Voorpagina
Door: Gerhard Smeenk
Voorwoord
Door: Jaap Boon
EFFE BIJ STILSTAAN
Ontstressen bestond toen nog niet, maar de meeste gezinnen in de Noordkop waren bar blij dat in 1932 een heuse sportvereniging werd opgericht met jawel korfbal en voetbal op de programmakaart en een wens een atletiek tak te starten. Het duurde dan ook slechts kort om leden en donateurs te werven zodat de vereniging goed kon draaien. In mijn herinnering zit korfbal niet meer, maar stonden er voor jongens twee smaken, voetbal en/of gym en lag de keus voor de meiden simpel.
Met de pupillen speelden we een toernooi in Alkmaar, waar een oud schoolhoofd – de altijd al kleine meester Zwart – ons kwam aanmoedigen. Ik hoor Piet Saal nog tegen hem zeggen “Jeetje meester, u bent gegroeid as een koeiesteert”.
Even zo’n periode door je hoofd laten zweven en je snapt dat er ontzettend veel mensen als sporter, bestuurder, sponsor of toeschouwer betrokken zijn geweest bij de vereniging die je als een hoofdader van de gemeenschap kunt zien. Recentelijk werd met een bingo/feestavond bescheiden Effe Stil Gestaan bij het 90 jarige bestaan van Sport Vereniging De Cocksdorp–S.V.C. Heel belangrijk dat de vereniging in volle glorie nog veel jaren blijft bestaan !!
Tegenover mij hangt een prachtige tekening van een soort rotsachtige koppen, die mij regelmatig doet denken aan het verhaal, dat heel veel vele jaren daarvoor begon. Vanaf de Reede van Texel zeilde ene Jacob Roggeveen in een poging “Het onbekende Suydtland” continent te ontdekken, maar belandde in plaats daarvan op het Polynesische “Paaseiland” in augustus 1722 !! , dus 300 jaar terug. Vanaf Paaseiland werd 250 jaar later contact gezocht met het eiland van Roggeveen’s vertrek. Met hulp van gemeente en een groep vrienden (die daarvoor zo’n tekening kregen) kon als “schilderend afgezant” van Texel onze kunstenaar Niek Welboren in 1992 daar een half jaar naar toe. Hij lag niet op z’n krent, maar produceerde daar ruim 80 markante tekeningen. Als dank kwam de top beeldhouwer Pate het jaar erna naar de Eiland Galerij, waar hij in 2 maanden een z.g. “Moai” beeld met nota bene een houtbijl uit een enorm blok tufsteen hakte. Velen van u zullen hem het aparte beeld “De dromer van Rapa Nui” , [met de neus richting zijn thuis eiland] zien creëren. Niek heeft er 30 jaar na zijn bezoek zeker Effe Bij Stil Gestaan. Enkele Paaseilanders waren hier zelfs om films te vertonen en een expositie in de Eiland Galerij op te zetten over deze bijzonder interessante geschiedenis. Ga dit eens bekijken en daarnaast ontdekt u er veel andere fraaie werken en bijzonderheden als een volledig ingericht oud schoollokaal en zeker de keramische kunstwerken van zijn partner Kerstin Edelmann.
De tijd vliegt is een al te ware uitspraak en naar mijn gevoel is het waardevol om bepaalde ijkpunten in je leven bijzondere aandacht te geven, ofwel ga er Effe Bij Stilstaan.
Onze boeren
Door: Marga Boudewijns
Interview met Hanneke de Ridder van boerderij Nieuw Duinoord, Postweg 163 en 165.
Hanneke (40 jaar) is getrouwd met Albert (39 jaar). Albert is op dit moment met de trekker op de terugweg van Den Burg dus die is niet bij het interview. Albert en Hanneke runnen een akkerbouwbedrijf, 2 boeren- oftewel minicampings en een alpacafarm gericht op toerisme. Albert runt het akkerbouwbedrijf en Hanneke de boerencamping en de alpaca’s. Ze overleggen en helpen elkaar uiteraard wel.
Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Albert en Hanneke hebben elkaar ontmoet in de voormalige kroeg: De Wijsneus in De Koog. Haar vriendinnengroep kenden de vrienden van Albert en zo hebben ze elkaar leren kennen op 25/26 jarige leeftijd. Albert en Hanneke zijn gaan samenwonen in Den Burg en daar is ook hun oudste zoontje geboren. Albert is geboren en getogen op Nieuw Duinoord en boerde daar samen met zijn vader. Nieuw Duinoord is een 2-kapper, het was dus een logische stap om als jong gezin te gaan verhuizen naar de boerderij.
Hoe was het om de overstap te maken van een woning in Den Burg naar een boerderij?
Albert is boer van huis uit, zijn vader, opa en overgrootvader waren ook al boer. De stolpschuur die achter de woning staat is meer dan 100 jaar oud. In 2011 zijn Hanneke, Albert en zoontje Finn op de boerderij gaan wonen naast Bram en Janny, de ouders van Albert. Bram en Janny wonen sinds anderhalf jaar in Oosterend. Bram komt nog regelmatig helpen op de boerderij. Hanneke had haar eigen werk. Ze heeft in de detailhandel gewerkt, op een vakantieoord en als laatste op het schoonmaakbedrijf van Van der Linde in De Cocksdorp. Toen Hanneke op de boerderij kwam wonen lag er al een plan om er een boerencamping te beginnen, de vergunning was al binnen. Hanneke en Janny hebben daar toen samen de schouders onder gezet en zo is de camping ontstaan, ook in 2011. In 2015 zijn Albert en Hanneke getrouwd. Op haar huwelijk kreeg ze van vrienden haar eerste alpaca. Ze had een voorliefde voor de dieren nadat ze de dieren had zien staan in een weiland. De eerste alpaca beviel goed, ze kochten er meer bij en vanaf 5 stuks hebben ze ingezet op het toerisme, zo ongeveer vanaf 2018. Nu, in 2022 hebben ze 19 alpaca’s. Na het zomerseizoen van 2019 heeft Hanneke haar werk bij Van der Linde opgezegd, er was meer dan voldoende werk voor haar op de boerderij. Zo is ze langzamerhand het boerenbedrijf binnen gerold.
