Jaargang 37 nummer 1 – Achter de Rügediek

Voorpagina

Door: Gerhard Smeenk

Voorwoord

Door: Jaap Boon

PLEZIER
Laatst fietste ik weer eens door de Muy, effe een mandarijntje op het bankie pellen en peuzelen toen langzaam het geroffel van paardenhoeven dichterbij kwam, ja natuurlijk dit was weer een befaamde rit van de Jan Plezier. Met een zwaai naar mij tussendoor verrijkte voerman Pieter Dros zijn passagiers met wetenswaardigheden over de omgeving en gleden mijn gedachten weg naar voorheen. Toen kon je soms de Jan Plezier als een heus feestkoor dichterbij horen komen omdat de toenmalige “beroemde”” voerman Ome Niek (Witte) van PLEZIER hield en vaak zo zijn gasten in de stemming bracht. Trouwens, vanaf 1931 heeft Ome Niek deze ritten 45 jaar ! gedaan. Een stunt waar Ome Niek wereldwijd bekend om stond was dat hij steeds ergens 2 planken over een sloot legde en daarop een handstand deed, wie het nadeed kreeg de rit gratis, dat lukte bijna niemand. Die traditie heeft Pieter vast niet over genomen, maar hij gaat ook niet alleen zomers, maar het jaar rond en ik snap dat de mensen aan zo’n natuurlijke onthaastende rit veel PLEZIER beleven.

Op de terugweg schoot ik effe over de Krim om wat lekkers in de supermarkt op te pikken, waar het net effe rustig was. Op m’n gemak kiezen uit de hele batterij net gebakken broodjes, keurig met een tang in een zakkie proberen te frommelen. ’t Kon niet op, dus nog een doosje met 2 taartjes erbij Tegen de druk bijvullende dame zeg ik stoer modern: ik “scan” zelf wel. Nou da’s een kunsie, de barcode staat onderop en het scanscherm staat verticaal, maaar ja ik zou effe zelf en gelukkig viel de aangezicht schade van het lekkers mee. De elektrische schuifdeuren zoefden weer geruisloos open en ongeremd zweefden mijn gedachten weer naar voorheen.

We runden met PLEZIER de “kampwinkel” op De Krim, een soort houten lange smalle schuur met in het midden een dubbele stelling en één aan elke zijkant met daartussen een smal looppad waar je elkaar niet voorbij kon. Na heel vaak vragen van Duitse gasten kreeg ik uiteindelijk mijn bakker Freek Blom van “Het Gouden Boltje” zo ver dat ze iedere ochtend één soort warme harde broodjes (Kaiserbollen) bakten en we daarmee de eerste winkel op Texel waren ! Het werd een echt succes. De bollen stonden losgestort in kratten bij de ingang, waaruit iedereen lustig graaide en kon dan in de rij gaan staan (nog wat kaas onderweg meepakkend) op weg naar de kassa. Nadat alles driftig handmatig was ingetikt en de schulden voldaan stapten de altijd tevreden klanten na …… een stief kwartier ! met PLEZIER door het kleine deurtje de winkel uit.
Vandaag de dag lijkt het vaak nogal wat haastiger en ligt de lat van tevredenheid misschien wel een stukkie hoger, maar zijn er zeker heel veel dingen waaraan je PLEZIER kunt hebben.

Einde van hotel de Kievit

Door: Karla van Rooijen-van der Meulen

Einde van hotel de Kievit en het begin van iets nieuws.

Er is een tijd geweest dat ik al heel veel van Texel hield, maar dat ik er nog niet woonde. Om aan mijn liefde tegemoet te komen kon ik niet anders dan Texel regelmatig bezoeken. De liefde stamde al uit de tijd dat ik voor juf leerde. Toen waren de groepsaccomodaties rond Den Hoorn het onderkomen.
In die tijd maakte ik met mijn medestudenten Den Hoorn onveilig en heel eerlijk gezegd kende ik uit die tijd vooral Texel bij nacht. Het was de sfeer die mij toen aansprak, het landschap kwam pas later.

Na mijn studie werd het anders. Als student had ik met de fietstochten van en naar de boot, toch net genoeg van Texel buiten Den Hoorn opgestoken om te beseffen dat dit een waar paradijs voor schoolreisjes was. Dus toen ik eenmaal een echte juf was, bracht ik deze kennis onmiddellijk voortvarend in praktijk. Tijdens zo’n schoolreis hoorden bezoeken aan Ecomare en het juttersmuseum erbij. Ook een vaartocht met de garnalenkotter en natuurlijk een spannende avondtocht door de duinen. De liefde was echt diep en hardnekkig en bleek heel tijdsbestendig.

In alle leeftijdsfasen daarna was Texel een plek waar ik mij heel goed thuis voelde, een plek om steeds weer naar terug te verlangen, een plek waar ik in ieder geval een keer, maar toch vaker meerdere keren per jaar naar toe wilde. Toen ik met mijn eigen kinderen naar Texel kwam waren de groepsverblijven verleden tijd. We gingen met de tent en ook een keer, toen het nogal koud was, in Stay Okay. Samen met mijn gezin ontdekte ik steeds meer van het eiland en langzamerhand kropen we steeds verder omhoog.
Met de komst van veerdienst “De Vriendschap” waren we in de Cocksdorp gearriveerd en toen was de liefde groter dan ooit. Nu konden we gewoon op de fiets via Texel en Vlieland naar mijn lieve oma in Friesland! En niet alleen dát was heel fijn, het was ook geweldig dat stevige zeemannen ons hielpen de fietsen met bagage en peuter in het zitje veilig over die spannende smalle plank het schip op te loodsen! Toen deze geweldige zeemannen ook nog heel goed voor onze vergeten picknickmand hadden gezorgd, kon het helemaal niet meer stuk…… en toen wisten we zeker: Op Texel wonen toffe mensen.

