Voorpagina
Door: Gerhard Smeenk
Voorwoord
Door: Jaap Boon
KRACHT
Op m’n gewone trapfiets stampte ik – naar mijn gevoel met flinke kippen KRACHT – tegen een forse zuidooster over het “wadkant” fietspad op weg naar Oudeschild en dan moet je bij het begin van de Schorren binnendijks door de Eendracht. Op sommige plekken stond er zoveel water, dat het een binnenmeer leek, een voorbeeld van de grilligheid van de natuur. Onwillekeurig gingen mijn gedachten terug naar die barre nacht van 1 februari 1953, toen de echt brute KRACHT van de natuur bij de plek waar ik nu fietste een gat in de dijk beukte en de Eendracht polder totaal blank zette.
Als jochie mocht ik de volgende ochtend met m’n vader op de dijk bij het gemaal kijken en dat beeld staat nog steeds op m’n harde schijf. We kregen toen ook mee, dat er in de Eendracht iets vreselijks was gebeurd en dat de dijk gelukkig niet was gebroken waar wij stonden. Veel mannen hadden de hele nacht al hun menselijke KRACHT gegeven om zeulend met zeilen en zandzakken dat te voorkomen. Later mocht ik “mee helpen” de dijken te verzwaren, een kostganger van mijn Beppe reed op zo’n oude GMC kiepwagen klei over de dijk en ik mocht dan ook sturen. Voor morgen zit er ook een zware storm in het vat, nu vertrouwen wij op de dijken met Delta KRACHT .
Trouwens er is ook net uitgebreid werk op de Schorren afgerond om dat stukje unieke natuur – dat we alleen op afstand (met verrekijker/telescoop) kunnen bekijken – te beschermen tegen o.a. afslag door stormen. Voor heel veel vogels is dit met name ook een prachtig rust- en foerageer gebied om flink vet op de botten te krijgen en vlieg KRACHT op te doen voor hun meestal lange vogeltrek. Velen van ons zullen nu ook weer – meestal zuidwaarts – ver vliegen, maar dan juist om daar lijf en leden te verwennen om zodoende te proberen weer voldoende werk KRACHT voor een nieuw toeristen seizoen – al is dat tegenwoordig bijna jaarrond – op te doen.
Zo’n trip is nou typisch een mooi voorbeeld om daarvan eens een fraai verhaaltje te maken en met anderen te delen door het te plaatsen in deze krant. En er zijn ontelbare onderwerpen – ik heb zelf al meer dan 125 stukjes geprobeerd – en het zal voor “Achter de Rügediek” verfrissend en afwisselend zijn als uw sluimerende verhalen knobbel de juiste schrijf KRACHT krijgt. Veel succes allemaal !!!!
Iedereen kan wel eens hulp gebruiken
Door: Karla van Rooijen-van der Meulen
Er zit een vogeltje in de kachel. Ik hoorde het toen ik op mijn bank naar buiten zat te kijken.
Nu het riet weer is gemaaid is het uitzicht wijds en prachtig.
Ieder jaar weer ben ik blij dat dit karwei zo vanzelfsprekend voor mij wordt gedaan.
Marco is mijn held. Ik kan nu heerlijk mijmeren op mijn bank, tot ik word opgeschrikt door gerommel in de schoorsteen.
Sint is nog niet in het land, dus het kan niet zijn knecht zijn.
Ik open het deurtje van de kachel en daar vliegt een klein vogeltje uit.
Het arme beestje is helemaal in paniek en lijkt niet te weten waar het is beland. Er kunnen natuurlijk allerlei redenen zijn waardoor het in mijn kachel is gekomen. Het heeft misschien per ongeluk een verkeerde afslag genomen, waardoor het zonder opzet in het donkere gat van de schoorsteen is verdwenen. Als het door het door mij geopende deurtje In mijn kamer vliegt, is er weer sprake van licht, het licht wat door de ramen naar binnenkomt. Het raam is wel licht, maar het is nog geen uitgang. Wild vliegt het vogeltje van raam tot raam, steeds weer zijn koppie stotend tegen het glas.
Het is zielig om te zien en het is duidelijk dat dit beestje hulp kan gebruiken, omdat het anders niet goed gaat komen.
Ik doe ramen open. Ik ga het helpen de goede richting te vinden met bezem en plumeau….maar niets helpt. Het arme beest wordt alleen maar paniekeriger. Uiteindelijk zet ik zelfs de deuren open, wat natuurlijk ook wel weer zonde is van de warmte en dus van de energie…..maar vooruit;
nood breekt wetten.
Ook dat helpt niet. Het vogeltje heeft te veel stress om deze uitgang richting de vrijheid op te merken.
Uiteindelijk stort het uitgeput neer op mijn aanrecht. Bibberend, op het ruggetje….pootjes omhoog.
Dit kan toch niet zo……voorzichtig pak ik het op en zet ik het trillende lijfje op de pootjes op de tuintafel. Het valt onmiddellijk om en ik zet het voorzichtig weer op de pootjes.
Misschien heeft het schade opgelopen van het gebonk tegen de ramen, maar dat is niet te zien…..Maar ja, leed en schade is niet altijd van buiten te zien.
Het vogeltje valt weer om….misschien moet het gewoon even uitrusten, even bijkomen van alle stress en spanning……ik wil helpen maar weet niet goed wat het beestje nodig heeft…..
Ik ga naar binnen en sluit nu de ramen en de deuren, want dat is niet meer nodig. Ik kan nu beter zorgen dat de warmte in huis blijft. Nadenkend over wat ik nog zou kunnen doen, kam ik mijn haar en pak ik mijn tas in. Ik heb een afspraak en ik heb op de klok gezien dat het bijna tijd is om weg te gaan. Het voelt een beetje raar om het vogeltje zo achter te laten……Ik ga nog een keer naar buiten om het beestje op zijn pootjes te zetten. Het lijkt nu minder te trillen en dat lijkt mij een goed teken. Ik haal mijn fiets uit de schuur en ik draai de deur op slot. Als ik me weer omdraai, is het vogeltje gevlogen! Ik ben blij en tevreden en ik kan opgelucht naar mijn afspraak!
Ik ben op weg naar Piet, een man die het belangrijk vindt om anderen te helpen wanneer dat in zijn vermogen ligt. Ik heb Piet bij een bijeenkomst in Den Burg ontmoet en meteen viel mij op hoe vriendelijk, open en belangstellend hij was. Een hartelijke man waar je snel mee in gesprek kan raken. Ik raakte dus inderdaad snel met hem in gesprek en tot mijn verrassing bleek hij in de Cocksdorp te wonen. Dat is voor velen van jullie natuurlijk geen nieuwtje, maar voor mij als betrekkelijk nieuwkomer nog wel.