Hoe ging dat verder met de alpaca’s?
In 2019 stopte ze met haar werk bij Van der Linde en in 2020 kwam Corona. Dat is toen een moeilijke periode geweest, het toerisme was een stuk minder maar ze heeft het toch gered. Hanneke is de enige op Texel die alpaca’s gebruikt voor recreatieve doeleinden. Op dit moment zijn er tegen betaling de volgende mogelijkheden: wandelen met alpaca’s, daten met alpaca’s en picknicken tussen alpaca’s. Meer informatie hierover is te vinden op: https://www.nieuwduinoord.nl/texelse-alpacas. Er zijn ook mogelijkheden de alpaca’s privé te ontmoeten, of met b.v. een vrijgezellenfeest of verjaardagspartijtje. Reserveren van te voren is in alle gevallen wel nodig.
Alpaca’s geven ook wol. Alpaca’s worden net als schapen 1x per jaar geschoren, dit doet Albert. Bij het scheren worden de alpaca’s op hun zij gelegd. Schapen worden op hun kont gezet maar dat kan bij de alpaca’s niet in verband met hun lange ruggengraat. De wol moet gekaard worden (met een wolkam de vezels van de wol ontrafelen en evenwijdig leggen), zodat er een draad van kan worden gesponnen. Schapenwol bevat lanoline, dat is vet. Alpacawol bevat geen lanoline en mag als hypo allergeen product verkocht worden. Het maken van de wol is een bewerkelijk proces en Hanneke verkoopt haar wol aan een alpaca boerin op het vasteland die een groot spin apparaat heeft waar ze de wol op maakt.
In het winkeltje in de stolpschuur verkoopt Hanneke allerlei handelswaar m.b.t. alpaca’s zoals knuffels en t-shirts, je kunt daar ook de ruwe wol zien en voelen. Ze verkoopt er ook schilderijtjes met alpaca’s en andere dieren er op die door 1 van haar campinggasten gemaakt worden. Het ziet er gezellig uit. Op het erf is het ook gezellig met allerlei dieren zoals konijnen, eendjes en kippen en uiteraard de alpaca’s die je vanaf de Postweg heel goed kunt zien.
Jullie hebben niet 1 maar 2 campings, hoe zit dat?
In 2015 hebben zij de boerderij Het Legaat aan de Postweg gekocht. Het perceel grenst aan hun land en het kwam te koop. Hanneke runt nu beide campings. Het huis wordt verhuurd. De boerderij heette ooit Dei Gratia en was eigendom van een familielid, die had geen opvolging en verkocht het aan de familie Segers en die verkochten het op hun beurt weer aan de familie De Ridder, althans, aan het bedrijf.
Wat verbouwen jullie allemaal op het land en hoeveel land beslaat Nieuw Duinoord?
Albert komt vlak voor dat ik weg wil rijden aan op de trekker, dat is mooi want dan kunnen we een foto maken van beiden voor het huis en hem ook nog vragen om aanvulling op dit gesprek. De boerderij beslaat 100 hectare. Ze doen niet aan biologische landbouw of natuurbeheer maar bezitten nog wel een bunder (1 hectare) natuurterrein met kleine duintjes dat ze verder niet gebruiken. Ze verbouwen: pootaardappelen, consumptieaardappelen voor chips, bloembollen (soorten narcissen), uien, wortels, diverse soorten granen en suikerbieten.
Samenwerkingsverbanden met andere boeren zijn er niet maar in het verleden hadden zij met de familie Segers 1 sorteermachine voor de pootaardappelen. Zij doen wel aan land ruil voor de wisselteelt. Sommige gewassen mogen niet telkens op hetzelfde stuk grond geteeld worden. Je kunt dan ruilen met een andere boer. Ieder zorgt dan zelf voor eigen gewassen maar op een stuk land van de ander.
Hoe doen jullie dat met 3 jonge kinderen en het werk en hebben de jongens al interesse in de boerderij?
Albert en Hanneke hebben 3 zonen: Finn (12 jaar), Jens (9 jaar) en Luca (7 jaar). De jongens zijn samen met hun neef Youri die heel veel op de boerderij komt, een mooi span. Van Luca weet Hanneke wel zeker dat hij boer wil worden. Hij zet zich, samen met Youri het meest in voor hun bekende YouTube kanaal: De boerenjongens van Texel. Op dat kanaal leggen ze alle boerenwerkzaamheden uit in Jip en Janneke taal met hele duidelijke filmpjes. Er is ook een Facebook pagina en een Instagram account. Je kunt ze googelen en vorig jaar is er ook een artikel over hen geweest in de Texelse Courant. Pure boeren promotie, geweldig jongens! Ze kunnen altijd nog abonnees gebruiken dus… wees welkom…
Hanneke doet haar werk zoveel mogelijk onder schooltijd, soms nog wat werken achter de computer maar dan is ze wel bij de kinderen. Ze loop ook al jaren de avondvierdaagse met ze, gezellig met het Durperhonk. In de zomer, als het natuurlijk erg druk is met de campings en de alpaca’s logeert er een nichtje bij hun die een oogje in het zeil houdt en dat is voor de jongens heel vertrouwd.