Nog meer reden om van Texel te houden en regelmatig terug te gaan, ook al wisten we ondertussen ook wel dat het ook op Texel niet altijd zomers weer is. De jaren gingen voorbij, ik bleef juf, mijn kinderen werden groter en steeds vaker gingen mijn man en ik gewoon met zijn tweeën naar Texel voor een stevige wandeling. We hadden de Cocksdorp ontdekt en zo gingen we bijvoorbeeld met de bus naar het dorp en lopend weer terug naar de boot, soms via de duinen en soms via de dijk. Toen al onze kinderen wegens werk of studie uit huis waren, besloten we om er een keer een tweedaagse tocht van te maken.
We konden dan de eerste dag via de dijk naar de Cocksdorp, daar overnachten en dan de volgende dag via het strand en de duinen terug naar de boot.

We waren zelf erg enthousiast over het plan en we lieten onze kinderen weten dat we het tweede weekend van oktober niet thuis zouden zijn omdat we van plan waren om naar Texel te gaan. Tot onze stomme verbazing wilden ze ineens allemaal mee! Ook bij hen was sprake was in de loop der jaren een grote liefde voor Texel gegroeid. Omdat we wel wisten dat de kinderen in het verleden onze wandellust niet altijd konden waarderen, lieten we hen voor de zekerheid nog weten dat we toch echt van plan waren om het hele eiland rond te lopen, maar dat maakte niet uit; ze wilden gewoon heel graag mee en ze wilden ook hun honden mee. Ze hielden namelijk niet alleen van Texel, maar ook veel van honden en ze hadden alle drie zodra ze het zich konden permitteren een hond aangeschaft: de een stoere Mechelse herder, de tweede een witte herder wat toen nog een heerlijk wit pluizig bolletje wol was en de derde een goedige, maar ook luie, labrador. Ze stelden zich voor om delen met de honden mee te lopen en, ook omdat de witte herder nog een peuter was, met een bezemwagen elkaar af te wisselen.

Ze begrepen zelf wel dat het niet eenvoudig zou zijn om een onderkomen te vinden voor dit gezelschap, maar ze boden meteen aan om zelf op snor te gaan en iets passends te boeken. Wij vonden het natuurlijk erg leuk dat ze toch nog een keer met ons op stap wilden en we waren benieuwd welk onderkomen ze zouden vinden. Het had inderdaad heel wat voeten in aarde en we waren al bang dat het niet zou lukken, maar een paar dagen voor vertrek melden ze dat ze iets hadden gevonden. Het was in de Cocksdorp, we waren van harte welkom, ook de honden, we konden er avondeten en ontbijten, we moesten alleen wel met zijn allen op een kamer en daar moesten ook de honden bij…… We kregen de naam en het adres van het hotel en alles leek helemaal in kannen en kruiken.

Wij vertrokken in de ochtend met de trein en de boot en rond half elf liepen we op de dijk bij het NIOZ.
We liepen en liepen, genoten van de lucht en het uitzicht, gingen op een terras in Oudeschild lekker zitten voor een cappuccino en een portie kibbeling en daarna liepen weer verder…….. Uiteindelijk kwamen we bij de Schorren die prachtig paars kleurden door de Zee-asters die in bloei stonden. Ook daar gingen we even zitten om te genieten van het mooie uitzicht. Maar het begon al te schemeren en we waren ook een beetje aan het eind van ons latijn, dus we pakten onze rugzakjes weer op voor het laatste traject. Toen we in de Cocksdorp aankwamen, waren we heel blij dat we er waren. Nog even het hotel zoeken en dan lekker zitten en wat drinken en wachten op de kinderen om dan gezellig samen te eten.
Het leek ons niet moeilijk om het hotel in de Cocksdorp te vinden, want we hadden het idee dat het niet veel groter was dan de Kikkertstraat.

Maar dat viel toch tegen….we keken overal, maar geen enkel hotel had de naam die op het briefje stond en ondertussen was het ook al zo donker dat de straatlantarens aan gingen. Gelukkig stond er ergens in een voortuin een man te klussen. Ik stapte op hem af en vroeg hem vriendelijk of hij mij kon helpen om het hotel wat op het briefje stond te vinden. De man reageerde heel aardig maar ook een beetje verlegen. Hij keek naar mijn rugzakje en vroeg toen voorzichtig hoe we hier waren gekomen……met de auto….de fiets….
“Lopend ! ” zei ik trots, want ik vond het zelf best een hele prestatie!
“Oef!” zei de man “Dan ben ik bang dat ik je iets moet vertellen wat je niet zo leuk zult vinden……je moet weer terug, zo’n kilometer of vijf…..”

De Cocksdorp bleek groter dan alleen de Kikkertstraat en inderdaad, we vonden het niet leuk, maar wat moet dat moet. We arriveerden die dag in oktober, alweer heel wat jaren geleden helemaal gebroken bij…… hotel de Kievit. Gauw een drankje. We voelden onze voeten, maar de sfeer was heerlijk ontspannen en dus ontspanden wij ook en natuurlijk….we waren niet alleen verliefd op Texel, maar we waren nu ook verliefd op de Kievit. Toen de kinderen kwamen, aten we met smaak de daghap. Op een groot scherm werden filmpjes getoond die waren gemaakt bij het parachutespringen en om tien uur gingen ondanks het rookverbod toch de asbakken op tafel, want ze waren best een beetje rebels daar bij de Kievit.
Wanneer je de hele dag langs het Wad hebt gelopen, dan is het bijna knap als je ’s avonds niet in slaap kan komen, zelfs op een volle slaapkamer met drie honden!

