Voorpagina
Door: Gerhard Smeenk
Voorwoord
Door: Jaap Boon
RAP
Eigenlijk staat ie aan de verkeerde kant, maar wel stijf tegen de Rügediek aan, dus kunnen we rustig zeggen dat ie helemaal bij ons hoort, ja zelfs vooral voor ons is bedoeld en spoedig klaar voor de start is ….. ik bedoel de nieuwe garage voor de ambulance ! Wie heeft dat, een ziekenauto op de drempel die RAP naar je toe kan racen als je hem nodig hebt en als ie over de klinkers in Zuid Eierland dendert winnen de sirene en de blauwe zwaailichten het qua gevoel vast van het getril. Wat een veilig gevoel zo’n super snelle hulp voorziening voor bewoners en toeristen.
Trouwens, in het verleden hadden we hier dokter Siebinga, die zelf op meerdere manieren voor bliksemsnelle acties zorgde. Hij had een vermaarde Citroën Snoek stationcar (met voor die tijd wereldberoemde super vering) en achterin stond dwarsover een joekel van een ladenkast, waarin medicamenten en apparatuur zaten opgeborgen voor hulp onderweg. Bij een aanrijding op de kruising Vuurtorenweg/Krimweg waren twee gewonden en maar één ambulance. Dokter charterde wat mannen en de kast stond in een vloek en een zucht in de berm, we zagen hem een brancard uitvouwen en razend RAP ging de patient met (illegaal ?) opgezet zwaailicht naar de boot. Vrijwel iedereen die schaatste op Rogsloot lette op of er een rood lampje ging branden op een soort semafoon, want in dat geval meteen de fanatiek schaatsende of wedstrijd regelende dokter roepen, er was medische nood aan de man !
Over snelheid had ik ook niet te klagen toen ik laatst voor het eerst zelf in een electrische auto mocht sturen en zelfs een beetje schrok zo rap als dat ding weg schoot terwijl je het toerental in de auto niet eens omhoog hoorde gaan. Garage Dros organiseerde in de evenementenhal op De Krim een groots opgezette “Stekkershow”, waar het grote assortiment je duidelijk het gevoel gaf dat het met stroom verplaatsen in RAP tempo zal toenemen.
Na de gedwongen lange pauze worden de laatste tijd gelukkig allerlei evenementen ook weer RAP op touw of planken gezet, waarvan de Playbackshow in het Ei een bar gezellig voorbeeld was. De donkere dagen lopen op hun laatste benen, dus ga RAP weer van een fraaie lente genieten.
Onze boeren
Door: Marga Boudewijns
Interview met André, René en Anja van der Heide van Boerderij Leiden, Postweg 42, De Cocksdorp
Het land van boerderij Leiden grenst aan twee kanten aan ons huis op de Hoofdweg. Wij wonen er nu ongeveer 8 jaar en hadden tot nu toe grasland om ons perceeltje waar wel eens koeien maar vooral ook een paar weken per jaar schapen op liepen, echter afgelopen jaar stonden er voor het eerst suikerbieten en naar ik nu heb vernomen, wordt dat aankomend jaar mais. Anja van der Heide Witte en André van der Heide maken zich samen met andere bewoners, zorgen over de klinkerbestrating in Zuid-Eierland, en de gevolgen betreffende lawaai overlast, ze hadden al bij de voorlichtingsavond in Bethel aangegeven waarom dat geen goed idee was er is helaas niets gedaan met hun inbreng. Zoon René is jonge boer en zit ook in het bedrijf. Redenen om eens wat meer te horen over hun leven op de boerderij. Als ik binnen kom zitten de meeste leden van het gezin gezellig om een grote tafel, dochter Marjan komt later binnen
Kun je wat vertellen over de geschiedenis van deze boerderij en hoe jullie hier terecht zijn gekomen?