Hebben jullie nog hobby’s of nevenactiviteiten?
Alle gezinsleden hebben een mountainbike. Jens zit op mountainbiken en dat gebeurt vaak in het bos. Albert neemt ook nog wel eens de mountainbike maar door alle drukte komt het er te weinig van. Hanneke zit in het bestuur van de VTKB (Vereniging Texelse Kampeer Boeren). Dat vind ze een heel leerzame en dus waardevolle ervaring.
Voor meer informatie zie: www.nieuwduinoord.nl
Staat te kiek/stond te kiek
Door: Anneke en Leo Saal
Staat te Kiek: Wie is dit? Oplossingen kunnen naar rugediek@hotmail.com.
Stond te Kiek: De broers Jan Piet en Piet Jan Stolk, op de achtergrond de kleedkamers van SVC. Hier waren de Stolkies altijd te vinden op het voetbalveld van SVC. Het voetbalveld van SVC lag in deze periode bij Veldzicht. De sport liep als een ronde draad door de gebr. Stolk. Piet Jan was ook een prima schaatser samen met drie andere schaatser stroopten ze in de Winter van 62/63 Texel af om wedstrijden te rijden en kwamen iedere keer met de prijzen thuis tot ergernis van de verenigingen waar ze prijzen weg sleepten. Moesten ze lid zijn dan werden ze gewoon lid, er was niemand die ze konden verslaan.
TOEN en NU
Door: Jan Kersten (TOEN) en Melle Boudewijns (NU)
TOEN en NU toont beelden uit de Cocksdorp en de polders in het verleden en zoveel mogelijk dezelfde beelden nu.
Dit keer de Postweg vanaf de school in Zuid Eierland.
Hardop leze don begriep je ’t wel!
Uutkieke na ‘Echt op sienTessels’
Ja, dot doêne wee zeker os liefhebbers fon ’t Tesselse diejelekt. Wee wille ok wel weerderes on de gang met òònse uutfoêringe. Deerin komme acht inweuners fon ’n durrep met twie fon òòns met ferhale, foordrachte, gedichte, sketches of zang, met ’n lach en ‘n traan. ‘t Sal méést over hunnies eige durrep gaan, maar ok over are dinge. Ieder krigt tiên menute de tiêd om sien of heur stukkie hore te late. Vijf optredes foor de pauze en vijf ‘r na. Dus is ‘t olle kere weer aars.
‘t Is ol weer ’n hortje leeje dotte wee zó’n uutfoêring hodde. De leste wos om persies te sèègge, twie november twieduzendnegetien. ’t Wos on De Hoore met de uutfoêring ‘Fon Hoore sèègge’ met twie keer ’n volle bak, ’s middes en ’s éves. ’t Wos òònse tiênde uutfoêring. Ok wos ‘t de eerste in ’t twiêde rondje over Tessel. Dos temet ol weer drie jaar leeje. Wee wete ‘t ollgaar nag wel, met ol die regels die ‘r toe in maart 2020 kwamme.
Je mocht en kon niks meer organesere. Deer hod iederiên sien eige ok maar on te houwe foor ’t gróóte belang om niet ollegaar siek te worre.
Je kon toe narreges fon op on. ’t Kon olle dage ok wel weer héél aars wese, kon dus je ok niks vostlèègge. Dus hod ’t gien zin om plonne te make, laat staan ’n hollef jaar fon te fore. Héél jammer foor iederiên, maar wee moste ’t net zó os are fereneginge, ‘t ‘r maar mee doên. ’n Beroerde tiêd foor iederiên, fon jong tot oud.
Maar nou siêt ‘t ‘r na uut, dot ’t fon de herrefst weer mag en ken. Deerom hèèwwe wee de koppe maar bee mekaar stoke en knóópe deurhakt. Geliek ok maar de stoute skoêne ontrokke met ’t plon om in Kosdurrep twie uutfoêringe te houwe. Don hei je ok wot meer ruumte om wot met mèènse te skuuve, os ’t nodig weze mocht.
Wee wosse temet acht jaar leeje op saterdag iên november 2014 foor ’t lest bee jullie weest, dus wordt ’t weerderes hóóg tiêd, dot je fon je hore en sièn laat, liekt òòns zó.
Fondeer dotte wee geliek op soek gaan benne na acht mèènse uut wijk C, vrouwe en monne die met òòns meedoên wille. ’t Benne mèènse fon bove de Rugediek, maar ok die d’r vróóger weund hèèwwe en nou nag oltóós ‘n aardig woordje Tessels prate. Wee wille iederiên de kòòns geve om mee te doên ’t ‘Tessels’ is ommers fon òòns ollegaar. Dus mèènse die nag niet eerder meedeen hèèwwe, lèègge on ’t foorspeen. Ol met ol hèèwwe d’r nou ’n goeie zeuvetig met òòns meedeen.
’t Is ollegaar net rond. Deer benne wee héél erreg bliêd mee met zokke mèènse. In de durrepskrant die in september uutkomt, komme wee met olle name. Wee benne ok héél erreg beneuwd wot ‘r ollegaar beure gaat. ’t Liekt ollegaar nag veert weg, maar d’r komt héél wot bee kieke. Ok staat olles ‘r gelukkig ‘n stuk beter foor en gane ‘r don ok maar fonuut dot ’t deurgaan ken. Wee gane ‘r met sien olle foor, om ‘r merakels mooie uutfoêringe fon te make.
De uutfoêringe benne op saterdag vijf november in ’t Eierlòònse Huus.
Je ken middes om 15.00 uur. Of ‘s éves om 19.30 uur, net wot je ’t beste uutkomt.
