spelen is koud, vooral als je moet wachten op je beurt en je speelt je stukje ongeveer 5 keer, terwijl je het in de huiskamers wel 25 x speelt, ook de interactie met het publiek vind hij leuk.
In De Cocksdorp speelt hij eigenlijk altijd met Pieter de Ridder, zoon van Bram de Ridder. Ouwe Sunder was dit jaar op een dinsdag en de zaterdag ervoor, gaf Pieter aan dat hij eigenlijk niet mee kon spelen. Ze hadden toen nog helemaal niet bedacht wat ze wilden gaan spelen. Ivo heeft toen Johan, die nog nooit gespeeld had, gevraagd of hij mee wilde doen, Johan had al wel eens aangegeven dat hij er wel oren naar had. Zondagavond zijn ze bij elkaar gekomen bij Johan thuis, Daniëlle was er ook bij en praatte ook mee en zo ontstonden de ideeën voor het stuk: De Durper Haantjesrace. Op maandag hebben ze het uitgewerkt en was het stukje rond. De Durper Haantjesrace moest een soort spel worden, gelijkend op het marmottenspel van Fred Oster destijds.
Het onderwerp was het haantjesgedrag van ondernemers in het dorp, die het beste met de ontwikkeling van het dorp voor hebben en van alles in en om het dorp erbij kopen en pachten. Nou moest het spel nog gemaakt. Johan heeft, op de dinsdagmiddag van Ouwe Sunder, wat in elkaar getimmerd en gezorgd voor de zeer macho- en mannelijke trofee. Die kwam van het schip af en moest goud gespoten worden. Het gevaarte heeft een tijd op de kachel staan drogen, maar afgeven bleef ie… De banen in de speelbak kregen verschillende kleuren en er waren 6 haantjes. Er zouden er met gemak wel 10 of meer gemaakt kunnen worden aldus beide heren. Over die 6 haantjes werd dan iets verteld en dan werden ze in de bak geplaatst. Tijdens het spel mocht het publiek dobbelen. Eén voor één verdwenen er haantjes, weggespeeld met behulp van ludieke kanskaarten en zo bleef er altijd maar één winnaar over. Toen de bak klaar was hebben ze één keer geoefend bij Johan want dat hadden ze nog niet gedaan, wat gegeten en toen op pad richting het Eierlandse Huis.

En… hoe was de avond?

Ivo heeft een vast rondje dus Johan hobbelde er achter aan (dat autistische rondje van hem, aldus Johan). Het was een lange avond en ze moesten er goed de gang in houden, het stukje was misschien iets te lang dus ze hebben niet alle huiskamers gehad maar veel lol en het werd goed ontvangen. Als er een haantje besproken werd die in de ruimte aanwezig was, werd er nog wel eens een hoofd weggedraaid.
De grote vraag in de huiskamers was wie er nu toch met Ivo Huizinga mee deed. Toen Ivo begon, 8 jaar geleden met Pieter de Ridder vroegen de mensen zich af wie Ivo eigenlijk was en nu was het andersom. Zelfs de schoonouders van Johan, die in een huiskamer zaten, vroegen zich af wie dat nu was die met Ivo speelde. Johan is van zichzelf een rustige, sociale maar onopvallende jongen die niet vaak in het dorp komt (wel eens op de fiets en bij de school van de kinderen) maar vooral bezig met zijn activiteiten en gezin. Het spelen kwam op het laatste moment en ondanks dat zijn schoonvader regelmatig in de loods komt, had ook Daniëlle tegen de kinderen gezegd van zeg maar niets over het spelen tegen opa en oma, bovendien was het allemaal kort dag. Schoonvader had hem wel zien knutselen maar dacht dat hij bezig was om iets te maken voor Ivo en Pieter. Men was positief verrast en heeft een heel andere kant van Johan gezien. De heren hebben wel de woonkamer van Van der Linde gehad, daar zaten een paar haantjes en ze verheugden zich ook op De Aanleg, De Rog en Het Quelderhuys. Helaas konden ze het huis van Van den Bent niet meer doen en ze hadden het idee dat daar wel eens een jurylid kon zitten.
Door naar de prijsuitreiking. Daar, en ook in de huiskamers, hoorden ze dat men het wel een leuk stukkie vond, grappig maar niet te scherp. Uiteindelijk kwam Robbert van den Bent het podium op om de overall prijs, de wisselbeker 2023, uit te reiken. Beide heren dachten toen dat ze het wel konden vergeten, maar… dat was niet het geval. Het nummer 36 werd omgeroepen en dat bleken zij. Ze wonnen! Ivo noemde zich tot die tijd de eeuwige vierde en … wel een beetje lullig voor Pieter. Maar feest natuurlijk…
Sinds Joost van Heerwaarden en Ricardo de Graaf vorig jaar de wisselbeker wonnen staat er een metalen plaatje op met de naam van de winnaars. Inmiddels hebben Johan en Ivo er al een tweede plaatje bijgezet.