Anja’s opa van moederskant boerde op De Voorzorg, die stond op de plek waar nu het nieuwe natuurcentrum De Marel staat in Waalenburg. Die opa was ook eigenaar van Leiden. Anja’s vader was melkknecht. Boerderij Leiden werd verhuurd, toen de huurder vertrok, zo eind jaren ‘50 vroeg opa of Anja’s ouders daar wilden gaan boeren en dat viel in goede aarde. Er stond destijds een huis en wat schuurtjes. Haar ouders hadden een berenhouderij, schapen en koeien. In die tijd mocht een varkenshouderij geen beer hebben. Varkenshouderijen kwamen met de zeugen naar de beren toe of de zeugen werden opgehaald, verbleven dan een paar dagen op de berenhouderij en zo kwamen er steeds meer biggetjes op Texel. Later werd dit systeem vrijgegeven en was de berenhouderij niet meer in trek. Anja’s ouders zijn toen daarmee gestopt. De bouw en verbouw van gebouwen is allemaal eigen werk. In die tijd waren er om hen heen nog veel kleine perceeltjes met arbeiderswoningen voor de boerenarbeiders. Percelen van een halve hectare grond en soms een geit of een groentetuintje er op.
Volgens Anja zijn de plaatsnamen van de boerderijen ontstaan naar de plaatsen waar de geldschieters vandaan kwamen die de grond bezaten. De polder is niet echt ingepolderd, met eb stond het al droog. De Zanddijk is dichtgemaakt en vervolgens moest het gebied ontwikkeld worden. De eigenaren van de grond waren vaak van adel of rijke families. Die verpachtten de grond aan boeren. Een tweede en volgende generatie eigenaren wilde dan toch wel geld zien en zo kwamen de boerderijen langzaam in handen van de boeren zelf. Een deel van de grond van Leiden is gekocht van de erven van de dames Van Meeuwen.
De firmanaam is nog steeds Fa. Witte “Leiden” als eerbetoon aan de ouders van Anja.
André’s vader komt uit Friesland en zijn moeder uit Utrecht. André is geboren in De Eendracht. André’s vader werkte daar als boerenknecht en ze woonden in het eerste huisje achter de dijk. Toen hij een half jaar was gingen ze al aan de Postweg wonen.
Wie wonen er op de boerderij en wat doen ze?
Anja en André kennen elkaar al van af de kleuterschool. Later was het uitgaan naar de Question en De Jelleboog met een groep en toen werd het vanzelf wat. Ze zijn nu 28 jaar getrouwd. Anja is 53 jaar, André 55 en hun inwonende kinderen René en Marjan 22 en 20. Hun dochter Claudia is 25 jaar en woont in Den Helder, in de weekenden is ze ook wel op de boerderij en dat is vandaag ook het geval. Claudia is in opleiding bij de politie en heeft het daar prima naar haar zin, in haar vrije tijd doet ze aan voetbal en zaalvoetbal. Marjan heeft sociaal maatschappelijk werk gedaan en is begeleider werkplaats en woonhuis op het Maartenhuis. Ze werkt daarnaast ook nog in de horeca in De Koog bij De Sjans. Die afwisseling van werk bevalt haar goed. Haar grote hobby is paardrijden en ze heeft dan ook haar eigen paard. René is een boer in hart en nieren, hij zit in het bedrijf en werkt ook als zzp-er op andere boerderijen. Anja is relatiebeheerder bij een accountantskantoor, dat doet ze 24 uur per week, verdeeld over 3 dagen. Daarnaast beheert ze de vakantiehuizen op hun terrein, ze doet zelf de schoonmaak en lichte onderhoudswerkzaamheden zoals schilderen. Het zwaardere onderhoud wordt gedaan door André en René. Anja doet de administratie en werkt ook wel mee op de boerderij als het nodig is. Ook de andere kinderen willen nog wel eens bijspringen. Verder zijn er op de boerderij kippen een hond en een kat.
Kun je wat vertellen over het bedrijf?
Leiden is een gemengd bedrijf en heeft 94 hectare eigen grond en pacht 36 hectare. De meeste grond ligt om de boerderij heen, verder stukken langs de Muyweg en de Postweg richting vliegveld, een stuk bij De Koog en bij De Marel in Waalenburg. Op de grond bij De Marel zitten restricties van Natuurmonumenten, je mag het b.v. niet bemesten en het beweiden met de koeien mag alleen op bepaalde tijden.