Bee de kaartferkóóp komme eerst de beweuners fon wijk C on bod. De leste week komt de rest fon Tessel d’r achteron os ‘r nag kaarte over benne. D’r kenne maar 100 mèènse bee ‘n uutfoêring komme, dus kóóp de kaarte op tiêd en griep niet mis. ‘t Sow sonde wese!
Houw foor ’t leste nuws de durrepskrant en Tesselaar maar in de gate.
Ok foor de kaartferkóóp en zoksewot.
Organisatie: Dialectgroep van de Historische Vereniging Texel in samenwerking met de Dorpscommissie Eierland/De Cocksdorp.
Tuinavonturen
Door: Karla van Rooijen – van der Meulen
Er lopen twee blonde engeltjes in mijn zomers Paradijsje.
Met hun bolle buikjes, hun lange witte pijpenkrullen en hun grote blauwe ogen die stralen als heldere bergmeertjes, zijn het net cherubijntjes.
Het zijn zusjes, precies even oud, een tweeling inderdaad, maar toch zijn ze heel verschillend.
De een lijkt sprekend op de moeder en is echt een “meisje-meisje”.
Ze heeft een hoog stemmetje, draagt graag een jurkje en verzorgt vol verve de knuffels en de poppen.
De ander is een wat ruiger type. Haar stem is ook hoog, zoals kinderen van drie jaar een hoge stem hebben, maar toch echt ook een beetje lager. Zij rent het liefst rond met de poppenwagen. En die poppenwagen is dan helemaal vol geladen met van alles en nog wat. Ze gaat op vakantie, zo laat ze iedereen luidkeels weten, en als je op vakantie gaat, dan moet je van alles mee. Het is dus fijn dat er een karretje is waar ze alles in kan vervoeren.
Beide meiskes hebben standaard een tasje om. In die tasjes verdwijnt van alles en ze zijn erg belangrijk.
Zodra ze ’s morgens wakker worden – en dat is al vroeg voor mensen zoals ik die dat niet meer gewend zijn – gaan ze op snor naar de tasjes. De tasjes gaan dan open en dicht……alles gaat eruit en er gaat ook weer van alles in.
Ze vinden het heerlijk om in en uit te lopen en om van alles vast te houden en te bekijken, om zich te verwonderen, te bewonderen en van alles te vragen. Veel te vragen, want als je drie bent dan is er nog heel veel wat je niet weet van de wereld en zijn veel dingen interessant.
Een paar dagen geleden kwamen ze met hun ouders aan. Ze zijn al vaker geweest, maar toen waren het nog baby’s die ’s nachts heel hard huilden, waardoor de ouders nog niet met hen op een camping durfden. Van die keer wisten de meisjes niets meer en door de Corona hadden we elkaar lange tijd niet kunnen zien.
De meisjes kunnen al verrassend goed spreken en zodra ze aankomen willen ze al van alles vertellen over wat ze allemaal hebben meegemaakt waarbij het varen met de boot, waar de auto ook op mee kon varen wel het allerbelangrijkste avontuur was. Nadat ze alles hebben verteld rennen ze naar de speelhoek. Ze pakken alles vast, bekijken het en geven commentaar op wat ze zien. Ze gaan meteen met elkaar en met het speelgoed spelen.
Het speelgoed wat in de speelhoek te vinden is, is daar in de eerste plaats voor mijn kleindochter verzameld en neergezet. Dat er ook wel eens andere kindjes mee spelen weet ze nog niet en het zal haar ook nog niet deren.
De jongens, die af en toe bij mij komen, spelen er ook mee.
Over een paar dagen komen ze weer een nachtjes. Normaal gesproken zijn ze de jongste kinderen van het gezin.
Nu zullen ze het oudste zijn en het speelgoed wat er staat zal nu niet alleen voor hen beschikbaar zijn.
Het is best een beetje spannend hoe de jongens hierop zullen reageren en het zal misschien een uitdaging zijn om hier naar ieders tevredenheid mee om te gaan.
Een andere uitdaging waar we mee te maken hebben is de grote witte pauw, die sinds kort iedere avond over het pad loopt te paraderen.
Hij (of zij, dat weet ik niet precies) komt aangevlogen, strijkt neer en loopt dan met kleine afgemeten pasjes over het erf. Ik vind dat de pauw tamelijk arrogant uit zijn ogen kijkt.
De meisjes vinden hem een beetje spannend en ze kijken van een afstandje wat de pauw gaat doen.
De pauw is net de zee. Hij neemt en hij geeft. Daarnaast is hij overduidelijk nogal tevreden over zichzelf.
Hij paradeert rechtstreeks naar de zwarte bessenstruiken om zich eens lekker tegoed te doen aan
de grote trossen die daar verleidelijk rijp hangen te zijn. Als dank laat hij grote nogal natte drollen achter en vervolgens steekt hij uitdagend zijn veren op.
Ik heb het nogal druk met allerlei klusjes en afspraken en ik kom er niet aan toe om de bessen te plukken en dat kan betekenen dat de pauw alle bessen naar binnen werkt, voor ik er jam van heb kunnen maken.
Misschien kunnen beide uitdagingen worden gecombineerd. Misschien kunnen de meisjes en de jongens samen, ieder met een eigen emmertje de bessen plukken. Daarna kunnen we jam maken en taart en…..
Ik haal de jongens uit school.
In de auto staat al de tas met knuffels en hun schone kleren.
We rijden naar mijn huis en gaan tosti’s maken.
De meisjes zijn nog naar het strand en de jongens gaan na het eten meteen bij het speelgoed kijken.