We sliepen dus als rozen en we hebben de volgende dag, na een goed ontbijt volgens plan onze wandeling voortgezet: via strand en duinen terug naar de boot. Nu, zoveel jaren later, is er veel veranderd. De jonge honden die toen mee waren zijn al van ouderdom gestorven. Er zijn nu weer nieuwe honden en ook van hen wordt gehouden. Ondertussen woon ik op Texel en kan ik bijna dagelijks langs het Wad lopen. En uitgerekend Hotel de Kievit werd een soort buurman en dat was natuurlijk wel bijzonder. Hotel de Kievit werd zelfs een beetje belangrijk in mijn nieuwe bestaan. Hier ontmoetten we de andere buren van de Hoofdweg bij een Nieuwjaarsborrel toen we net op Texel woonden. Melle en Marga (ook betrokken bij deze digitale krant), waren daarbij. Hier aten we af en toe de daghap als we vanwege het klussen geen tijd hadden om te koken. Hier fietste ik en fiets ik nog steeds vaak langs, op weg naar de PLUS om mijn boodschappen te doen.

Hotel de Kievit werd het Eilandhotel, maar dat maakte niet uit, het was maar een naam en het gebouw bleef gewoon een baken. Als ik erlangs rijd denk ik nog regelmatig glimlachend aan ons avontuur zoveel jaar geleden toen we nog redelijk jong waren en we als gezin nog compleet waren met honden en al. Het was dan ook oprecht schrikken toen ik opeens hekken zag staan en kranen en sloopspullen… Sinds die eerste ontmoeting is er veel veranderd en er is ook veel verdwenen. Wat is het dan toch heerlijk dat er dan nog herinneringen zijn waarvan sommige onuitwisbaar, zoals mijn herinnering aan hotel de Kievit.

Onze boeren

Door: Marga Boudewijns

Interview met Nico en Marleen Zegers, Postweg 87, De Cocksdorp

Nico en Marleen, beiden 59 jaar, runnen een boerencamping genaamd Rhoon*, Rhoon ligt onder de rook van Rotterdam en Marleen komt daar vandaan. Daarnaast heeft Nico eigen grond en huurgrond waar hij graan en suikerbieten op verbouwd. Het huis van Nico en Marleen is het laatste huis aan een zijstraatje van de Postweg en is daardoor rustig gelegen aan de duinkant van de Postweg en ideaal voor een boerencamping.

Nico en Marleen bij de juttercel naast hun schuur, Nico ordent hier spulletjes die je voor een habbekrats mee kunt nemen

Kun je iets vertellen over de geschiedenis van dit huis en het bedrijf?

In 1930 kocht Nico’s opa voor 900 gulden 1 hectare land, daarop bouwde hij een huis voor 3100 gulden.** Nico’s opa kwam, jaren daar voor, op Texel werken vanuit Zeeland als boerenarbeider. Veel mensen uit Zeeland kwamen in de polder werken. Opa is ook nog enige tijd zetboer geweest op Hoeve Breda.** Volgens Nico is zijn opa zetboer geweest op hoeve Burst en niet op Breda, in de familie weten ze niet anders. In die tijd waren er veel mensen nodig om het boerenwerk te doen. Tegenwoordig is het andersom, nu doe je dankzij de moderne techniek veel met weinig mensen. Nico’s vader is geboren in een van de arbeiderswoningen op Padang, na het overlijden van zijn vader zijn hij en zijn vrouw in het huis op de Postweg gaan wonen en zetten het bedrijf voort. In de Tweede Wereldoorlog werd het huis gevorderd door de Duitsers. Het heeft zelfs nog enige tijd gefunctioneerd als nood hospitaal. De familie Zegers heeft toen enige tijd ondergedoken gezeten. Na de oorlog kregen zij het huis weer terug, er zaten nogal wat kogelgaten in, daarvan is het meeste nu wel gerepareerd. Nico’s vader kocht er wat land bij voor akkerbouw en hield ook 12 koeien. Het was een drukke tijd want elke dag eerst je vee verzorgen en je land, dan werken bij een boer, Nico’s vader heeft ook nog op vliegveld De Vlijt gewerkt, en dan bij thuiskomst weer je vee verzorgen. Ze lagen meestal om 9 uur ’s avonds al weer op bed.
Nico is de jongste en heeft een oudste broer, Willem, en een middelste broer, Ron. In de jaren 60/70 werkte Nico’s vader ook samen met andere boeren maar vooral ook met Flens van Hoeve Gend (ook aan de Postweg). Willem, die als eerste het bedrijf instapte, had meer oog voor akkerbouw dan voor veeteelt. Dat was in de tijd dat de melk per melkbus afgeschaft werd, er kwamen melkmachines voor in de plaats. Daar was een grote investering voor nodig en vervolgens is het besluit genomen om te stoppen met de koeien en alleen te gaan voor akkerbouw.
Nico’s moeder was enig kind en toen haar ouders overleden kwam er een huis en grond vrij bij De Koog, dat is toen verkocht en Nico’s vader heeft Het Legaat gekocht (aan de Slufterweg) met 24 hectare grond. Daar is Willem toen gaan wonen. Het Legaat werd destijds gekocht van een De Ridder (die toen op Eureka (tegenwoordig: Texel Zoo) woonde) en is nu ook weer in eigendom van een De Ridder (Albert en Hanneke). Ron ging de bouw in en is later weer in het bedrijf gekomen.
Nico wilde van jongs af aan boer worden en heeft de landbouwschool gevolgd. Later is ook Hoeve Weilust (Postweg) er bij gekocht. Nico en Marleen zijn in 94/95 daar gaan wonen tot 2001. Daarna zijn de ouders naar Weilust gegaan en Nico en Marleen, via een jaar in Het Legaat i.v.m. verbouwing, in het ouderlijk huis. Na 5 jaar Weilust zijn de ouders verhuist naar Den Burg.
Ron is later weer in het bedrijf gestapt en hield zich vooral bezig met de bloembollenteelt en met name de Colchicum, een soort van grote krokus. Dit is een bewerkelijke teelt. Het is een droogbloeier uit de herfsttijloosfamilie, dat wil zeggen dat de bol ontkiemt zonder aarde. Als je ze gerooid had, had je 6 weken om ze te verwerken want ze begonnen al te bloeien in de bak, daardoor lastig voor de export. Omdat er zo snel gewerkt moest worden hadden zij Polen in dienst, dat werkte niet goed. Op een gegeven moment had Nico het gevoel dat zij meer voor de Polen aan het werk waren dan de Polen voor hen. Ze zijn toen met de bloembollenteelt gestopt en Ron is toen het bedrijf weer uitgestapt. Sindsdien is het bedrijf van Nico en Marleen en heet het: N.A. Zegers. Ron werkte al bij het Maartenhuis en is daar blijven werken.