Ik werd ontvangen met thee en een Bastognekoek, waar ik altijd blij van word omdat het me aan schoolreisjes doet denken.
Hoewel we beiden duidelijk van kletsen houden, kwamen we toch al gauw terecht op het onderwerp wat we afgesproken hadden.
Piet is voorzitter van de Stichting Kerken en Minima. Hier kan Piet met veel passie, betrokkenheid en realisme over vertellen.
Kerken en Minima is een stichting die voortkomt uit de diaconie van de PKN, de doopsgezinde kerk Charitas van de Katholieke Kerk. Regelmatig wordt door de kerken inzamelingsacties gehouden voor deze stichting. De Stichting ontvangt ook gelden uit legaten. Ook de gemeente ontvangt een bijdrage.
Met deze financiën kunnen mensen worden ondersteund die in financiële problemen dreigen te komen of al zijn.
Dat Piet met passie over de Stichting vertelt en dat hij het bestaan en het doel van de stichting steeds weer op allerlei manieren onvermoeibaar onder de aandacht brengt, blijkt nodig.
Juist in deze tijd waarin alles in korte tijd zoveel duurder is geworden, waarin reclames en internet mogelijkheden mensen op allerlei manieren verleiden en doen geloven dat er steeds meer nodig is om gelukkig te kunnen zijn en het zo gemakkelijk gemaakt wordt om deze “gelukkig makende”
producten aan te schaffen……….krijgen mensen vaker moeite om rond te komen of raken ze in de schulden.
Steeds meer mensen merken aan het eind van de maand dat ze het niet gaan redden of dat hun schuld weer hoger gaat worden en zeker niet minder. Bij steeds meer mensen slaat de schrik om het hart als plotseling de wasmachine of de koelkast het begeeft, de auto een reparatie of nieuwe banden nodig heeft, of als de school om een bijdrage vraagt voor een schoolreisje of een andere activiteit. Kerken en Minima beschikt over geld waardoor zaken soms snel en discreet kunnen worden opgelost.
Ook de energiekosten kunnen maken dat mensen in ernstige financiële moeilijkheden komen.
Kerken en Minima is er ook voor deze mensen.
Kerken en Minima is er voor alle mensen die om wat voor reden dan ook in een donkere tunnel van
financiële zorg en stress zitten.
Kerken en Minima is er voor mensen die zich misschien en helaas schamen voor hun situatie.
Dat is ongelofelijk triest want met hulp en ondersteuning van buiten is het beslist mogelijk om weer licht en een uitweg te kunnen zien…..
Afhankelijk van de situatie kan men een renteloze lening of zelfs een gift te krijgen.
Ook is er aandacht voor inzicht en overzicht in de financiële situatie.
Een andere belangrijke ondersteuning is hulp bij gesprekken met schuldeisers.
Hier is speciale kennis en kunde voor nodig. Kerken en Minima weet wie hier het beste over kunnen adviseren en welke mensen het beste de gesprekken kunnen voeren, zodat er een redelijke en haalbare oplossing kan komen.
Wat zou het mooi zijn als mensen die in aanmerking komen voor hulp en ondersteuning de moed krijgen om deze moeilijke stap te wagen.
Wat zou het mooi zijn als deze mensen in gesprek durven gaan.
In gesprek met mensen die het beste met hen voor hebben.
Met mensen die de financiële middelen hebben om hen te helpen naar een toekomst met uitzicht!
En als je de moed bijeen hebt geraapt:
telefonisch contact: Piet Zijm 0610905474
P.J. Breman 0222 312 983
https://www.kerkpleintexel.nl
Onze boeren
Door: Marga Boudewijns
Interview met Marcel en Marieke Wijtten, hoeve Bland en Berg, Postweg 154, De Cocksdorp
Marcel Wijtten (58 jaar) is de enige varkensboer op het eiland en ik ben heel benieuwd naar zijn verhaal. Als ik Marieke (58 jaar) aan de telefoon krijg, geeft ze me het 06 nummer van Marcel. Marcel neemt direct op en is in voor een interview en wel vandaag, want in de middag heeft hij tijd en wat de dagen erna brengen, daar kan hij nog niets over zeggen. Zo, dat is boter bij de vis en dat is me nog niet eerder overkomen. Ik ben er blij mee en ga in de middag op weg naar Marcel en Marieke en vind daar een vriendelijke gastvrouw en een vriendelijke en ambitieuze, gedreven gastheer maar vooral ook boer. Ik denk dat hij zelf de term agrariër zou gebruiken maar dat klinkt zo afstandelijk (mijn mening hoor).
Kunnen jullie iets vertellen over de geschiedenis van de boerderij?
De eerste steen voor de oude schuur waar ook de naam Bland en Berg op staat is gelegd door Myra Dros. Myra was een dochter van Ab Dros die hier in het verleden heeft gewoond. De bijnaam van Ab was Ab de danser, waar die bijnaam vandaan komt weet Marcel niet. Myra is in het verleden wel langs geweest om een foto te maken van de plaquette, ze is er ook eens geweest met haar dochter en kleindochter uit Canada. Er heeft ooit een boerderij gestaan die Siberië heette. De naam Bland en Berg komt volgens Marcel en Marieke van een eigenaar die van den Berg heette en kennis kreeg aan een Mw. Bland uit Engeland.
Ik kijk het Grote Boerderijenboek er op na:
De boerderij Siberië werd in 1836 door de Eierlandse Sociëteit gebouwd aan de westkant van de Postweg. In 1843 werd Siberië eigendom van koopman en fabrikant Gerrit Antonie van den Berg die getrouwd was met de weduwe van Johannes Plooster, Jemima Catharina Bland. Deze Johannes Plooster was een familielid van een voormalig mede-eigenaar van Siberië. De naam Siberië werd voor 1847 vervangen door Blandenberg, ook geschreven als Bland en Berg. Van de landerijen lag ongeveer 25 hectare bij deze boerderij en de rest aan de overkant van de Postweg. De familie van den Berg-Bland heeft in 1871 de boerderij verkocht aan Hendrik Jansz. Smit en die heeft de oude boerderij in 1879 laten slopen. Op Postweg 149 had hij in 1874 hoeve Weilust laten bouwen. De schuur met ca 50 hectare land aan de oostelijke kant van de Postweg werd gekocht door Dirk Jansz. Witte, die liet bij de schuur in 1872 een nieuwe boerderij bouwen en die kreeg weer de naam Blandenberg. In 1897 wordt de boerderij verkocht aan Albert Ariëszoon Dros, zijn zoon Dirk komt op Blandenberg terecht. Leuk feit om te vermelden is dat de boerderij van 1925 tot 1937 eigendom is geweest van Hendrik Magdalenus Bruna, naaste familie van Dick Bruna (van o.a. Nijntje). Albert Dirksz. Dros kwam na vader Dirk op de boerderij. Door oorlogsgeweld werd in 1945 vooral de schuur beschadigd, In 1947 is die herbouwd. Ab Dros bleef tot mei 1958 pachter en bewoner.*
Bovenstaande is een deel uit het Grote Boerderijenboek betreffende Siberië en Bland en Berg. Er zijn meer eigenaren en zetboeren/huurders geweest.