De moeder van de jongens had hen al verteld dat er nog andere kinderen bij mij waren.
Ze waren nieuwsgierig naar hen. Dat ook de kleine meisjes met het speelgoed speelden bleek voor hen geen enkel probleem. “Dat is op school ook zo hoor Karla….daar moeten we ook delen!”.
Terwijl ik de tafel afruim en de emmertjes ga pakken voor het bessen plukken, spelen ze als vanouds met wat er wel is.
Het is mooi weer en ze willen al gauw naar buiten.
Ze rennen een beetje rond en komen dan vragen of ze mijn auto mogen wassen.
Dat mag, want een schone auto is natuurlijk altijd fijn.
Ze zijn net ieder met een eigen teil en spons (en eerlijk is eerlijk wel even een broederlijke ruzie over wie de grootste spons, wat we oplossen met loten), als de bakfiets met de meisjes arriveert.
De meisjes kijken heel even verlegen, maar vragen dan of ze ook mee mogen doen en dat mag, alleen moeten ze dan wel kleine sponsjes. Kleine sponsjes heb ik wel, ik knip gewoon de groene schuurlaag van de gele pannensponzen.
Het wordt een groot waterballet. De kinderen hebben grote pret. Bj de jongens is onderling af en toe nog wat onmin, maar met de meisjes gaat het alleen maar leuk. De auto wordt schoon en de kinderen worden nat. De natte kleren worden verruild voor droge kleren en een van de twee meisjes gaat even slapen. De ander gaat samen met de jongste jongen spelen met de poppen en het serviesje en als je niet beter zou weten, zou je denken dat ze elkaar al jaren kennen.
Heel leuk om te zien hoe leuk hij kan spelen met een meisje wat iets meer dan een jaar jonger is dan hij. Hij speelt dan heel anders dan wanneer hij met zijn oudere broer speelt.
De oudste jongen gaat met zijn knuffels er lekker bij liggen op de bank.
Mijn slimme combinatieplan om de kinderen samen te brengen door het plukken van de zwarte bessen, blijkt totaal overbodig.
Ze helpen wel even, maar ze kunnen heel goed met elkaar een spel zelf verzinnen, daar is deze bedachte activiteit helemaal niet voor nodig.
De moeder van de meisjes en ik plukken de bessen. Een hele teil vol. We zijn benieuwd wat de pauw ervan vindt als hij vanavond de struik leeg aantreft…….
Ik ga met de jongens een hapje eten bij eetcafé “Die Twee”. Een prima gelegenheid om met kinderen even eenvoudig te eten. We worden uitstekend bediend en het eten is goed.
Wanneer we terugkomen, brandt het vuurtje al.
De meisjes hebben ondertussen ook gegeten. Voor alle kinderen is het toetje popcorn.
We hebben hier speciale pannetjes voor. Pannetjes met een lange steel en een soort gaasdeksel, zodat ze de mais zien “ontploffen”.
Het is een groot succes. De kinderen genieten van het vuurtje, de sfeer, de popcorn en van elkaar. De meisjes moeten het eerst naar bed, want die zijn het jongste.
Tenminste, wij als volwassenen hebben het zo bedacht…
En weer blijkt dat het niet altijd zo hoeft te gaan. De jongens zijn moe. Moe van het werken en spelen en vast ook moe van alle indrukken en emoties. Braaf gaan ze vrijwel direct nadat de meisjes gaan slapen ook mee om hun toeten te wassen en hun tanden te poetsen. Binnen vijf minuten slapen ze als rozen.
En wat heb ik nu weer geleerd?
Niet te veel invullen, steeds goed kijken en luisteren en hun eigen inbreng niet onderschatten!
WE ZIJN ER BIJNA!!
Geachte bewoners van Eierland,
Leefbaarheid, Sociale Cohesie en Economische Vitaliteit in De Cocksdorp, dat was de slogan waar Stichting Waterrijke Perspectieven in 2012 mee is begonnen.
Inwoners en ondernemers van De Cocksdorp worstelden al enige tijd met het vraagstuk hoe de kern van het dorp aantrekkelijker gemaakt kon worden en hoe zij ook toeristen zouden kunnen verleiden om het dorp niet rechts te laten liggen op weg naar de vuurtoren, het strand en/of vakantiepark. Het noorden van Texel kent veel bezoekers. Daarmee is er ook veel potentie voor ontwikkeling. In de afgelopen jaren kampte De Cocksdorp met een teruglopend aantal inwoners, leegstand van (winkel) panden en merkbare teruggang in toeristische bestedingen.
Een groepje inwoners uit De Cockdorp (burgerinitiatief) uit alle geledingen zijn voortvarend begonnen met allerlei plannen. De doelstelling van de Dorpscommissie was ‘doe wat met water’! Inmiddels zijn we bijna 10 jaar verder en op onderstaande foto overzicht ziet u wat er de afgelopen jaren door o.a. Stichting Waterrijke Perspectieven De Cocksdorp is gerealiseerd.
Grote dank gaat uit naar Aannemingsbedrijf Tatenhove Texel, Martijn Smit De Cocksdorp, en Bouw en Beleving Expotise Den Burg. Verder Adviesburo Marcel Uriot B.V. en Esther Krijnen Subsidie Adviesbureau InnoFundNL voor de goede samenwerking.
Waar staan we nu?
Het heeft heel wat zweet, veel zuchten, maar géén tranen gekost. De afgelopen jaren is er hard gewerkt door alle betrokken partijen en is er een prachtig geheel op de kop van Texel tot stand gekomen. We staan aan de vooravond van de opening van de steiger en het gemaalgebouw.
Zet daarom alvast in uw agenda. Op vrijdag 30 september om 16.00 uur willen wij het gemaal en de steiger openen.