Hoe hebben jullie elkaar ontmoet en ziet jullie gezin er uit?

Nico en Marleen hebben elkaar ontmoet via kennissen en hun eerste ontmoeting was in de buurt van Amsterdam. Marleen had een zoon Michael uit een vorige relatie. Toen Michael 4 werd en naar school moest, besloten ze te trouwen en verhuisden Marleen en Michael naar Texel. Ze hebben ook nog een dochter: Anouska. Michael is 31 en Anouska is 25 jaar, beiden wonen in Julianadorp. Michael werkt bij Snelstart in Alkmaar en Anouska werkt in de zorg. Nico en Marleen wonen sinds een paar jaar met z’n tweetjes. Nico heeft dus geen opvolger en dat is de reden dat hij alleen nog graan en suikerbieten teelt.

Nico, kun je wat vertellen over je werkzaamheden?

Weilust is ook verkocht. Nico vertelt dat de familie Zegers jarenlang met Flens van Hoeve Gend pootaardappelen heeft geteeld en er altijd een goede relatie is geweest. De zoon van Flens wilde stoppen met boeren maar niet weg van de plek. Nico heeft toen met hem afgesproken om het bedrijf van Jo Flens te pachten en dat van hemzelf te minderen en zo kon Jo Flens in het huis rechts van de schuur waar “Gend” op staat, blijven wonen.
Nicolaas Josephus de Cock (ja, die waarnaar De Cocksdorp is vernoemd) en zijn dochter hebben Gend in 1842 laten bouwen, het was de bekende schuur die nu nog in Zuid-Eierland staat, met een huis er aan vast.** De Cock heeft namelijk vele jaren in het Belgische Gent gewoond.De hoeve heeft daarna vele huurders/zetboeren gehad. De naam Gend (dat is wat het naambord op de bestaande schuur vermeld) is in de loop der jaren wisselend gebruikt.** Dat is waarschijnlijk omdat de Franse naam van Gent, Gand is.** Hein Flens, werd in 1904 eigenaar van Gend, hij was tot 1925 dijkgraaf van de Eierlandse polder.** In 1920 werd het woonhuis van Hoeve Gend gesloopt en de schuur verbouwd.**
Nico heeft zelf 10 hectare grond, hij verbouwt 40 hectare van Jo Flens en huurt nog 10 hectare van een ander erbij. Hij verhuurt een gedeelte van deze grond weer aan anderen voor bloembollenteelt.
Nico doet ook aan loonwerk gewasbescherming, hij heeft daar een spuitmachine voor, groenbemester en granen inzaaien doet hij ook voor klanten, daar heeft hij ook de machines voor. Hij heeft ook nog een combine waarmee hij zijn eigen graan kan dorsen.
Op zijn terrein is ook nog een winter- en zomerstalling voor caravans, die wordt voor 90 % gebruikt door gasten van de camping.
Naast deze werkzaamheden, is Nico ook in dienst bij de Cosun Beet Company, hij is een aantal uren in de week contactpersoon teeltbegeleider van de suikerbieten op Texel. Hij is daarvoor gevraagd door de vorige contactpersoon, dat was iemand van het vasteland. Nico is de eerste Texelaar die deze functie heeft. Hij denkt dat een reden die meegespeeld heeft is dat hij geen pootaardappelen meer verbouwd, dat is namelijk schuurwerk in de winter, zo’n beetje van oktober tot maart. Er wordt nu 730 hectare suikerbieten geteeld op Texel. Als boeren problemen hebben met de teelt kunnen ze hem bellen. Hij gaat per jaar 3 willekeurig gekozen percelen langs om te zien of er luizen op de planten zitten, hij telt dan de luizen op 20 planten en dat meldt hij dan aan de IRS. IRS is het kennis- en onderzoekscentrum voor de suikerbietenteelt in Nederland, de grootste financier van de IRS is de Cosun. De IRS geeft dan, als dat nodig is, een waarschuwing uit dat je zelf je perceel in de gaten moet houden, het is een advies.
In de winter coördineert Nico de bietencampagne, die half september begint en ongeveer half januari eindigt, voor alle telers op Texel. Hij zorgt dat de bieten gerooid worden op een bepaald moment en moet ze afschouwen (goed- of afkeuren). Hij gaat alle bieten hopen langs om te zorgen dat ze op de juiste plek liggen zodat de vrachtwagens er bij kunnen. De vrachtwagens doen 4 rondes over het eiland om alle suikerbieten op te halen. De suikerbieten gaan naar Oudeschild waar ze met 2 schepen die een aantal keren per week aanmeren, naar Groningen vervoerd worden. Nico is ook ijkmeester en weegt het schip. Een schip heeft 