Er zijn rond de 100 melkkoeien. Het gaat om zwartbont en roodbont vee. De melk gaat zoals bij de meeste boeren op Texel naar Campina voor de Noord-Hollandse kaas. Er zijn 2 biologische boeren op Texel maar die zitten niet achter de Ruigendijk. De biologische melk gaat ergens anders heen. De zandgrond achter de Ruigendijk is te arm voor biologisch boeren aldus de familie van der Heide. Leiden heeft ook stieren voor het vlees en als dekstier. Als de stieren niet verkocht worden als dekstier worden ze verkocht voor het vlees. Als er iemand komt die een stier zoekt voor bij zijn vee dan kunnen ze bij hun uitzoeken. Op Leiden insemineren ze hun eigen koeien zelf met aangekocht, gekeurd en ingevroren sperma. Jongvee dat voor de eerste keer drachtig wordt staat in de schuur bij een stier. Een koe krijgt na het kalven 2 maanden rust voordat ze weer geïnsemineerd wordt. De koeien lopen in de zomer buiten en worden verweid. In de stal zijn er een aantal hulpmiddelen van deze tijd zoals 2 melkrobots, een mestrobot om de roosters schoon te maken en een drinkautomaat bij de kalfjes, daar kunnen ze zelf hun voeding uit halen.
Koeien zijn restverwerkers. Ze eten veel voedsel uit de humane consumptie die mensen zelf niet eten of willen eten, zoals bierborstel (een restproduct van bier), sinaasappelschillen, kolen, bloembollen, uien (niet te veel anders smaakt de melk er naar), appels (niet te veel anders worden ze dronken), winterpeen en aardappels. Leiden beschikt over een soort grote deegkom op wielen, daar gaat het voer in en dat wordt dan ruw geklutst en grof geserveerd. Koeien zijn ruwvoer eters dus het voer mag niet te papperig zijn. Uiteraard krijgen de koeien mais en kuilgras. Kuilgras is geconserveerd gemaaid gras, daar gaat plastic over heen en grond en zo ontstaat er door de werking van bacteriën een verlaagde pH waarde in de kuil en verkrijg je de conservering. De voerleverancier kan precies uitrekenen wat er bijgevoerd moet worden. Er wordt dan een stuk kuilgras uit de kuilgrasbult geboord en dat wordt in een laboratorium geanalyseerd en zo komen eventuele tekorten aan het licht.
Het boerenhart van André en René ligt niet alleen bij de koeien maar ook bij de akkerbouw. Ze vinden de afwisseling erg prettig. Ze verbouwen mais, suikerbieten, gras en luzerne voor de koeien. In het gras zit ook klaver. Klaver en luzerne kunnen zelf stikstof uit de lucht binden. André en René hebben meerdere landbouwmachines, het enige dat ze niet zelf doen is bietenrooien en kraanwerk.
René, hoe zie jij jouw toekomst als jonge boer?
René geeft aan dat het land uiteindelijk niet zonder de boeren kan maar het is een beetje onzeker allemaal. De onduidelijkheid in Den Haag, speelt boeren wel parten. Zolang je niet weet welke kant ze uiteindelijk op willen gaan kun je er ook niet op inspelen. Hij ligt er niet wakker van, dat heeft ook geen enkele zin. De stikstof die de boeren hier uitstoten slaat niet neer in de duinen want de wind komt voornamelijk uit het westen. We zijn 1 Europa waarom kun je het niet als een geheel zien i.p.v. per land. In grotere landen is niets aan de hand. En wij als kikkerlandje willen de voorloper zijn.
Heb je altijd al boer willen worden en heb je nog hobby’s of nevenactiviteiten?