Half september komt de officiële uitnodiging.
Namens het bestuur Stichting Waterrijke Perspectieven De Cocksdorp.
Wil H. Homan
Voorzitter
De volgende instellingen hebben dit project gefinancierd.
Waddenfonds, Provincie Noord-Holland, STIFT Texel, Samen één, Texelfonds, Gollards Stichting, De Krim Texel, TESO, Dorpscommissie, Ondernemersvereniging, Gemeente Texel (infrastructuur omgeving gemaal)
Verder hebben we alle medewerking gekregen van het Hoogheemraadschap.
Kale ruimte
Door: Jaap Boon
Deel 2
Hun opvolger (van de Kikkerts) was ene heer G.F. van Beukering van de overkant, een man met een wat deftig voorkomen bij wie het woord integratie met de Rügediekers geen prioriteit had. Toch waren wij als kinderen erg met hem in ons sas. Het hotel kreeg één van de eerste zwart/wit TV ’s op dorp en met het woensdagmiddag kinderuurtje mochten alle kinderen in de grote zaal kijken met gratis …. Een glaasie limo en een koekie. Hij zou hier toch een kleine tien jaar blijven.
Hij werd opgevolgd door “echte” hotelier J. Kanis uit Dordrecht, tevens eigenaar van hotel “Den Helder” (later ook hotel “Tatenhoven” in De Koog). Hij legde steeds meer nadruk op toerisme en maakte van de voormalige bakkerij Buijs (naast Visman’s warenhuis) een gasten dependance. Voegde er later ook het oude postkantoor (nu Vogelcentrum) ook toe als zodanig toe. Viel op door frequent flink in de riemen hangend z’n opvallende hondjes (vooral ’s winters nogal es wat slingerend) heen en weer naar diek te marcheren. Het gerucht wilde dat hij de winterperiode hier onaangenaam vond en dan zijn eigen bar te vriend had.
Vanaf 1987- zwaaide de firma Buijs en Visman de scepter. Visman was al eigenaar van “Visman’s Warenhuis”en “Eethuisje” – werelberoemd om z’n eigen Roggesloot paling. Guus Buijs kwam als kok in het eethuisje en even later kochten ze samen “t Pangkoekehuus”, de dependance van “De Hoop”, de vroegere bakkerij, voorheen dus van Guus’ familie. Samen kochten ze toen “De Hoop” , (voorheen dus ook in handen van de familie Buijs) en lieten na ruim een eeuw de hotel functie vervallen. Het werd volledig restaurant met als trekpleister een bijzondere eetbar. De samenwerking tussen de heren hield kort stand, Buijs verhuisde naar het Vliegveld restaurant en Visman koos een bedrijfsleider constructie.
De volgende exploitant was de Familie Vogel die tevens een cateringbedrijf aan de overkant bestierde. Derhalve had de heer des huizes Jan in het begin enkele dagen per week nog een taak daar. Intussen ontwikkelden ze ambitieuze plannen om de hotelfunctie terug te laten komen, aangevuld met appartementen in de grote achtertuin. Voordat dit realiteit kon worden werd de eigenaar ernstig ziek, vervloog daarmee hun hoop en moest “De Hoop” worden verkocht.
In 1992 kocht mevrouw Kuiper “De Hoop” en na ruim een eeuw verdween de naam van dorp en werd het “La Morena”. De naam was in stijl met de tegenover gelegen pizzeria “Bella Vista” , ook eigendom van deze familie, destijds gerealiseerd in discotheek “De Rog. Deze familie zorgde ook voor een ingrijpende aanzicht verandering door aan de voorzijde een grote – vrijwel glazen – serre te plaatsen.
Het gebouw werd verkocht aan W. Witte, met huurder en exploitant Joost Oldenburg, die zijn naam “Bij Joost “ meenam uit het “Eierlandsche Huis” waar hij daarvoor uitbater was. Na dit seizoen zou hij de exploitatie beëindigen en de horeca op camping “Dennenoord” in de Koog gaan runnen (inmiddels realiteit) .
Echter, op 11 januari 2022 brak een brand uit die het pand volledig verwoestte. Het gebouw dat in begin 1854 als “Logement De Hoop” werd geopend verdween na bijna 170 jaar voorgoed uit het straatbeeld van De Cocksdorp.
Naschrift :
Enige tijd na de brand vroeg onze kersverse hoofd redacteur Melle kun jij over dit verdwenen markante gebouw in het dorp een stukje maken ? O, dat doe ik wel effe. Zo simpel is dat toch niet, maar met dank aan meerdere mensen is het toch een globaal overzicht geworden van de geschiedenis van dit beeld bepalende gebouw. Mocht u missers vinden of meer (betere) informatie hebben, laat het weten en misschien hebt u interesse om er samen een historisch documentje van te maken.
Alzheimer Café Texel
Toneelstuk over dementie
Het Alzheimer Café Texel heeft Thomas Borggrefe bereid gevonden om de voorstelling Helderman in het kader van Wereld Alzheimer Dag op Texel ten tonele te voeren. In het café op dinsdag 27 september bent u van harte welkom in De Buureton. Inloop met koffie/thee vanaf 19.15 uur, aanvang voorstelling 19.30 uur.
Helderman is een theatervoorstelling over vergeten, dementie, ontreddering, gelukkig zijn en het zoeken naar de grens van leven en dood. De voorstelling is een compositie van muziek, teksten, zwaarte en lichtheid, zoals het leven met dementie dat is. Een musicus met dementie geeft openheid over zijn gevoels- en belevingswereld. Helderman schetst het beeld van een mens in al zijn kunnen en niet meer kunnen, de controle tegenover de onmacht.