6 ijkpunten rondom, met een meetstok loop je rondom en op het schip en dan meet je van ijkpunt tot de waterlijn. Als er bieten ingegooid worden zakt het schip en die verschillen van meting worden in een tabel gezet en zo kan hij uitrekenen hoeveel ton suikerbieten er in het schip zijn gegaan. Nico is daar voor op cursus geweest en is een beëdigd ijkmeester. Er zijn 2 dezelfde schepen in Oudeschild die 3x per week richting Cosun in Groningen afreizen. Soms leveren er 5 telers op een dag, soms minder, dat hangt van het aantal geoogste bieten af maar het schip moet altijd vol vertrekken. ’s Morgens om 6 uur begint het laden al in Oudeschild en het gaat door tot de boot vol is want hij moet ook vertrekken op die dag en daarbij moet rekening gehouden worden met het tij en de route. Als een schip half vol weg gaat omdat een boer niet levert zijn alle boeren daar de dupe van want het gaat van de hele pot af, iedereen doet er aan mee dus solidariteit is belangrijk. Als teler kun je je leverwensen doorgeven. De planningsafdeling bij de Cosun bekijkt dan wanneer er geleverd moet worden. Daar kunnen problemen bij optreden, bijvoorbeeld bij nat weer. Bij Den Hoorn en rond Oudeschild zit veel zware klei en dan kan er niet gerooid worden. Dan belt Nico bedrijven die wel kunnen leveren. Er zijn ook telers die structureel vroeg willen leveren, zoals bloembollentelers die de grond dan weer vrij hebben om bollen te poten. Gedurende de bietencampagne is Nico er 3 dagen per week mee bezig.
Tijdens het interview, dat op een zondag plaats vond, wordt Nico een paar keer gebeld, Marleen zegt dat dat een hele normale gang van zaken is bij hen. Nico vind de afwisseling in zijn werkzaamheden erg leuk, met name ook het sociale aspect en dat hij op zoveel plekken komt. Hij heeft ook cursussen, vergaderingen en bijeenkomsten van de Cosun op het vasteland, dat heeft ook zijn interesse.

Hoe gaat het met de boerencamping?

Nico en Marleen zijn heel tevreden over de bezetting. Zij werken met een eigen website* en dat levert voldoende gasten op. Ze hebben ook gasten die al jaren komen. De camping is er nu al zo’n 15 a 16 jaar. Marleen is begonnen met 10 plaatsen en het zijn er nu 15. Marleen doet de aanvragen die binnenkomen via de website, de administratie en is ook het eerste aanspreekpunt. In verband met gezondheidsproblemen maakt Marleen de camping niet meer schoon, Nico doet dat samen met iemand anders. Ze zijn aangesloten bij de Vereniging van Texelse Kampeer Boeren.

Doen jullie nog aan biologische landbouw of natuurbeheer?

Nico geeft aan dat hij op de traditionele manier met de landbouw omgaat, dus niets biologisch. Wat natuurbeheer betreft, doet hij aan akkerranden- en vogelbeheer (nesten) en het beheerpakket vogelgraan (dit zijn allemaal regelingen die uitgevoerd worden door de de agrarische en natuur en landschapsvereniging De Lieuw), dat wil zeggen dat de rijtjes graan op 22 cm van elkaar afstaan in plaats van 11 cm. Je hebt dan minder opbrengst maar vogels kunnen er makkelijker tussen landen om nesten te maken. Als je de stoppels na de oogst in de grond laat zitten tot volgend jaar maart, krijg je een vergoeding want vogels zitten ook op die stoppels. Als je er bijvoorbeeld groenbemester in gaat zaaien dan is de stoppel weg en dan krijg je een halvering van de vergoeding. De stoppels zijn nodig voor overwinteringsmogelijkheden van akkervogels (aldus de website van De Lieuw die ook aangeeft dat door het dunner zaaien er meer ontwikkel mogelijkheden zijn voor akkerkruiden).

Hebben jullie nog hobby’s of nevenactiviteiten?

Marleen heeft een paard dat ze verzorgd, ze heeft er vroeger ook op gereden. Nico is wel lid van de oude trekkersclub, hij heeft er zelf een paar. Hij is daar echter verder niet actief in, daar is hij nu nog te druk voor. Ze hebben wel 7 katten waar ze beiden blij mee zijn.

* https://www.boerencampingrhoon.nl/
** Boerderijenboek – geschiedenis en naamgeving van alle boerderijen op Texel hun eigenaren en bewoners, samengesteld door Cor Reij, Cees Hoogerheide en Karel van Empel.