René heeft van jongs af aan uitsluitend belangstelling gehad voor de boerderij en alles wat er mee te maken heeft, het is daarom tegelijkertijd zijn hobby. Hij zit nu een jaar in het bestuur van de Agrarische Jongeren Texel, hij is daar penningmeester. Vanaf zijn 16e jaar zit hij al bij de AJT als lid. Hij zit ook op een studieclub bestaande uit jonge boeren, 1x per maand een avondje met z’n allen en dan doen ze een rondje op de boerderij van 1 van hen, een soort van collegiaal overleg. Zijn studieclub bestaat uit veehouders. Hij verhuurt zich zelf vanuit het bedrijf en daar leert hij ook van.
André, heb jij altijd al boer willen worden?
Andre heeft ook altijd boer willen worden en ging als kind graag met zijn vader mee naar de boerderijen waar hij werkte. André heeft vroeger bij De Ridder (Nieuw Duinoord) aan de Postweg gewerkt en René als jonge jongen ook. André werkte bij Bram, de vader van Albert de Ridder en René bij Albert. Nadat André destijds weg ging bij De Ridder gingen de koeien daar ook weg. René heeft nog geholpen met het maken van het winkeltje van Hanneke de Ridder in de oude stal. André heeft daar vroeger de koeien verzorgd toen het winkeltje nog stal was. In de winter speelt André klaverjas in Bethel, hij heeft een motor maar daar heeft hij niet veel tijd voor. ’s Avonds sleutelen André en René aan de machines in de schuur, dat vinden ze allebei leuk om te doen. André zit ook in een studieclub, ook alleen veehouders, meer van zijn leeftijd. Je hebt veel van die clubjes.
Staat te kiek/stond te kiek
Door: Anneke en Leo Saal
Staat te Kiek: Wie is dit? Oplossingen kunnen naar rugediek@hotmail.com.
Stond te Kiek: Jaargang 36 nr. 4
De foto is genomen in de winter van 1962/63 een bijzondere winter waarin we van af de kerst van 1962 tot in maart konden schaatsen. Deze foto is genomen, om precies te zijn, op 3 maart 1963. Er was een schaatswedstrijd tussen rijders uit Schagen en Texel en werd verreden op de Roggesloot. Een unieke winter die je niet veel mee zult maken
Uit het foto Archief
Door: Chiel de Graaf
Schoolfoto Midden Eierland 1946-47
De school was toen gevestigd in het gebouw aan de Hoofdweg en wij gingen bijna allemaal lopend naar school. Vanaf de Postweg gingen we met een groep dwars door het land, bijna niemand had toen nog een. fiets.
Namen:
Vooraan liggend vlnr.:Wim van Heerwaarden,Kees Dijker en Hans Schouten;
Zittend vlnr.:Anneke Verseput(Werklust), Nel Bakker(van de post), Nellie Schouten, Anneke Keijser(Korenschoof), Lenie Dijker, ? van Egmond, Jan Stammes(Op Ruimte), Fup Zegers, Aad Zegers, Piet Verseput, Reina den Brave, Annie van Hoek, Jan Riemens, Guus de Geest;
Staand vlnr middelste rij: Wim van Egmond, Joop van Hoek, Ko Moens, Aagje Bakker, Chiel de Graaf(Weilust), Marga Dros(Volharding), Koos Zegers, Liekele van der Veen, Gerrit Bakker, Freek Bulder;
Achterste rij vlnr.:Greet Verseput, Mientje Barhorst, Anneke Meindersma, Carla Visser, Tiny Ellen, Corrie Boon, Tinie Boon, Leo Gerritsen, ? , Henk Schouten, Wim Schouten, Bram de Smid en ? ; Leerkrachten links meester Visser en rechts juffrouw Landman.
Helaas weet ik een paar namen niet meer, misschien kan iemand van de lezers mij helpen het lijstje weer compleet te maken.
Toneelgroep 1937
Water opvangen
Even voorstellen
Door: Karla van Rooijen
Aangespoeld in de Cocksdorp, mensen die iets voor de gemeenschap willen doen………
“Het was een soort “Ik vertrek”, maar dan niet zo heel ver weg en het is heel goed uitgepakt, want nog steeds als ik weg ben geweest en weer de boot afrijd het eiland op, krijg ik kriebels in mijn buik….dan denk ik: Wow…wat fijn dat ik hier woon!”
Aan het woord is Lune Baris.