Thomas Borggrefe heeft veel ontmoetingen met mensen die dementie hebben en heeft zich voor deze voorstelling laten inspireren door actuele vragen, zoals ‘wanneer is mijn leven met deze ziekte niet meer leefbaar?’ De voorstelling geeft diepe inzichten in de gevoels-en belevingswereld van een man met dementie. Naast acteur/cabaretier is Borggrefe werkzaam als geestelijk verzorger in een verpleeghuis in Utrecht. Na de voorstelling gaat Thomas in gesprek met het publiek waarbij er ruimte is voor vragen en tijd voor verdiepende gesprekken. Namens Geriant is aanwezig Trudie Luijk, casemanager dementie op Texel.
Durper jeugd
Door: Lisette Bonne
Ik sprak deze keer met Maarten van der Woude over het wel en wee in en om de Cocksdorp.
Maarten is 26 jaar en woont sinds zijn 10e op Texel. Zijn ouders kochten destijds de Vrijheid op de Hoofdweg en hebben dit huis in de loop der jaren helemaal opgeknapt. Voor Maarten was de verhuizing naar Texel helemaal niet zo leuk. Hij moest zijn vrienden achter laten en is pas in groep 7 begonnen OBS Durperhonk. Dit was een lastige tijd. Hij kende hier niemand, maar dat ging na verloop van tijd natuurlijk wel beter. Maarten ging op tennisles in de Cocksdorp en leerde ook op die manier weer nieuwe mensen kennen. Toen Maarten naar de OSG ging is hij gestopt met Tennislessen. Als Maarten terugkijkt op deze periode was het uiteindelijk toch wel leuk om hier op school te zitten. Enige minpuntje was dan toch wel weer dat hij buiten dorp woonde.
Eenmaal op de middelbare school kwam hij toch nog vaak naar Cocksdorp op te voetballen op het voetbalveld achter Durphonk, of hij ging voetballen op de Krim. In de zomer was Maarten ook vaak op de Krim te vinden, en ook heeft hij een aantal jaren Golf gespeeld op Golfbaan de Texelse.
Maarten is hier al geruime tijd behoorlijk op z’n plek, en woont samen met zijn vriendin Rosalie in de Cocksdorp. Samen hebben zij een huis gekocht en ook runnen zij samen Restaurant de Aanleg. Dit is hun 3e seizoen.
Als Maarten de tijd nu vergelijkt met 10 jaar terug denkt hij dat er nu meer te doen is voor de jeugd. Er wordt meer georganiseerd, en daar is behoefte aan. Als Cocksdorper mag je ook van alle leuke dingen op de Krim gebruik maken zoals lasergamen en naar het zwembad, dat voegt natuurlijk ook zeker iets toe aan je jeugdige jaren.
Maarten, bedankt voor je tijd!
VVN
Door: Jaap Boon
Veiliger naar school na de zomervakantie
Het lijkt nog ver weg, maar voor je het weet is het alweer zover; de start van het nieuwe schooljaar. Vanuit Veilig Verkeer Nederland zetten we ons jaarlijks in om het verkeer rondom scholen veiliger te maken voor scholieren. Dat doen we door vanuit de ‘Onze scholen zijn weer begonnen’-campagne automobilisten op te roepen in deze periode extra op hun snelheid te letten. In bijna 80% van alle gemeenten wordt al aandacht voor deze campagne gevraagd! Meehelpen kan op verschillende manieren. Bijvoorbeeld door campagnematerialen in te zetten. Die kunnen rondom scholen worden opgehangen. Verder kun je ook de veiligheid van fietsende scholieren onder de aandacht brengen via social media. Of je kunt een lokale actie bedenken om mee te helpen. Meer tips, campagnematerialen, voorbeeldteksten en afbeeldingen zijn beschikbaar via de campagnewebsite. Dus neem daar een kijkje en help mee!
Ben jij al bekend met de voordelen van de fietshelm?
Veilig Verkeer Nederland moedigt vrijwillig fietshelmgebruik aan. Als iedereen een fietshelm zou dragen zouden er naar schatting 85 verkeersdoden en 2500-2600 ernstige verkeersgewonden minder per jaar zijn. Wist je bijvoorbeeld dat het dragen van een fietshelm de kans op ernstig letsel bij een botsing of val met 60% vermindert? Voor dodelijk hoofd- of hersenletsel is dit risico zelfs 70% lager. Fietsers van jong tot oud zijn meer geneigd een helm te dragen als anderen – met name leeftijdsgenoten – dat ook doen. Door een fietshelm te dragen bescherm je dus jezelf én maak je het voor anderen ook normaler een helm op te zetten. Een fietshelm met keurmerk is al verkrijgbaar vanaf ongeveer €15. Dus ook nog eens een kleine investering. Nog niet helemaal overtuigd? Bekijk de factsheet voor meer cijfers en antwoorden op veelgestelde vragen of doe de verkeerscheck, om te testen hoeveel jij al weet over het gebruik van de fietshelm!
Uitkomsten Flitspeiling: autorijden met alcohol is niet meer van deze tijd
Bij VVN brengen we ieder jaar in kaart wat Nederlanders bezighoudt als het gaat om verkeersveiligheid. Dat doen we in onze Flitspeiling. De belangrijkste resultaten delen we dan met de pers en op deze pagina. We zoomen in deze nieuwsbrief in op de resultaten over de Bob-campagne. Meer dan de helft van de Nederlanders zegt wel eens de Bob te zijn. En meer dan een kwart rijdt wel eens mee met iemand die de Bob is. De meeste mensen, maar liefst 73%, geven aan niet gevoelig zijn voor de verleiding om alcohol te drinken als ze de Bob zijn. Mocht dat toch het geval zijn dan gaat het bij de grote meerderheid om 1 of 2 drankjes waarbij het nog toegestaan is om te rijden. Ruim 85% van de respondenten vindt dat autorijden met alcohol nooit kan en 83% vindt het niet meer van deze tijd.