Hoe is de familie Wijtten op Bland en Berg gekomen en wie wonen er nu?
De vader en moeder van Marcel zijn in 1964 op Texel gekomen, daarvoor woonden ze in de buurt van Deventer. Ze zijn begonnen op een boerderij in de polder Wassenaar, de boerderij heette ook Wassenaar en stond in de buurt van de vuurtoren. De vader van Marcel was daar bedrijfsleider, het was een melkveebedrijf en eigendom van meneer van Waveren uit Aerdenhout. Wassenaar werd voor een deel verkocht en de ouders van Marcel verhuisden naar Rio Grande op de Postweg. Daar werd de vader van Marcel weer bedrijfsleider. Dat was in 1968 toen daar een ligboxstal voor de koeien werd gebouwd en een bungalow waar de familie Wijtten ging wonen. Het was nog steeds een eenmansbedrijf qua inkomen. De Wijttens hadden veel familie in Gelderland/Overijssel waar ze naar toe wilden maar dat was door de koeien houderij moeilijk. De grond op Rio Grande was arm, 99 % afstuifbaar, dus goede mest voor het gras en de mais was belangrijk. Redenen om te beginnen met een varkenshouderij. Er kwamen 600 vleesvarkens 100 zeugen in 1977/1978 en dat was voor die tijd een heleboel. Daardoor kon er een extra man bijkomen en konden de Wijttens ook wat regelmatiger naar de overkant. De Wijttens wilden Rio Grande kopen van meneer van Waveren maar die vroeg de hoofdprijs. Ze hebben toen op het punt gestaan een zeugenbedrijf in Brabant te kopen. Meneer van Waveren kwam toch over de brug, waarschijnlijk vanuit het standpunt dat het erg moeilijk was om iemand te vinden die op Texel varkens wilden gaan houden. De familie Wijtten werd in 1980 eigenaar van Rio Grande. De vader van Marcel heeft altijd gekozen voor veeteelt en niet voor akkerbouw. Door natuurontwikkeling (de duinen) en recreatie (de golfbaan), besloten Marcel en zijn vader Rio Grande in te ruilen voor Bland en Berg, de grond was daar beter. Ze hebben daar melkkoeien gehad en de akkerbouw opgestart. Het begin van een gemengd bedrijf.
Op dit moment wonen zoon Jamie (29 jaar) en kleinzoon Damiën (14 jaar) ook op de boerderij. Dochter Nadjesta (26 jaar) studeert in Utrecht fysiotherapie en zit in haar 2e jaar. In de vakanties is ze vaak thuis en werkt dan bij het Sluftercafé. Zoon Robin (31 jaar) woont op Rio Grande met vrouw en 2 dochters. Jamie is zzp-er en werkt als zodanig af en toe in het ouderlijke bedrijf maar voornamelijk samen met zijn vriendin aan het opknappen en verkopen van auto’s, af en toe werkt hij ook voor garage Dros. Marieke helpt als het nodig is ook mee in het bedrijf, bijvoorbeeld bij het aardappelen sorteren. Marieke doet vrijwilligerswerk op de Gollards.
In 1998 is er brand geweest in de varkensschuur op Rio Grande door een gasexplosie. Ze zijn er bij geweest met brandblussers en alle 60 varkens die in de schuur zaten leefden nog, echter 48 hadden er zodanige brandwonden op hun rug dat ze de varkens in hebben laten slapen. Marcel heeft daar als kind huilend bijgestaan en vergeet dat nooit.
Toen Marcel en Marieke in het woonhuis Bland en Berg gingen wonen, hebben ze de hele verouderde bovenverdieping vernieuwd. De onder verdieping lieten ze voorlopig nog zoals die was. Op een ochtend vroeg, in het jaar 2000, ging Marcel de koeien melken. Nadjesta, die boven sliep was onrustig en hij legde haar in bed bij Marieke, hun slaapkamer was beneden. De jongens speelden in de woonkamer. Rond half 8 stormden de jongens de melkput in en riepen dat het huis in brand stond. Marcel dacht eerst nog dat het een geintje was maar helaas, dat was niet het geval. Marieke en Nadjesta verlieten het huis en Marcel greep nog wat foto’s en andere spullen uit het huis en sloot gas en electra af. Maar ja, de brandweer moest ook gebeld. Hij is toen naar de overkant, naar Weilust gerend waar Koos en Pietje Zegers net zaten te ontbijten: “Mag ik even bellen want het huis staat in brand,” vanaf Weilust heeft hij de brandweer gebeld, ze hadden toen nog geen mobiele telefoons. Het huis is niet helemaal afgebrand, de oorzaak was kortsluiting boven in het vernieuwde gedeelte. Ze hebben toen 2 weken bij vader en moeder Wijtten ingewoond en daarna zijn er units op het terrein geplaatst. In mei is de herbouw begonnen onder leiding van het bouwbedrijf van Nico de Graaf en in november was het af. Ze hebben zelf geholpen waar nodig was.
Kun je wat vertellen over het bedrijf?