Ze zit in de stoel tegenover mij, voor de kachel die lekker warm snort in de gezellige woonkamer.
Via, via ben ik haar weer tegengekomen. Ik kende haar al van een gezamenlijke activiteit, maar was haar daarna weer uit het oog verloren. Wat me nog bij was gebleven van die ontmoeting was dat Lune met een heel duidelijk plan hier op het eiland was komen wonen.
Nu zit ik tegenover haar, in haar woonkamer, op de fleurige sprei die over de bank is gedrapeerd en luister ik geboeid naar haar verhaal.
Ik ben natuurlijk heel nieuwsgierig hoe ze hier op Texel terecht is gekomen en ik ben ook nieuwsgierig naar hoe het ervoor staat met haar plan.
Lune woont sinds twee-en-een-half jaar op Texel.
Ze is hier naartoe gekomen met haar man Herman en hun dochter Flo.
Lune heeft nog een zoon die Luuk heet. Hij is vijftien jaar en komt om de week het weekend naar Texel waar hij een baantje heeft bij bakker Timmer.
Voordat ze naar Texel kwamen had Lune een droom en een missie en een hele duidelijke eigen visie.
Die droom was een eigen uitvaartonderneming waar (indien nodig hele specifieke) persoonlijke aandacht is voor de mensen die afscheid nemen van hun geliefde.
Een uitvaartonderneming waar ze een begeleider kan zijn die niet alleen zakelijk regelt wat geregeld moet worden, maar die juist heel goed luistert en kijkt naar wat deze speciale rouwende nabestaanden nodig hebben.
Er bleek een leraar Nederlands nodig te zijn op Texel en er zou worden gezorgd voor huisvesting.
Herman is kitesurfer……dus op Texel, waar mogelijkheden te over zijn voor kitesurfen……het leek bijna te mooi om waar te zijn, dus gingen ze op avontuur.
Het beviel meteen heel erg goed! Wat een eiland! Wat een rust en ruimte en mooie natuur!
Ze waren dan ook heel blij toen ze hoorden dat Herman was aangenomen op de OSG als leraar Nederlands.
Lune en Flo gingen graag met hem mee, een nieuw avontuur tegemoet.
Na de zomervakantie startte Herman op de nieuwe school, ging Flo naar groep 3 en Lune….
Lune kreeg een baan op het Maartenhuis.
Was Lune dan haar droom vergeten? Beslist niet!
Lune wist heel goed wat ze wilde en was zeker niet van plan om haar droom op te geven, maar ze wist dat het in de eerste plaats nodig was om contacten te leggen en mogelijkheden te onderzoeken. Ze wist ook dat het nodig was om te voelen en te ervaren hoe hier op Texel wordt geleefd en welke gemeenschappen er zijn.
Het werken op het Maartenhuis was een goede manier om mensen te leren kennen en de dagelijkse leefwereld van mensen die hier wonen en werken te ervaren.
Voor Lune is het beroep van uitvaartbegeleider in de eerste plaats een dienstbaar beroep.
Als uitvaartbegeleider maak je contact met mensen tijdens een heel intiem moment; een heel kwetsbaar moment ook.
VVN
Door: Jaap Boon
“GOOD 2 SEE YOU” !!
Gevaar van afslaande en achteruit rijdende vrachtauto’s, bussen, bestelbusjes en trekkers met aanhangers
en hoe daar mee om te gaan. Dus het is ook goed voor ouderen hieraan aandacht te besteden en sowieso hier met veel vracht- en trekker vervoer.
Helaas vallen er vooral fietsende en brommende jeugdige slachtoffers, maar ook ouderen met scootmobiels e.d. bij het afslaan of achteruit rijden van vrachtauto’s, terwijl slachtoffers, maar ook de bestuurders er geen erg in hadden !
Hoe kan dat ?
Het is een gegeven, dat vrachtauto’s en bussen zo geheten “Dode Hoeken” hebben. Een chauffeur kan sommige stukken achter, en naast zich simpelweg niet zien !