Staat te kiek/stond te kiek

Door: Anneke en Leo Saal

Staat te Kiek: Wie is dit? Oplossingen kunnen naar rugediek@hotmail.com.

Stond te Kiek:

In “Stond te Kiek” stond Piet Postma, Piet is geen geboren Eierlander maar geboren op Ameland en is doordat zijn vader, die hoofd kustwacht werd, naar Texel verhuisd in 1958. Is tot zijn pensioen werkzaam geweest bij Staatsbos beheer. Piet woont nog steeds dicht bij de vuurtoren op “Sebastopol” Stengweg nummer 37.

Phacelia

Door: Marga Boudewijns

Ai, ik dacht een primeurtje te hebben maar Jan Koolhof, oud landbouw verslaggever, was me voor met een foto in de Texelse Courant van 4 juli jl. Bijgaand toch een paar foto’s van een prachtig paars veld Phacelia. Dit veld was in juni en een groot deel van juli te bewonderen in bloei, langs de Hoofdweg op een perceel van de familie de Lugt van hoeve Padang. Er stonden heel wat auto’s stil om te fotograferen. Na een telefoontje naar Bart de Lugt kan ik er het volgende over vertellen: Phacelia is een groenbemester en ook onkruidbestrijder. Het veld bestaat niet alleen uit Phacelia, er zit ook rolklaver en vlas in. In september wordt het gemaaid en dan blijft het liggen tot volgend voorjaar, dan wordt het land weer bewerkt.

Nieuws van de gemeente

Spreekuur verduurzamen op Texel

Gemeente Texel en het Duurzaam Bouwloket organiseren dit jaar spreekuren op verschillende data. Per datum is er tijdens het spreekuur ruimte voor 6 verschillende adviesgesprekken met bewoners. Meld je snel aan, want vol=vol! Dit spreekuur wordt je kosteloos aangeboden door de gemeente Texel en is alleen mogelijk op afspraak.

Wat houdt het adviesgesprek in?

Een onafhankelijk adviseur van Duurzaam Bouwloket adviseert je welke maatregelen je kan nemen om jouw woning stapsgewijs energiezuinig, comfortabel en aardgasvrij te maken. Ook krijg je de gelegenheid om vragen te stellen. Het gesprek duurt ongeveer een half uur.

Wanneer?

De spreekuren in 2023 worden gehouden op onderstaande data:

7 september van 15:30 – 20:00 uur in De Koog (Dorpshuis de Hof, Nikadel 13)
12 september van 15:30 – 20:00 uur in Oudeschild (Dorpshuis het Skiltje, De Ruyterstraat 61)
18 september van 12:00 – 17:00 uur in De Cocksdorp (Het Eierlandsche huis, Klimpstraat 33)
28 september van 15:30 – 20:00 uur in Den Hoorn (Dorpshuis de Waldhoorn, Herenstraat 30)
3 oktober van 11:00 – 15:30 uur in Oosterend (De Bijenkorf, Mulderstraat 37)

Schrijf je in

Laat je contactgegevens achter via het inschrijfformulier op https://www.duurzaambouwloket.nl/spreekuur-texel

Geef aan welke datum jouw voorkeur heeft. Nadat we je inschrijving hebben ontvangen, wordt er binnen maximaal 5 werkdagen contact met je opgenomen om een afspraak in te plannen.

VVN

Door: Jaap Boon

VAKANTIE IN HET VERKEER

Veel mensen staan weer te trappelen om zich een poosje in andere oorden te verpozen. De reis heen en weer gaat grotendeels met auto (met of zonder caravan of aanhanger), camper, motor en soms fiets.
Slechts weinig chauffeurs, maar ook passagiers zijn gewend aan de ongebruikelijk lange afstanden en dus rijtijden en niet te vergeten de vaak absurd lange oponthouden. Neem het rijden tijdens vakantie daarom zeer serieus en spring nooit onvoorbereid en vooral niet even vlug op de bok.

Enkele nuttige tips :

Voorkom zoveel mogelijk Irritatie ; Irritatie staat bijna garant voor onveilige situaties.
Maak ruim tevoren een lijst van alles dat mee moet, gecontroleerd moet, aangevuld
moet (b.v. medicijnen), geregeld moet (sleutel bij buren) enz. enz.
Stippel ook op een wegenkaart duidelijk de route aan (Navigaties kunnen uitvallen),
en zet in volgorde de betreffende wegnummers op een apart papier.
Laat uw voertuig tijdig grondig op alle nodige punten controleren, zodat als reparaties
of vervangingen nodig zijn die kunnen worden uitgevoerd.
Zorg dat altijd een goed gevulde EHBO set bij de hand is.
Rust regelmatig en stem uw snelheid zeker ook af op passagiers en belading.
Geef een tweede persoon reserve sleutels en eventueel rij instructies.
Let bij belading van caravans, aanhangers, campers op een evenwichtige belading.
Langere tijd niet zo op pad geweest? Doe een oefenrondje en weet weer hoe alles zit.

Voorbeeld CONTROLELIJST (Dit voorkomt Irritatie, dus Veiligheid !!)
Maak er één die bij u past.