In 2003 is er op Bland en Berg een wroetstal gerealiseerd. Dat is een vorm van varkenshouderij die tussen biologisch en gangbaar in zit. Een wroetstal is een Canadese strooiselstal en ontwikkeld door dierenarts Corst de Lind na diens emigratie naar Canada. Een wroetstal heeft een dichte vloer met een dikke laag strooisel, de varkens hebben er meer ruimte. Corst de Lind heeft ook een composteerinstallatie ontwikkeld waarmee je vaste mest composteert. Die mest is van betere kwaliteit. Marcel heeft dat niet en ook in Canada is dat niet van de grond gekomen door de lage kosten van drijfmest. Het is nu financieel nog niet haalbaar maar daar gaan proeven mee gedaan worden. Marcel vind het welzijn van de dieren van belang en was de 2e in Nederland met een wroetstal en later de eerste met het beter leven keurmerk van de dierenbescherming. Het wegzetten van het vlees in de markt is een uitdaging, er wordt door een heel team aan gewerkt. De kostprijs van zijn product is hoger dan die van het reguliere segment. Marcel werkt met levende have en van belang is dat de varkens gezond blijven en de stallen schoon. Samenwerking met andere boeren in Nederland die een wroetstal hebben staat hoog op de lijst. Marcel heeft al in heel wat besturen gezeten om slachtbedrijven, grossiers en afzetmogelijkheden te verkrijgen en te behouden. Dat is ook een gevolg van het starten met een nieuw product in Nederland. Sinds een maand zijn de meeste wroetstalhouders aangesloten bij de Stichting Krull van uit de Stichting Maatschappelijk Bewuster Varkensvlees en wordt het vlees onder de naam “ Krullvarken” op de markt gebracht, kortom, iedereen gaat er weer vol tegen aan. Marcel en een aantal anderen besteden elke week een dag aan werkzaamheden voor de stichting. De naam Krull komt van de krul in de varkensstaart en de zaagselkrullen in de stal. Neem een kijkje in de stal van de familie Wijtten via de volgende link, het is een filmpje uit 2019:
https://www.nhnieuws.nl/nieuws/257672/varkensboer-op-texel-het-dood-maken-vind-ik-niet-leuk-om-te-zien
De situatie is wel wat anders dan in het filmpje, Marieke, Marcel en Robin zijn tegenwoordig degenen die het bedrijf vormen.
Marcel werkt graag met de varkens, Robin is meer van de agrarische tak. Ze bebouwen tussen de 90 en 100 hectare. Het grootste deel is van henzelf, de rest is ruilland. Marcel heeft altijd al boer willen worden. Hij heeft nog nagedacht over emigratie en heeft 4 maanden bij zijn oom in Canada gewerkt, daarna heeft hij een maand met Marieke door het land getrokken. Marieke zag emigratie echter niet zitten dus het bleef Texel.
Ze hebben het melkquotum verkocht om meer in de pootaardappelteelt te investeren en dat op een hoger plan te krijgen. Er had anders een nieuwe stal gebouwd moeten worden, met meer melkquotum en fosfaatrechten. Dat was een te dure investering. Bovendien hoeft er nu niet meer gemolken te worden en heeft Marcel meer vrijheid om andere dingen te doen. Hij werkte voorheen 80 a 90 uren in de week en dan kwam de administratie er nog bij. Ze verbouwen voornamelijk pootaardappelen en suikerbieten en als groenbemester doen ze dit jaar Rogge. Je kunt ook wintergerst of wintertarwe zaaien maar zij hebben nogal wat percelen waar ganzen graag zitten en dan is dat niet handig. Dit jaar hebben ze ook veldbonen geteeld, die worden gebruikt voor de eiwitten, in hun geval gaat het naar Agrifirm en is het bestemd voor dierlijke consumptie. In Flevoland zijn de boeren bezig met het wegzetten van veldbonen voor de humane sector, het probleem daarbij is dat ze moeten concurreren tegen goedkope producten uit het buitenland. Vorig jaar was de gerst nog goed aan de prijs, dit jaar is dat een heel eind in elkaar geklapt, dat is voor Marcel prima want dan is het varkensvoer te betalen. Varkens eten verschillende soorten granen met, indien nodig, toevoegingen van de voerfabrikant.
Heb je nog hobby’s of nevenactiviteiten?
Marcel heeft in het verre verleden aan touwtrekken gedaan. Hij zou wel wat aan sport willen doen maar kan daar eigenlijk nog niet de tijd voor vinden. Marcel zit in de kerngroep Eten van het eiland een initiatief van Nationaal Park Duinen van Texel. Deze groep heeft een redelijk groene insteek en hij zit er als enige vanuit de agrarische sector in. De doelstelling is dat over een x aantal jaren 50 % van wat er op Texel geconsumeerd wordt ook op Texel geproduceerd wordt. Marcel vraagt zich af of die doelstelling gehaald kan worden maar er worden wel bepaalde projecten in gang gezet richting die doelstelling. Hij zit in het bestuur van HZPC (internationaal marktleider op het gebied van aardappelveredeling, pootgoedhandel en conceptontwikkeling) in Joure, in het bestuur van LTO afdeling Texel en in het bestuur van Stivas Noord-Holland (Stivas: Stichting ter Verbetering van de Agrarische Structuur). Wat de LTO betreft pleit hij er voor dat meer boeren lid worden van de organisatie die hun belangen behartigt.
Hij zou ook graag buiten de agrarische sector contacten leggen en zich inzetten voor de samenleving maar daar komt hij nu nog niet aan toe.
- Boerderijenboek – geschiedenis en naamgeving van alle boerderijen op Texel hun eigenaren en bewoners, samengesteld door Cor Reij, Cees Hoogerheide en Karel van Empel
Staat te kiek/stond te kiek
Door: Anneke en Leo Saal
Staat te Kiek: Wie is dit? Oplossingen kunnen naar rugediek@hotmail.com.
Stond te Kiek:
In “Staat te Kiek”stond Cees Dros, Cees is een geboren Eierlander (in het huisje “de Eik”) en is van uit “Garage Dros” verhuist naar een pracht woning aan Het Keidelplein nummer 7 in de Cocksdorp. Waar Cees inmiddels alweer 21 jaar woont, samen met Ina, die geen Durper is, maar zich zeker thuis voelt in de Cocksdorp.
Feestcommissie
Door: Esther Kuip
De halloweenlichtjes tocht op vrijdag 27 oktober was een groot succes!!
Heel veel bewoners en ondernemers van de Kikkertstraat hadden er werk van gemaakt om hun tuin of terras te versieren. Er liepen rond de 80 kinderen mee. En dan nog alle ouders, opa’s en oma’s en natuurlijk durpers en toeristen die het leuk vonden om te kijken. Daardoor was het gezellig druk in de Kikkertstraat!!!😃
De kinderen mochten kiezen wat ze de mooist versierde tuin vonden.
De winnende tuin was die van Frank en Margreet van der Linde. Zij winnen hiermee een diner bon voor 2 van Casa di Gio”s.