Spiegels en camera’s helpen wel, maar zijn nooit afdoende. Bovendien is het bij drukte vaak onoverzichtelijk en is ook het gedrag van fietsers en brommers vaak onvoorspelbaar. Zonder licht, zeer snel, over stoep, door rood rijden.
Natuurlijk geven weersomstandigheden (regen, mist, sneeuw, zon in spiegel) extra
nadelen voor een chauffeur.
Een chauffeur veroorzaakt niet expres een aanrijding, maar kan wel fouten maken.
Kun je er zelf iets tegen doen ?? JA ZEKER !! HEEL VEEL !!
- Laat je goed zien – Zie jij de chauffeur goed in de spiegel, dan kan hij
jou zien. Dus niet vlak achter of stijf ernaast
– Heb altijd goede verlichting aan - Let op z’n signalen – Richting aanwijzer (ook zijkant) of achteruitrij lichten
en/of geluid (tuut,tuut) - Neem geen voorrang – Schiet niet gauw effe voor.
– Overzie de situatie goed
Bedenk altijd dat je van zo’n groot ding nooit kunt winnen.
Laten we proberen goed samen te spelen, zodat chauffeurs en mede weggebruikers ook in het Nieuwe Jaar tegen elkaar kunnen zeggen :
“GOOD 2 SEE YOU“
Blijf kijken!
Door: Klaas de Jong
De Roodborst
Iedereen ziet weleens een Roodborstje. In de tuin, in het plantsoen, tijdens een wandeling door het bos, waar dan ook, ze zijn er, maar nooit veel tegelijk. Dat komt doordat Roodborstjes ook echte vechtjassen zijn. Ze dulden geen soortgenoten in de buurt, behalve een partner in het broedseizoen dan natuurlijk.
Als er een Roodborstje in de tuin zit en er komt een tweede bij, duurt het meestal maar een paar seconden of de eerste vliegt eropaf en binnen mum van tijd is het aantal dan weer gereduceerd tot één. Ik heb een keer een filmpje gezien van een experiment waarbij een opgezette Roodborst in het territorium van een Roodborst werd gezet, nou de veren vlogen in het rond! Hoewel de opgezette Roodborst (natuurlijk) niets deed, was kennelijk de oranje kleur van zijn borst al genoeg aanleiding/uitdaging om totaal los te gaan. Ook toen de vermeende indringer al lang op zijn rug lag met de pootjes omhoog, bleef de aanvaller toeslaan, pikken, etc. Doorgaans lijken het toch van die aardige en sympathieke vogeltjes en een jaar of acht geleden is de Roodborst zelfs nog tot de Nationale Vogel van Engeland gekozen. Zij liever dan wij!
Mensen met een kapot raampje in de schuur weten dat de Roodborst soms een nestje maakt in een oude bloempot, een ongebruikte brommerhelm of gewoon tussen wat oude rommel, want erg schuw zijn ze niet en zelfs ook best nieuwsgierig. Als je in de tuin aan het werk bent, kan het zomaar gebeuren dat er een Roodborstje zit te wachten tot je wat lekkere insecten opgraaft. Totdat er een tweede Roodborst bij komt natuurlijk. Dan hebben ze plotseling belangrijker zaken aan hun hoofd!
Hou ze in de gaten, want ze beginnen hun liedje weer vol overgave te zingen, een waterval van borrelende tonen, meestal van hoog naar laag. Ze zitten nu nog niet erg verstopt, doordat er nog geen blad aan de bomen zit. Misschien kun je er wel één vinden?
Blijf kijken!
Klaas
Texels welzijn
Het is altijd lente in de ogen van…
Vanmorgen (7 maart ) sneeuwde het zowaar!
Voor ons was het tijd voor een ochtendje Wim Sonneveld en maakten we ons op voor de lente. Allemaal een bakje, mandje of potje mee en hup daar gingen de krokussen, blauwe druifjes, sneeuwklokjes en hyacinten. Opgeleukt met wat viburnum, vrolijke vlindertjes en snoezige roze kuikentjes. Kortom wij zijn er klaar voor. Laat nu die zon maar komen en dan graag ook meteen de temperatuur wat omhoog!