Is alles thuis uit, dicht, afgesloten enz. enz. (gas-CV-apparatuur-water-ramen-deuren)
Voldoende drinken, (hoest) snoep enz. enz.
Vermaak – boeken,spellen, tablets, muziek met oorplug enz. enz.
EHBO set
Medicijnen (wagenziektepillen)- Gebitten- Brillen (zon) enz. enz.
Telefoons – Camera’s + Oplader , Verrekijker enz.enz.
Lijsten adressen en telefoonnummers (geprint)
Boekings-reserverings- betalings documenten (kopieën)
Verzekerings papieren en contactgegevens (kopieën)
PIN passen, Creditcards, tankpassen enz. enz.
Wegenkaarten (met aangegeven route en apart routepapier)
Zaklantaarns – Alarmlichten – Gevarendriehoek
Reflecterende hesjes voor alle inzittenden
Ruiten vloeistof, reserve ruitewissers, lampen enz. enz.
Vul verder aan wat u nodig vindt en controleer alles ruim op tijd !!

Wij wensen u allemaal een zeer plezierige vakantiereis en een veilige trip heen en weer.

Hulp gevraagd!

Het gaat goed met Achter de Rügediek; er komen steeds meer artikelen en foto’s binnen. Daarom willen we graag wat meer hulp hebben met het maken van de krant. Alles gaat volledig digitaal, wij zijn op zoek naar mensen die handig zijn met WordPress en/of GIMP en/of Photoshop en/of Microsoft Word. Het digitaal maken van de krant kost je maar een paar uur per twee maanden. Geef je dus op bij mij zodat de krant nog mooier kan worden. Namens de redactie van Achter de Rügediek, Melle Boudewijns (melle@smts.nl).

Blijf kijken!

Door: Klaas de Jong

Huiszwaluwen

Eindelijk is het dan zomer! Helaas ook inclusief zomerstormen en onweer natuurlijk, maar verder kunnen we weer genieten van de zon en de zee en een grote stroom toeristen die dat ook wel wil. Ook zwaluwen profiteren van de zomer, met alle insecten die op de boerderijen en boven de dorpen vliegen. De Cocksdorp en ook het buitengebied is behoorlijk rijk aan Huiszwaluwen, maar door de jaren heen verplaatsen de vogels (en de nesten) zich best vaak, niet zelden als gevolg van verstoring van de nestbouw/verwijdering van de nesten (zie kader). Natuurlijk geeft een nest wat rommel, vogelpoep op de grond of de zonwering eronder, maar het vrolijke gekwetter van de zwaluwtjes geeft ook wel veel gezelligheid en vergeet niet de impact die de vogels hebben op de lokale insectenpopulatie. Een gemiddelde Huiszwaluw eet ongeveer 9.000 insecten per dag!

Tijdens onze jaarlijkse Huiszwaluwtelling telden mijn zoon Gideon en ik van de week meer dan 100 nesten in en rond het dorp. Een prachtig aantal, maar wat ons opviel was dat locaties die anders zo dichtbevolkt waren, dit jaar verlaten waren. Bijvoorbeeld bij de Waddenkerk, waar ook alle nesten en resten ervan zorgvuldig verwijderd waren. Is er in (aan) Gods huis geen plaats voor de zwaluw? Gelukkig is het oude gemaalhuisje onder aan de dijk daarentegen buitengewoon populair bij de Huiszwaluwtjes en zijn ook andere kolonies, zoals aan de Vuurtorenweg bij Hottentot en rond de vuurtoren zelf goed bezet. Op veel plekken zagen we dat de aanwezige kunstnestjes werden aangevuld met zelfgebouwde moddernestjes en bij Vitamine Zee werd een kunstnestje voor Boerenzwaluwen, die een veel lager open kommetje prefereren, opgebouwd en dichtgemaakt door de Huiszwaluwen. Wat een creatieve vogeltjes
Met enige trots zien we ook steeds meer Huiszwaluwen aan ons eigen huis, waar we enige jaren geleden kunstnestjes op hebben gehangen en waar ook onze buren dit voorbeeld hebben gevolgd. Onder de nok van de overburen is inmiddels een zelfbouwnestje gemaakt en we hopen dat deze kolonie de komende jaren gaat groeien!

Huiszwaluwen zijn beschermde vogels. Dat betekent dat ook hun nestjes (jaarrond!) beschermd zijn. Nestjes van Huiszwaluwen mogen niet verwijderd worden, ook niet buiten het broedseizoen, tenzij een deskundige/ecoloog van de gemeente of Vogelwerkgroep Texel heeft aangegeven dat er ruim voldoende nestgelegenheid in de omgeving aanwezig is. Uiteraard kun je dit eenvoudig zelf verzorgen, op een plek die eventueel beter geschikt is, door het ophangen van kunstnestjes.

Blijf kijken!
www.vogelsoptexel.nl

SVC

Door:

Terugblik informatieavond
Afgelopen woensdag 28 juni vond de eerste informatieavond plaats rondom de visie op de sport in de Cocksdorp van Heri Hodie en SVC. Er is uitleg gegeven over de ‘problemen’ waar de beide clubs tegenaan lopen en hoe we deze kunnen ondervangen. Tijdens deze avond is tevens de mogelijk fusie van de beide clubs besproken. Leden hebben input kunnen leveren wat betreft de positieve kanten en de mogelijke struikelblokken van een fusie. Medio september zal er een volgende informatieavond gepland worden. Wij willen leden bedanken voor hun aanwezigheid en inbreng tijdens deze avond. Wij stellen dit zeer op prijs.