De Fabeltjeskrant
Door: Marga Boudewijns
Interview met Joost van Heerwaarden en Ricardo de Graaf, winnaars van de wisselbeker Ouwe Sunder De Cocksdorp 2023
Joost van Heerwaarden (43 jaar) en Ricardo de Graaf (42 jaar), in het dagelijks leven respectievelijk eigenaar van Timmer- en Bouwbedrijf Firma van Heerwaarden en eigenaar van Het Woud (voorheen: Woutershok), Hotel de 14 Sterren en De Worsteltent. Beiden wonen op de Rozendijk en dus officieel in Den Burg. Ik was benieuwd hoe ze er toe gekomen zijn om, en dat inmiddels al 6 of 7 jaar, te speulen op Durrep. Daar naast was ik ook heel benieuwd naar hun winnende voorstelling die tenslotte ging over de Fabeltjeskrant (deze dorpskrant dus).
Hoe kennen jullie elkaar eigenlijk?
De mannen hebben niet bij elkaar in de klas gezeten maar kenden elkaar wel van naam. Ze hebben elkaar echt leren kennen bij het zwarte piet spelen op de Sinterklaas vereniging. Ze doen dit nu al 25 jaar, maken er dan ook een potje van en komen binnen met veel bravoure maarrr…. als Sinterklaas spreekt, zijn zij stil en zorgen er ook voor dat iedereen in de huiskamer luistert. Tijdens het zwarte pieten ontdekten ze dat ze dezelfde humor en mentaliteit delen. Ook op verjaardagen waar ze beiden komen willen ze nog wel eens van leer trekken.
Hoe zijn jullie er toe gekomen om in De Cocksdorp te gaan spelen?
Joost werd gevraagd om te gaan spelen door Bart Boon die hij kent als aannemer. Het was in een tijd dat het aantal spelers terugliep. Bart is volgens Joost een grote drijvende kracht op het gebied van Ouwe Sunder in De Cocksdorp. Joost leek het wel wat maar dan alleen als Ricardo met hem wilde spelen. Toen Joost Ricardo vroeg dacht hij dat het om spelen in Den Burg ging maar het concept van het spelen in de huiskamers stond hem ook wel aan en zo is het spelers duo ontstaan. Joost heeft banden in De Cocksdorp. Hij geeft aan dat de helft van zijn familie daar op de rooms-katholieke begraafplaats ligt. De vader van Joost is op de Vuurtorenweg opgegroeid, diens vader was namelijk boer. Joost heeft op de Zanddijk gewoond tot zijn 3e of 4e jaar. Zijn ouders waren beheerders van een bungalowpark aldaar. De familie kwam dus vaak op het Durrep, zijn vader had daar veel vrienden en Joost hoorde de familieverhalen en de verhalen van vroeger.
Vertel eens wat over wat jullie allemaal gespeeld hebben en hoe dat gaat
Daar komen de mooie verhalen los. Ze zijn 1x niet geweest, toen werd Joost ziek onderweg naar De Cocksdorp. Ze worden dan echt gemist en krijgen achteraf vragen waarom ze er niet waren. Ze voelen zich nu echt opgenomen in de dorpsgemeenschap als het om het spelen gaat, terwijl zij toch “van butenaf” komen. In het verleden is het wel eens voorgekomen dat ze gelijke waren geëindigd met een ander spelerspaar die wel durrepers waren en dat er toen omgeroepen werd dat die anderen dan toch met een half puntje voor kwamen, dat was wel een beetje zuur. Ze hebben ook een keer geen beker gehad omdat ze de jury gemist hadden (dat is een veelgebruikt excuus onder spelers). Maar zonder gekheid, ze zijn onder de indruk van de speelkwaliteiten van andere groepen en blijven vaak wat langer zitten om te kijken wat anderen doen.
Ik krijg te horen dat het vooral veel improvisatie is wat zij doen. Redelijk kort van te voren bedenken ze een thema en dan gaan ze 3 of 4 avonden klussen aan de attributen die ze meenemen en tijdens dat klussen komen allerlei ideeën op. Er wordt niets opgeschreven. Oeff … en ik maar denken dat ik de tekst van het Fabeltjeskrant spel kon publiceren in deze aflevering van Achter de Rugediek… want een beetje zelfspot kan geen kwaad natuurlijk. Het mooie van de Fabeltjeskrant was dat er van alles in kan staan, voor improvisatie natuurlijk ideaal. Als attribuut hadden ze een oud idee meegenomen dat ze bij zich hadden in het jaar dat Joost ziek werd. Het was een “betonnen” toilet unit dat vaak op campings kwam te staan als apart privé sanitair, dat hebben ze nu “duurzaam hergebruikt” en er met een scharnier een 2e huisje aan vast gemaakt en dat was het praathuis van de Fabeltjeskrant. Karakters van de Fabeltjeskrant werden ook gebruikt zoals Truus de Mier, Bor de Wolf en meneer de Uil. Soms speelden ze de personages zelf en soms werden er anderen mee aangeduid en er werden liedjes gezongen op de wijs van de Fabeltjeskrant. Ze denken dat het een succes is geworden door de herkenbaarheid van hun onderwerp, iedereen boven de 25 heeft wel een idee wat de Fabeltjeskrant was en welke personages er bij horen.
Hun spel kan in iedere huiskamer weer anders zijn omdat ze met het publiek samen spelen. Als er iemand in de zaal zit die ze er bij kunnen betrekken doen ze dat zodat niet alleen zij zelf een leuke avond hebben maar ook degenen die er in de kamer zitten. Je moet de mensen die in de kamer zitten wel een beetje kennen. Je hoopt dat bij bepaalde huizen bepaalde mensen zitten. Soms moeten mensen nog even wennen en dan zeggen ze dat ging wat ons betreft nog niet zo lekker en komen gewoon weer opnieuw op.
Ze hebben een vast rondje langs de huizen, bij de eerste 3 huizen proberen ze uit wat valt en niet valt als iets niet echt binnen komt dan zeggen ze dat gewoon en dan wordt er toch gelachen.
Soms staan er al een aantal spelers te wachten bij een huiskamer, dan loop je door en kun je er wel eens 1 missen. Ze zeggen altijd we houden het kort maar dat lukt nooit vooral als het lachen gieren brullen is. Ze vinden het overal leuk om te spelen maar er is 1 huis waar veel bekenden van hun zitten. een beetje aan het eind, dat is een grote huiskamer daar kunnen ze het spel helemaal spelen, dat is voor hen een soort grote afsluiter, het klapstuk. Mensen zijn daar al opgewarmd door de andere spelers en die weten dat ze komen. Vrienden van hen komen tegenwoordig ook vaak kijken en dat geeft wel wat druk. In sommige huiskamers zullen ze denken daar heb je die druktemakers weer. Ze passen hun spel wel aan het publiek aan, b.v. bij ouderen, maar, je gooit er bij hen een Euro in en ze lullen voor een tientje. Vervolgens wordt me nog medegedeeld dat ik die hele ellende nog af moet luisteren. Ik neem dit gesprek namelijk op en werk het daarna uit.