Inloopspreekuur.
Elke dinsdag is er, na de gym op de stoel, koffie of thee met een koekje in de zogenaamde ’leeszaal’. De knusse ruimte naast het barretje.
We praten vaak over wat er gebeurt in onze wereld, kleine en soms grote onderwerpen.
Soms knutselen we wat, draaien we een muziekje en natuurlijk is er ook ruimte voor vragen of een hart dat gelucht wil worden.
Voor wie niet bekend is met de koffie inloop, schuif eens aan, niets moet alles mag.
Wellicht wil je op een andere manier in contact komen met andere mensen..
Wanneer u vragen heeft of informatie wil kunt u dat telefonisch doen of een afspraak maken. Wij zijn op werkdagen telefonisch bereikbaar van 8.30-17:00 uur.
Met vriendelijke groet , Tanja Klaassen dorpswerker Texels Welzijn, De Cocksdorp.
Algemeen nummer Texels Welzijn: 0222 312 696
Mobiel nummer Tanja : 06 839 317 03
Mail: t.klaassen@texelswelzijn.nl
Actie voor Texelaars met energiearmoede
Het Texelfonds, Stichting Texels Welzijn, Bewindvoering Texel en de Gemeente Texel hebben de handen ineengeslagen.
Texelaars – inwoners van 18 jaar en ouder, met een eigen energieaansluiting – die door hun energiekosten in een schrijnende situatie komen, kunnen zich melden bij Texels Welzijn.
In een persoonlijk gesprek wordt gekeken of betaling uit eigen middelen niet mogelijk is, of alle bestaande regelingen al zijn benut en of een bijdrage van het Texelfonds kan bijdragen aan verlichting van het probleem.
Dit gebeurt met respect voor privacy, laagdrempelig én (vooral) snel.
Aanvragen kan t/m 30 juni 2023 bij Texels Welzijn, tel. 0222-312696.
Rechtstreeks aanvragen bij het Texelfonds is niet mogelijk.
We zitten verlegen om mensen die 6 x per jaar het blad De Leeftijd in en om De Cocksdorp zouden willen rondbrengen.
Het gaat om in totaal voor het buitengebied om 25 adressen in het buitengebied, Hoofdweg/Oorsprongweg.
Voor De Cocksdorp zelf betreft het :
29 adressen Langeveldstraat/Klimpstraat/Schipper Boonstraat.
25 adressen Buijsstraat/ Keidelplein/Molenlaan.
32 adressen voor de Kikkertstraat.
Deze routes zijn uiteraard op te knippen.
U kunt zelf bepalen hoeveel adressen voor u haalbaar zijn.
Het zou natuurlijk heel fijn zijn als iedereen het blad in de noordkop van ons eiland kan ontvangen.
Wanneer het u leuk lijkt of u graag behulpzaam wilt zijn kunt u contact met ons opnemen.
U kunt dat doen via het algemene telefoonnummer of mail:
Algemeen telefoonnummer: 0222 312 696
Algemene Mail: welzijn@texelswelzijn.nl
Maar u kunt/mag mij ook persoonlijk benaderen:
Mobiel: 06-839 317 03
Mail: t.klaassen@texelswelzijn.nl
Vriendelijke groet, Tanja Klaassen (dorpswerker De Cocksdorp)
Durperhonk
Op donderdag 23 februari gingen we met alle kinderen van de school rondjes rennen voor het goede doel. De kinderen hebben een fantastisch bedrag opgehaald. Naast de sponsorloop konden kinderen ook lege flessen ophalen, spullen verkopen en het welbekende heitje voor karweitje.
We zijn trots op onze kinderen!
Afgelopen woensdag was het dan zover. De kinderen hadden voor de voorjaarsvakantie onderzoek naar een zelfgekozen dino gedaan en nu was het tijd om de resultaten van dat onderzoek te presenteren. Er waren ‘kraampjes’ gemaakt, waar de belangstellende ouders langs konden lopen. Hier kregen te horen en te zien, wat de kinderen onderzocht hadden.
Een geslaagd einde van ons dino-project!
Inhoudsopgave