Sommar Wat ….

Door: Jaap Boon

SOMMAR WAT ….
Zal ’t dan toch weer ???? Dit schrijvend (2-vingerig tikkend) in de eerste dagen van het jaar des Heeren 2024 hoor ik weerman Jan Visser op radio NH koud vooruit pratend over de rest van de week. Misschien, mogelijk, tenminste als de luchtsystemen blijven ontwikkelen zoals de computer modellen nu voorspellen, zou er een kans bestaan dat we een paar nachten lichte, wie weet wel matige vorst kunnen krijgen. Uit voorzorg zou ik de ijzers toch maar alvast uit het vet halen, want op ondiepe plassen en kreken zou je die waarschijnlijk best eens kunnen gebruiken. De dagelijkse voorspellingen klonken de laatste tijd sowieso als flipperkasten, mogelijk af en toe een beetje, of misschien soms langere periode een hele boel, maar het kwam de laatste maanden in ieder geval of in de ochtend, of middag, of nacht, of doorlopend soms een tikkie, maar vaak hele etmalen kwam het vocht met bakken uit de lucht. Met alle mitsen en maren zijn die weerlieden altijd gedekt.
Resultaat is in ieder geval wel, dat je niet ver hoeft te zoeken om je schaatsen te testen als het echt gaat vriezen, want op vele stukken land liggen complete meren.
Eén van onze jeugd favoriete “weinig water” schaatsbanen was de Lange Dam, aan beide kanten prachtig beschut tussen de twee duinenruggen. Waar zeg je ? . Het parkeerterrein bij de Noordbatterij (P28) en ook het land er tegenover staan nu blank, dus schitterend, maar dan moest je een eind verder richting de Slufter. Tweede keus was tussen de Vuurtoren en Robbenjager (nu ook), maar daar werd je vaak ijspegel met een snoeiharde oosten wind. En …. Het wachten bleef natuurlijk altijd op Hét Schaats Walhalla De Rogsloot, compleet met – jaren lang – Annie’s Koek en Zopie met assistenten Ton en Willie. De heren waren trouwens meer voor het vegen van de baan (wat was die driewieler motorschuiver toch een genot). En niemand waagde het zonder lidmaatschap of los entreekaartje stiekem op het ijs te klauteren, want je wist dat Annie je zo snel, luid en fel als een kraai rap in je kuif pikte.
De warme sukelajemelk en sappige worst zal je eeuwig blijven proeven en met hordes op de baan was het meestal beregezellig, en zeker ’s avonds met verlichting. Er werd nog volop door ouderen gezwierd en groepen jongelui klapten heen en weer naar de brug van de Hollandse weg. Meyert Boon had zelfs aan een pallet een ijsschaaf systeem uitgevonden, dat door een trekkertje of lelijke eend getrokken kon worden. Vanaf heel Texel kwamen de mensen hier op die prachtige ruime baan met vaak wedstrijden, meerdere periodes op een heus race ovaal, waar Thialf een puntje aan kon zuigen. Afijn, je snapt het al, ik gun jong en oud ook dit jaar weer zulke herinneringen te kunnen krijgen.

Staat te kiek/stond te kiek

Door: Anneke en Leo Saal

Staat te Kiek: Wie is dit? Oplossingen kunnen naar rugediek@hotmail.com.

Stond te Kiek:

Heleen Bonne-Dros stond in “staat te kiek”. Heleen is een geboren Eierlandsche en heeft samen met Piet het bedrijf ven haar vader over genomen, dit hete toen “Dros smederij” en werd later omgedoopt tot ”Bonne Mechanisatie”.