Meestal komt Ricardo als eerste op met een stuk van een verhaal en Joost kan zo maar in vallen in de tekst van Ricardo en zo dagen ze elkaar uit, dat vinden de mensen ook prachtig. Ricardo kan goed een publiek aanspreken en de aandacht vangen. Joost wacht dan zijn moment af om in te breken. Joost is wat meer ad rem, vaak spelen ze ook een beetje good cop bad cop. Ze kunnen snel schakelen en dat moet het publiek dan ook. Ze spelen niet alleen in de huiskamers maar ook in bijvoorbeeld De Rog. Daar hadden ze een keer een spel met voor de hand liggende grapjes die het publiek kon invullen maar 1 man dacht grappig te zijn en die vulde het voor hun in en toen hebben ze het spel stilgelegd en gezegd: ”wij maken hier de grappen, jij niet” toen hebben ze die man op de wc gezet en zijn weer opnieuw begonnen.
Joost wil altijd graag zingen en dat mensen meezingen, hij zegt dat ie dat zelf helemaal niet kan maar daar is Ricardo het niet mee eens. Volgens Ricardo is Joost helemaal in zijn nopjes als hij mag zingen, als er lichtjes zijn en een rookmachine.
Het Fabeltjeskrant spel vonden ze zelf niet hun allerbeste spel maar ze zijn er heel trots op dat zij als niet De Cocksdorpers de wisselbeker hebben gewonnen. Ook dit jaar gaan zij weer spelen maar ze hebben nu nog geen idee wat ze gaan doen, dat komt pas kort van te voren. Wie er in de jury zit daar heb je geen idee van en dat wisselt ook. Wel zie je mensen in het publiek soms iets opschrijven en dan zeggen ze tegen elkaar: “daar heb je er 1.”
Nog 2 verhalen uit de oude doos. Ze hebben de burgemeester ook eens in hun spel betrokken. Er was toen een trouwceremonie en die hebben ze de burgemeester laten voltrekken. Het was in de tijd van de vermolmde molen die weg moest en in dat jaar waren Ramon van Tongelen en Wilma Laan van Wilma’s snackbar met elkaar getrouwd en Ramon doet aan Trekkertrek. Ricardo speelde Ramon en Joost was Wilma. Ricardo als Ramon had een speelgoedtrekkertje bij zich, dat bonden ze aan “de molen” want die moest om, nou dat gebeurde toen ook maar Ramon kreeg daarna een “klap van de molen” en wilde trouwen. De moraal van het verhaal was dat De Cocksdorp er een nieuwe trouwlocatie bij kreeg.
Vlak voor ik vertrek na veel jolijt wordt me nog even gevraagd hoe lang ik dat krantje al doe en hoe dat allemaal zo gekomen is…. ik ga met een vaag ongerust gevoel naar huis… maar bedenk me dan, tsja… de Fabeltjeskrant is toch al geweest???
De Fokker D-XXI en de familie Van Egmond
Door: Ben Gieze
De Fokker D-XXI was de belangrijkste jager van onze luchtmacht in mei 1940 (wat nu de JSF is). Het zou de laatste jager met de naam Fokker zijn die operationeel werd gebruikt.
Het prototype, dat gebouwd werd in opdracht van de L.A. (luchtvaartafdeling) van Indië, verscheen in 1936. Het was voorzien van een Bristol Mercury VI-S van 645 pk met twee mitrailleurs in de vleugel en één mitrailleur in de romp. De eerste vlucht werd gemaakt op 27 maart 1936 vanaf het vliegveld Welschap bij Eindhoven.
Met de D-XXI, ontworpen door Ir. Schatzki, zei Fokker voorgoed de tweedekker vaarwel. Het was een laagdekker met een vast landingsgestel voorzien van stroomlijnkappen. De vleugel was van hout, de romp van gelaste stalen buizen, voor bekleed met afneembare metalen platen, achter met linnen. De seriemachines verschilden aanzienlijk van het prototype; zo hadden ze een Mercury VIII motor van 830 pk met vier mitrailleurs in de vleugel.
De eerste order op de D-XXI kwam niet uit Nederland maar uit Finland. Er werden een aantal in Nederland gemaakte machines afgenomen en er werden 38 exemplaren in licentie gebouwd. In de twee oorlogen tegen Rusland bleken ze goed te voldoen.
Nederland kocht er uiteindelijk 36 en ook deze machines hebben in de meidagen van 1940 van zich doen spreken, hoewel de te lage topsnelheid, mede veroorzaakt door het vaste landingsgestel, een nadeel was.
Op 10 mei 1940 bevonden zich twee D-XXI’s op Texel, waar ze gebruikt werden bij de opleiding van jachtvliegers. De toestellen waren buiten het vliegveld verdekt opgesteld, maar de Duitsers vonden de 226 toch. Deze stond bij de duinen aan het einde van wat nu de Muyweg heet en werd in brand geschoten. De 231 werd niet beschoten en werd later naar Duitsland gevlogen en daar gebruikt bij opleidingen. Eind 1940 is dat toestel daar gecrasht, waarbij de piloot omkwam. Waarom de twee toestellen in de meidagen niet ingezet zijn bij de verdediging is nooit duidelijk geworden.
In Finland staat er in een museum tenminste één van de in Finland gebouwde machines. Van de aan Nederland geleverde machines is alleen een wrak over in het CRASH Luchtoorlog en Verzetsmuseum 40/45 te Rijsenhout. Verder hangt er in het Nationaal Militair Museum op vliegveld Soesterberg een mooie replica, die echter niet vliegwaardig is.
Echter, Jack van Egmond sr, eigenaar van EVW (Egmond Vintage Wings), is er in geslaagd een vliegwaardige replica te bouwen van de D-XXI. Als kleine jongen verzamelde Jack al foto’s, gegevens, tekeningen en onderdelen van dit toestel. Zo wist hij, van de 416 tekeningen die er ooit zijn vervaardigd, er 397 te bemachtigen. Op 6 mei 2014 werd met het verlijmen van de eerste vleugeldelen een begin gemaakt met de bouw van een ”fabrieksnieuwe” Fokker D-XXI.