Afsluiting seizoen 2022-2023
Langzaam aan beginnen steeds meer sporten aan de zomerstop. De verschillende sporten hebben ieder kun eigen afsluiting van het seizoen gehad. Op 17 juli is de laatste les voor de jeugdgym en ook ouders zijn hier van harte welkom! Geniet allemaal van de zomervakantie en tot volgend seizoen!
Informatie seizoen 2023 – 2024
Aanbod sporten:

Sport en spel voor de jeugd op maandag
Sport op maandag voor volwassenen
Bodypower
Voetbal je fit
Volleybal
Jeugdclub
Sport en spel voor de jeugd (Gymnastiek)
Het afgelopen seizoen is de groep weer groter geworden. Dit betekend voor het seizoen 2023-2024 dat er twee groepen zullen komen. Op deze manier kan er weer beter rekening worden gehouden met het niveau van de kinderen.
De gymlessen zullen zijn op de volgende tijden:
Maandag 14:45 – 15:30 gym voor 4-6 jaar
Maandag 15:30 – 16:15 gym voor 6-8 jaar
De leeftijd is hierbij een eerste richtlijn. In samenspraak met de juf zal worden gekeken welke groep het fijnste is om aan te sluiten.
Nieuw bij SVC: PEUTERGYM!

Nieuw bij SVC: PEUTERGYM!

Op donderdagochtend is er de mogelijkheid om samen met uw kind te komen bewegen van 09:00 – ong. 09:30. Richtlijn qua leeftijd is hierbij 2 – 4 jaar, waarbij je als ouder samen met je kind de verschillende onderdelen probeert. Door spel, ontdekken en ervaren oefenen de kinderen op deze manier met de beginselen van bewegen.

Alzheimer Café

Programma Alzheimer Café najaar 2023
Donderdag 21 september is het Wereld Alzheimer Dag, met als thema ‘Samen aan tafel’.
Tijdens Wereld Alzheimer Dag wordt jaarlijks wereldwijd extra aandacht gevraagd en bekendheid gegeven aan de ziekte dementie.
We proberen weer een leuk programma samen te stellen, waarin samen doen en beleven centraal zal staan. Wat we precies gaan doen houden we nog even geheim, maar houdt de verdere berichtgeving hierover via krant en mail in de gaten.
We hopen net als vorige jaar weer op een enthousiaste groep deelnemers.

26 september Atie van Lieshoud geeft een interview over haar boek
‘Dat dingetje waar jij zo van houdt’. Haar man Pieter kreeg de diagnose Fronto Temporale Dementie, een aan Alzheimer verwante ziekte met een grote impact. Zij vertelt boeiend met humor en oprecht over de gezamenlijke tocht: de gedragsveranderingen, de praktische- en psychologische drempels die genomen moeten worden gaandeweg het ziekteproces.

31 oktober Ginger Breeveld, Specialist Ouderengeneeskunde van Geriant, geeft uitleg over de verschijnselen en verschillende vormen van dementie. Dementie is een verzamelnaam van veel verschillende ziekten, die zich niet alleen bij ouderen voordoen. Komt dementie tegenwoordig vaker voor op jonge leeftijd? Wat te doen bij een niet pluis gevoel, als je partner of familielid verandert, dingen vergeet, somber of onverschillig is? Hoe wordt de diagnose gesteld en waarom?

28 november Jeske Mak, fysiotherapeut, gespecialiseerd in sensorische informatie verwerking bij mensen met dementie. Bij dementie is er vaak sprake van verstoring van de zintuiglijke waarneming. Prikkels komen sterker of minder sterk binnen, waardoor iemand met dementie de informatie uit de omgeving anders waarneemt wat de oorzaak kan zijn van onbegrepen gedrag of bijvoorbeeld evenwichtsproblemen. Uitgebreide uitleg over over- en onderprikkeling, praktijkvoorbeelden en hulpmiddelen komen aan bod.

19 december Een informele en gezellige avond met muziek van Scheepstuig. Met een hapje en een drankje sluiten we het jaar 2023 af.

Onze lezers

Door: Melle Boudewijns

Na de overgang naar de digitale versie van Achter de Rügediek, zijn wij als redactie natuurlijk benieuwd wie Achter de Rügediek leest en of iedereen mee is gegaan naar de digitale uitgave. Wij horen geluiden dat niet iedereen de digitale krant kan vinden.

Op dit moment staan er ongeveer 140 mensen op de e-mail lijst die bij iedere nieuwe editie een e-mail krijgen. Je kunt jezelf op die lijst laten zetten door een e-mail te sturen met je naam en email adres naar abonnee@achterderugediek.nl .

Onze Facebook site heeft 145 volgers. Wij meten een aantal statistieken, zoals hoe vaak verschillende internet adressen per dag contact maken, welke pagina’s worden gelezen en welke browsers worden gebruikt. Hier onder zie je de resultaten van de vorige Achter de Rügediek (editie 4 van jaargang 36).
Aantal unieke bezoekers per dag, aantal gelezen pagina’s per dag (meerdere keren lezen op 1 dag telt als 1x). De eerste dag dus al 75 adressen en de tweede dag nog eens 35 en dan loopt het langzaam af naar een paar per dag. Ook oude edities worden nog gelezen. Er zijn ook lezers die de krant afdrukken op papier voor lezers die geen computer hebben.

Aantal verschillende browsers, Google Chrome 53% en Apple Safari 28%.

Om de inhoud van Achter de Rügediek bekender te maken en zo het lezers aantal te verhogen, gaat de papieren uitgave: Texel Dit Weekend nieuwe edities van Achter de Rügediek voortaan aankondigen. En dan kijken wij natuurlijk of de grafieken stijgen. Texel Dit Weekend heeft een oplage van 15000 gedrukte exemplaren.