Oproep

De winter is er weer !
Krijgt u het huis niet warm en durft u de verwarming niet hoger te zetten?

De FIXbrigade is dit jaar begonnen op Texel omdat het echt werkt en maandelijks geld bespaart.
Gratis? Ja, we praten er niet omheen en helpen u helemaal GRATIS met vrijwilligers van Texel.

De FIXbrigade ziet dat juist mensen rond het minimum letterlijk in de kou zitten. Daarom heeft de FIXbrigade voor hen de simpelste aanpak bedacht: direct praktisch oppakken. Wij helpen gratis de koude tocht buiten uw huis te houden voor een warmer huis.

Meldt je aan: Bel 0222- 31 49 39 en vraag naar Gemma, elke werkdag tot 12 uur.
Ze werkt bij TexelEnergie en mag gratis voor ons uw aanmelding noteren. Mart en/of Roland komen langs om te kijken wat ze kunnen doen om de warmte binnen te houden in uw huis. Daarna komt er een duo langs. Zij voeren het uit.

Doe je het liever op jouw moment: mail naar info@fixbrigadetexel.nl

Met warmte groet,
FIXbrigade Texel

VVN

Door: Jaap Boon

’t KAN VRIEZEN , ‘t KAN DOOIEN

Komt er nog een vorstperiode of zijn de hagel- en sneeuwbuien speldenprikken ?
Sowieso zullen we weer zicht beperkend weer en gladde wegen (regen, modder enz) krijgen kijk dus nog een keer extra na of je voertuig tip top in orde is.

Op de fiets, brommer, scootmobiel :

  • Zorg steeds voor voldoende brandstof
  • Goede (reserve) verlichting die niet op dynamo draait
  • Als fietspad onberijdbaar en moet je op de weg rijden, LET OP
    ALTIJD Licht aan, op je rug(tas) een extra knipper reflector.
  • Kleding met felle kleuren en/of reflecterend opvallende strepen.
  • Bij oversteken extra opletten, autos hebben langere remweg
  • Bij afslaan tijdig en heel duidelijk richting aangeven.
  • Hou brillen en helmglazen goed schoon.
  • Heb een goed opgeladen telefoon paraat

Met de auto :

  • Ook overdag Lichten aan
  • Zorg steeds voor voldoende brandstof (vaker tanken)
  • De ruitensproeier steeds vol houden (genoeg antivries)
  • Neem extra dikke kleding of slaapzakken mee
  • Drinken (geen alcohol !) en eten (je kunt blijven steken).
  • Hou een schep en sleepkabel goed bereikbaar
  • Een (goed opgeladen) telefoon paraat hebben
  • Luister naar verkeersinformatie
  • Bij plotse gladheid/sneeuw zoek veilige uitwijk plek.
  • Slechte weersverwachting, als het kan Blijf Thuis.
  • Laat auto perfect in orde zijn, vooral banden en lichten

En voor elke verkeersdeelnemer geldt: PAS JE AAN
Hou er ook rekening mee dat andere weggebruikers minder snel kunnen reageren, b.v.
bij kruisingen door kunnen glijden, in sneeuwsporen raken, minder zicht hebben,
de verlichting en knipperlichten minder zichtbaar zijn enz. enz.

    EEN  IETSJE  MEER  TIJD  BEPERKT  HEEL  VEEL  RISICO  !!

Blijf kijken!

Door: Klaas de Jong

Clowns in de polder

Het is winter en dat betekent ganzen. Overal ganzen. Als je door de Eierlandsche polder rijdt, of feitelijk waar ook over Texel, zie je ze links en rechts in kleinere of grotere groepen over de akkers, weilanden of natuurgebieden vliegen, lopen of grazen. In de rest van het jaar gaat het voornamelijk om Grauwe Ganzen, de grootste soort van Europa, maar in de winter komen er uit Siberië en andere delen van Rusland ook kleinere soorten deze kant op, al dan niet in gezelschap van zwanen, zoals de Kleine Zwaan, waar ik eerder in deze rubriek al eens over verhaalde. Veel mensen kennen de Rotgans, die voornamelijk donkergekleurd is. Je ziet ze veel langs de Waddenkant, net als bijvoorbeeld de Brandgans. In het broedgebied van deze twee soorten, ver weg in Siberië, broedt nóg een soort gans, de Roodhalsgans, maar die overwintert (normaalgesproken) aan de kust van de Zwarte Zee, dus in Roemenië en Bulgarije. Maar omdat ze in de zomer zo dicht bij elkaar ‘wonen’, gebeurt het weleens dat er een Roodhalsgans met de ‘buren’ meevliegt naar Nederland, of in ons geval dan Texel.