Net iets meer dan acht jaar en duizenden werkuren later koos de door Jac van Egmond jr bestuurde Fokkerjager op 23 mei 2022 voor het eerst het luchtruim. Eén rondje binnen het circuit van vliegveld Hoogeveen zette de kroon op het levenswerk van Jack sr, zijn beide zonen Jac jr en Hans, kleinzonen Tom, Marc en Ryan en de overige leden van het team.
Alle door de Nederlandse L.A. gebruikte D-XXI’s werden voorzien van een driecijferig nummer dat begon met een twee. Voor de replica werd het nummer 229 gekozen. De resten van de originele 229 (op 11 mei 1940 neergeschoten bij Nieuwkoop) zijn te zien in het eerder genoemde CRASH museum.
Sinds de eerste vlucht werden door de Britse testpiloot Dan Griffith meerdere testvluchten uitgevoerd. Het testrapport dat Griffith eind april 2023 aan de Luchtvaartinspectie overhandigde vermeldde een eenduidige conclusie: de replica is luchtwaardig. ILT heeft deze conclusie overgenomen waarna op 22 juni 2023 voor de D-XXI het bijzonder Luchtwaardigheidsbewijs werd uitgereikt.
Dit jaar zal het niet meer lukken maar ik ga er vanuit dat de “nieuwe” 229 in 2024 vliegveld Texel wel een keer zal aandoen. Het zal dan meer dan 83 jaar (!) geleden zijn dat een D-XXI op de Texelse grasmat neerstrijkt.
Nieuws van de gemeente
VVN
Door: Jaap Boon
Wat is de herfst mooi, met zijn prachtige kleuren. We zoeken de gezelligheid binnen weer op en genieten van de veranderingen in de natuur in dit jaargetijde. Voor fietsers kan de herfst ook best lastig zijn, zeker voor kinderen die het fietsen nog onder de knie moeten krijgen. Daarom: 6 tips voor veilig fietsen in de herfst.
- Check je fiets!
Een veilige fiets is de basis om goed voorbereid op pad te gaan. Zorg dat je fiets veilig is, en kijk ook de fiets van je kind(eren) na. Dat kan met de VVN Fietscheck. - Zorg voor goede verlichting
Het wordt steeds vroeger donker. Check daarom je fietsverlichting, en zorg ook dat kinderfietsen goed verlicht zijn als jullie in het donker of bij schemer op de fiets stappen. Is je fietsverlichting stuk? Voorkom uitstelgedrag en plan gelijk een moment waarop je het kan (laten) repareren. Het is verstandig om reservelampjes (en batterijen) in huis te hebben. Mocht het nodig zijn kan je er tijdelijk een los lampje gebruiken. Oh ja, en ga je op pad? Vergeet dan niet je fietsverlichting aan te zetten. ‘Straatverlichting aan = fietsverlichting aan’! - Val op met je kleding
Verlichting is belangrijk, maar wist je dat kleding ook helpt om goed zichtbaar te zijn in het donker of bij slecht weer? Is het buiten donker, dan valt lichtgekleurde kleding het beste op. Bij mist is donkergekleurde kleding juist het meest opvallend. Voor kinderen zijn jassen verkrijgbaar waar reflectie in zit, of gebruik een hesje om extra goed op te vallen. Denk er ook aan dat je ander verkeer goed kan zien. - Let extra goed op anderen in het verkeer
Ook al ben je goed zichtbaar, blijf altijd opletten en kijk bij slecht weer éxtra goed uit. In de herfst en winter hebben veel automobilisten last van beslagen autoruiten. Ook regen en hagel kunnen ervoor zorgen dat een automobilist niet alles goed ziet. Ga er dus niet vanuit dat een automobilist jou als fietser altijd opmerkt. Zorg ook zelf dat je alles goed kan zien. Als je een muts, capuchon of sjaal draagt, moet je nog steeds goed over je schouder kunnen kijken. - Draag een fietshelm
Een fietshelm dragen is in Nederland niet verplicht, maar wel raadzaam. Als fietser in het verkeer ben je kwetsbaar bij een botsing of val. De fietshelm is een makkelijke manier om ernstig letsel te voorkomen. Wist je dat het dragen van een fietshelm de kans op ernstig letsel bij een botsing of val met 60% vermindert? Ook hebben fietsers met helm maar liefst 70% minder kans op dodelijk hoofd- of hersenletsel dan fietsers die geen helm dragen. De moeite waard dus, zeker ook voor kinderen. Lees meer over het gebruik van een fietshelm - Laat je (klein)kind zelf fietsen (als het kan)
Voor kinderen is het erg belangrijk dat ze ervaring opdoen in het verkeer. Zoveel mogelijk zelf oefenen met fietsen dus! Daarbij hoort ook oefenen met fietsen als het regent of waait. Wees in de herfst extra voorzichtig met kinderen in het verkeer. Zorg voor goede regenkleding, stevige schoenen en vertrek op tijd van huis, zodat je onderweg niet hoeft te haasten. Is het erg glad buiten of vindt je (klein)kind het nog spannend? Ga dan lopen en ga samen op een rustig moment oefenen. Zo zal hij of zij stapje voor stapje met vertrouwen aan het verkeer deelnemen!
Blijf kijken!
Door: Klaas de Jong
Pestvogels
“Ergens de pest aan hebben”, “iets kunnen missen als de pest”, “ergens de pest in hebben” en zelfs “iets wat stinkt als de pest”, de Zwarte Dood is nog steeds behoorlijk aanwezig in ons taalgebruik. De pest, ook wel de Zwarte Dood, maakte vooral in de 14e eeuw veel slachtoffers in Europa. Niet elk jaar was de ziekte even sterk aanwezig, waardoor een invasie-achtig karakter, dat soms samenviel met invasies van bepaalde vogelsoorten, zichtbaar werd. Eén van die vogelsoorten kreeg daarom de naam (en misschien zelfs wel de schuld) van een nieuwe uitbraak van de pest: de Pestvogel. Dat de ziekte werd veroorzaakt door een bacterie, die verspreid werd door vlooien die met name op Zwarte Ratten parasiteerden, werd pas honderden jaren later bekend.
Uiteraard hebben Pestvogels in het geheel niets te maken met het overbrengen van de pest. Het is wel zo dat ze, nog steeds, invasiejaren kennen waarin ze een stuk algemener zijn dan andere jaren. 2023 is weer eens zo’n jaar en inmiddels zijn er al diverse flinke groepen Pestvogels waargenomen op het eiland. Sommige vogels zijn neergestreken in de dorpen, waar ook behoorlijk wat bessenstruiken in tuinen en plantsoenen te vinden zijn. Zo zat er ruim twee weken lang een stel Pestvogels in De Koog eind oktober en waren er ook diverse waarnemingen in en om De Cocksdorp rond die tijd.
Het zijn prachtige vogels, formaat Spreeuw, met een roze beige lichaamskleur die op de vleugels opvallende gele en rode tinten heeft. Het zwarte masker en de opmerkelijke kuif geven hem een elegant en karakteristiek uiterlijk. Ze gedragen zich vaak opvallend tam als er ergens bessen te vinden zijn. Zo zag ik ze eind oktober in de Meelbes naast de ingang van de Jumbo in De Koog. Winkelende mensen liepen onder het boompje door, maar ze hipten heen en weer door het boompje op zoek naar de laatste besjes.
Blijf kijken!
www.vogelsoptexel.nl
Alzheimer Café
Prikkelverwerking bij dementie
Dinsdag 28 november 2023
Fysiotherapeut Jeske Mak is gespecialiseerd in sensorische informatieverwerking bij ouderen en mensen met dementie en is werkzaam bij Therapie Wolf en in het verpleeghuis. Bij mensen met dementie is er vaak sprake van verstoorde verwerking van de zintuiglijke prikkels. Prikkels komen sterker of minder sterk binnen in het brein. Dit geeft een reactie in het lichaam, welke kan leiden tot onbegrepen gedrag. Het toepassen van een benaderingswijze gericht op het ondersteunen van de prikkelverwerking kan de sleutel zijn tot afname van het onbegrepen gedrag. Jeske zal veel praktische voorbeelden geven en er is alle gelegenheid om vragen te stellen.
Het Alzheimer Café is een informatiebijeenkomst met ruimte om elkaar te ontmoeten, verhalen uit te wisselen en vragen te stellen aan de aanwezige vrijwilligers en professionals. Bij de informatietafel kunt u folders en andere materialen inzien of boeken met betrekking tot dementie lenen. De avond duurt tot ongeveer 21.30 uur en de toegang is gratis.
Inloop: 19.15 uur met koffie en thee in De Buureton, Beatrixlaan 43 te Den Burg
Start thema: 19.30 uur, eindtijd 21.30 uur
Meer informatie: Reinalda Slagter 06-57622753, Liesbeth Rijk 06-22811573
of Texels Welzijn 0222-312696
Texels Welzijn
Inloop-spreekuur Texels Welzijn
Het inloop-spreekuur van Texels Welzijn is voor november en december op dinsdag 14 november, 28 november, 12 december 2023 van 10.30 t/m 11.30 uur in dorpshuis Het Eierlandse huis.
Voor al je vragen op het gebied van welzijn, leefbaarheid en maatschappelijke ondersteuning of wil je een afspraak maken voor een huisbezoek? Neem dan gerust contact op.
Tanja Klaassen, dorpswerker De Cocksdorp – Tel. 0222-312696 – t.klaassen@texelswelzijn.nl
Actie Energiesolidariteit Texel verlengd
Texelaars die door de gestegen energiekosten in problemen zijn geraakt, kunnen nog tot 31 december 2023 een aanvraag doen voor een financiële tegemoetkoming.
De actie is bedoeld voor huishoudens die in de problemen zijn gekomen door de gestegen energiekosten. Zij kunnen een tegemoetkoming aanvragen van €380,- (voor huishoudens zonder kinderen) of €760,- (voor huishoudens met kinderen). Dit bedrag wordt rechtstreeks aan de energieleverancier betaald en kan worden aangevraagd bij Texels Welzijn, tel. 0222 312696. De aanvraag is eenvoudig en wordt met respect voor de privacy wordt behandeld.
Het Texelfonds, Stichting Texels Welzijn, Bewindvoering Texel en de Gemeente Texel sloegen vorig jaar de handen ineen en zetten een solidariteitsactie op touw.
Wet Energietoeslag 2023 uitgesteld
Heb je in 2023 een voorschot ontvangen, dan krijg je de rest van het bedrag van de energietoeslag 2023 automatisch op je rekening zodra gemeente Texel dat kan toekennen.
Voor inwoners die nog niet eerder de Energietoeslag hebben aangevraagd maar dat alsnog willen doen geldt kan dat na 1 december 2023.
Neem gerust contact op met Texels Welzijn als je meer informatie wil over deze Energietoeslag.
Het is herfst bij de koffie inloop
Er was in aanvang veel animo maar dat bleek bij de ochtend in kwestie wat minder te zijn.
Tafels en bakjes vol met eikels, rozebottels, bladeren, mos etc.
We hebben dus toch erg ons best gedaan uiteraard onder het genot van een kopje koffie/thee en een koekje.
En het resultaat mag er zijn!
Op naar de Kerst!
Groeten Tanja Klaassen
Laatste Voorblad door Gerhard
Zo’n jaar terug stond er dan gelukkig eindelijk een interview met hem in “Achter de Rügediek” en zoals hij daar zelf naar kijkt stond daarin te lezen : “Het is een hele kleine moeite en het kost weinig tijd.” Nu hij de 85 omarmt, vindt hij het een goed moment om dit zijn laatste afbeelding op het voorblad van deze krant te laten zijn, na …. ja bijna 45 jaar !! Tel dan al die kleine moeitetjes en weinige tijdjes maar eens op, en vrijwel nooit verstek laten gaan, hulde.
Gerhard Smeenk, jij was er vanaf het begin bij en wij hebben grote bewondering en waardering voor die prestatie en wensen je zonder meer toe, dat je nog vele jaren zonder tijdsdrang van inleverdatum jouw geliefde teken-en schrijf creaties op papier zult blijven zetten.
Hartelijk Bedankt en het ga je goed.
“Achter de Rügediek”
Contact met de gemeente
Durperhonk
Open kerst
Door: Project 2 Texel
Kerst, het feest van samenzijn. Cadeautjes, lekker eten, een spelletje. Waarom niet ook een tijd van spontane ontmoetingen? Met deze gedachte roept Project 2 Texel ‘Open kerst’ in het leven!
Wat houdt het in? Op tweede kerstdag stel je tijdens een zelfgekozen tijdsblok je deur open voor bezoekers. Hapje, drankje, gewoon wat babbelen, misschien zelfs een heel kerstdiner, wat jij zelf wil. Wie weet wat voor leuke contacten er ontstaan, en misschien bezorg je elkaar een onvergetelijke kerst!
Doe je mee? Hang dan de poster voor je raam, zodat iedereen weet dat hij welkom is. Wil je alvast laten weten dat jij van de partij bent? Deel het dan onder ons bericht op de Facebookpagina Project 2 Texel. Alvast fijne feestdagen!
Inhoudsopgave