Foto: Klaas de Jong

Nu zijn de meeste ganzen vrij saai gekleurd met bruin, grijs of zwart, welnu, zo niet de Roodhalsgans! De naam verraadt natuurlijk al de prachtige bordeauxrode kleur van z’n nek, maar op de kop zit nog zo’n fraaigekleurde vlek en met wat witte lijnen en vleugelstrepen, wordt het al met al een clowntje tussen de andere ganzen. Voor vogelaars altijd een genot om naar te speuren, maar toch ook vaak lastig, omdat ze soms bedrieglijk onopvallend in een groep Rot- of Brandganzen aanwezig kunnen zijn!

Blijf kijken!
www.vogelsoptexel.nl

Alzheimer Café

In gesprek over dementie

Dinsdag 30 januari 2024

Linda van Leersum aan het woord over het leven van haar vader Willem van Leersum, die te maken kreeg met de ziekte van Alzheimer.
Zij vertelt over de angst en verdriet, waar haar vader doorheen moest toen hij de grip op het leven meer en meer kwijt raakte. Ook de warmte en het plezier dat ze tijdens hun gezamenlijke fietstochten en uitstapjes mochten beleven komen aan bod. Over de grote impact die het steeds wisselende hulpverleningstraject en woonsituatie met zich meebracht.
En over wat de ziekte van haar vader met Linda deed en hoe ze er voor hem kon en mocht zijn in deze moeilijke periode van het leven.

Het Alzheimer Café is een informatiebijeenkomst met ruimte om elkaar te ontmoeten, verhalen uit te wisselen en vragen te stellen aan de aanwezige vrijwilligers en professionals. Bij de informatietafel kunt u folders en andere materialen inzien of boeken met betrekking tot dementie lenen. De avond duurt tot ongeveer 21.30 uur en de toegang is gratis.

Inloop: 19.15 uur met koffie en thee in De Buureton, Beatrixlaan 43 te Den Burg
Start: 19.30 uur, eindtijd 21.30 uur

Texels Welzijn

Niets zo veranderlijk als het weer..en het leven.
Al enige tijd geleden is het inloopspreekuur (of mijn aanwezigheid als dorpswerker vanuit Texels Welzijn bij het koffiedrinken) van éénmaal per week naar eens in de twee weken gegaan.
Dat vereiste wat planning voor knutsels en andere activiteiten hoewel de mensen van deze groep het uitstekend redden zonder mij. In januari 2024 hebben we gezamenlijk een nieuwjaarsontbijt mogen nuttigen waarmee er, voorlopig, een einde is gekomen aan het inloopspreekuur zoals het de afgelopen jaren bekend was. Dat geldt ook voor de andere dorpen.
Rest mij te zeggen dat ik met veel plezier onderdeel heb uitgemaakt van het wekelijks samenzijn.
En ik wil bij deze graag nog van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken;
Gerard dankjewel voor de zorg voor drankjes en hapjes, Janie dank voor alle voorbereiding voor ons geknutsel, Hanna dank voor je interessante gespreksstof, Dinie dank voor je blije aanwezigheid, Ineke dank voor je oprechte interesse en zachtheid, Els dank voor je verhalen, Hans dankjewel voor alle traktaties, Corry dank voor je slimme opmerkingen, Nel dank voor je droge humor!
Groeten Tanja Klaassen

Natuurlijk kunt u nog steeds bij ons/mij terecht met uw vragen!
Wanneer u belt of mailt kunnen we een afspraak maken in De Buurteon of bij u thuis.
Ik (Tanja Klaassen) blijf nog steeds verbonden aan De Cocksdorp en u mag/kunt mij ook persoonlijk benaderen.
Voor vragen of een afspraak kunt u bellen met het algemene nummer 0222 312 696 of via de email;
welzijn@texelswelzijn.nl
Wilt u liever direct contact met mij dan kan dat, via bellen, app-bericht of mail:
Tanja Klaassen- Mobiel: 06 839 317 03 Mail: t.klaassen@texelswelzijn.nl
Mijn werkdagen zijn; maandag, dinsdag, woensdagochtend. Even weken op donderdag, oneven op vrijdag.

Actie Witgoed.
Per 15 januari 2024 is de gemeente van start gegaan met een gemeentelijke Witgoedregeling Actie! Wanneer je op de website van de gemeente kijkt en klikt op Witgoed omruilen kun je zien of je aan de voorwaarden voldoet. Zoja dan kom je in aanmerking voor een voucher van €750 die je kunt inwisselen 3 witgoedwinkels.
Voor meer informatie Gemeente Texel start met omruilactie energieslurpend witgoed – Texel
Aanmelden? Klik op Witgoed omruilen – Texel.
Heb je hulp nodig bij het invullen van het formulier? Neem contact op met Texels Welzijn.
Mis deze kans niet om je witgoed om te ruilen!

Energietoeslag voor bewoners met een laag inkomen.
Heeft u een laag inkomen en geen geld of brief over de energietoeslag van 2023 ontvangen?
Dan kunt u tot 1 april 2024 de energietoeslag aanvragen!
Wanneer u een laag inkomen heeft kunt u een energietoeslag krijgen van €1300,-.
Op de website van de gemeente kunt u bekijken of u voor de aanvraag in aanmerking komt en welke informatie u moet aanleveren.
Wilt u graag hulp/ondersteuning bij de aanvraag? Neem dan contact op met Texels Welzijn.
Telefoon: 0222 312 696 of per mail welzijn@texelswelzijn.nl
*Er zijn veel aanvragen daardoor kan het langer duren voordat de aanvraag beoordeelt kan worden.

Oud papier in de Cocksdorp

Durperhonk

AED Netwerk

Basis scholing Reanimatie en inzet AED De Cocksdorp
Elke dag krijgen 35 mensen buiten het ziekenhuis een hartstilstand. Zo’n 70% van de slachtoffers bevindt zich in en rond het huis. De kans op overleven is het grootst als er binnen zes minuten wordt gestart met reanimatie en er een AED wordt ingezet. Daarom zet AED Stichting Texel zich in om een dekkend AED zes-minutenzone op Texel in stand te houden.
Zo kunnen we levens redden. En jij kunt meehelpen!

Wat is een zes-minutenzone?
Een zes-minutenzone is een gebied waarin iemand met een hartstilstand binnen zes minuten de juiste hulp krijgt. Binnen deze minuten wordt:

  • 112 gebeld
  • reanimatie gestart
  • een AED ingezet

HartslagNu
Als elke minuut telt, is snelle hulp van levensbelang. Daarom is er in Nederland een uniek reanimatie oproepsysteem: HartslagNu. Belt iemand 112 met het vermoeden van een hartstilstand, dan roept het systeem automatisch burgerhulpverleners in de buurt van het slachtoffer op. Zij krijgen de opdracht om te reanimeren of om de dichtstbijzijnde AED op te halen die is aangemeld bij het oproepsysteem. Burgerhulpverleners zijn gemiddeld 2,5 minuut sneller dan de ambulance en kunnen het verschil maken tussen leven en dood.

Kun jij reanimeren? Meld je aan als burgerhulpverlener bij HartslagNu en help levens redden bij jou in de buurt. Ga naar www.hartslagnu.nl.

Kun je nog niet reanimeren meld je dan aan voor de basistraining Reanimatie en AED volgens de richtlijnen van de Nederlandse Reanimatie Raad, met het certificaat kun je aanmelden bij HartslagNu.

  • Donderdag 15 februari 2024
  • aanvang 19:00 uur tot 21:30 uur.
  • oefenlocatie Dorpshuis het Eierlandsche Huis
  • inloop vanaf 18:30 uur

Levensreddend netwerk
Hoe meer vrijwilligers er zijn aangemeld, hoe beter het oproepsysteem werkt. Zo kunnen we samen levens redden. Kom voor jouw buurt in actie en meld je aan!

Aanmelden kan bij: info@aedtexel.nl
Onder vermelding van uw naam, geboortedatum.
Je ontvangt dan een bevestiging.