Hulp gevraagd!
Het gaat goed met Achter de Rügediek; er komen steeds meer foto’s binnen en ook steeds meer tekst. Daarom willen we graag wat meer hulp hebben met het maken van de krant. Ben je handig met foto’s inscannen en verbeteren, met Microsoft Word of met de software WordPress geef je dan op bij mij zodat de krant nog mooier kan worden. Namens de redactie van Achter de Rügediek, Melle Boudewijns (melle@smts.nl).
Blijf kijken!
Door: Klaas de Jong
Een van de grootste vogels van Europa te gast
Dit voorjaar was ik in Extremadura (Spanje) en daar, vooral op een beroemde plek, Monfragüe, zitten heel erg veel Vale Gieren. Maar daar horen ze dan ook thuis. Je kunt ze zien zitten op het nest, zien rondvliegen met nestmateriaal of als je geluk hebt, zie je een pluizig koppie onder één van de ouders vandaan steken. Vooral vliegend zijn het buitengewoon indrukwekkende vogels, met van die prachtige gevingerde vleugelpunten en de bontkraag rond hun kale kop met reusachtige snavel. Met een spanwijdte van 2 meter 65 vliegen ze rond alsof het ze geen enkele moeite kost. Feitelijk kost het ze ook bijna geen energie, want ze maken tijdens het vliegen gebruik van thermiek. Thermiek is opstijgende warme lucht. Hoe groter de vleugels dus zijn, hoe gemakkelijker het is om hoogte te maken en zo, zonder vleugelslagen, grote afstanden af te leggen op zoek naar voedsel (dode dieren).
Grote afstanden zijn in Spanje geen probleem en het vinden van dode dieren wordt, sinds de strengere regels voor het achterlaten van dood vee, gefaciliteerd op gierenvoederplaatsen. Maar het kan gebeuren dat het daar te druk wordt of dat sowieso het leefgebied te vol wordt en dan gaan veelal jonge vogels op zwerftocht. En zeker als het dan mooi weer wordt en de wind gunstig staat, kán het zomaar gebeuren dat zo’n gier, bijvoorbeeld vanuit de Pyreneeën, lekker op de zuidenwind naar het noorden vliegt en kán het gebeuren dat-ie zelfs helemaal op Texel terechtkomt. Ongebruikelijk, maar toch was de Vale Gier die eind mei/begin juni in Eierland verbleef niet de eerste voor Texel.
Op 22 mei vlogen er ’s morgens om 10:42u 2 Vale Gieren over Leiden, om 12:26u 1 exemplaar over Bergen (richting noord) en om 13:05u én om 13:51u vloog (zeer waarschijnlijk) deze vogel over Den Helder, waardoor op Texel al enkele alarmbellen afgingen en veel vogelaars extra goed omhoog begonnen te kijken. En in mei zijn er, zoals jullie weten, heel veel vogelaars op het eiland. Toch kwam de eerste melding (en enige van die dag) pas om 14:20u vanaf Landal Sluftervallei. Nota bene richting zuid.
Ondanks alle inspanningen en ondanks het reusachtige formaat van de vogel, blijkt het toch niet zo gemakkelijk om zo’n joekel ‘even’ op te pikken. Gelukkig werd de vogel de volgende dag zittend gemeld in polder Het Noorden en heeft-ie tot 7 juni langs de Hollandseweg gebivakkeerd, waar hij zich fantastisch liet zien aan veel vogelaars, toeristen én Texelaars. Toen werd het weer beter, liet de zon zich meer zien en kwam er weer thermiek…
SVC
Op 15 juni 1932 werd SVC opgericht wat inhield dat SVC dit jaar 90 jaar bestaat en dat moest natuurlijk gevierd worden. Daarom had SVC op 17 juni een gezellige dag georganiseerd voor leden en belangstellenden. Overdag was er voor de kinderen volop springplezier, met verschillende springkussens en andere obstakels. Natuurlijk ook met iets lekkers aan de bar.
‘s Avonds was er voor de oudere jeugd en volwassenen een bingo en een borrel georganiseerd. Dit trok veel mensen. Een gezellige avond, waarbij een heleboel leuke prijzen te winnen waren.
Wij willen iedereen bedanken die tijdens de dag aanwezig was voor de leuke sfeer en het enthousiasme. Op naar de 100!
Heri Hodie
— En toen was het alweer bijna zomervakantie..
Wat kan de tijd vliegen zeg. Zowel door drukte, het goede weer als de mooie vooruitzichten (denk aan vakanties met tennistoernooien) komt de zomervakantie gevoelsmatig snel dichterbij. Reden om terug te blikken op ons eerste half jaar op de tennisclub.
Waar de eerste paar maanden COVID ons nog in de greep hield worden de banen de laatste paar maanden toch weer goed bezocht. De eerste batch aan tennislessen zit er op. Onze jeugd krijgt ieder jaar 10 lessen van de club cadeau en zijn net over de helft. Het is mooi om te zien dat iedereen met plezier van en naar de tennisbaan komt. Daar doen we het tenslotte voor. Ook onze senioren lessen op de maandag en dinsdag. Het is als bestuur erg leuk om te zien dat dit in alle gradaties qua speelsterkte gebeurt. Zo kunnen nieuwe leden gemakkelijk aansluiten maar zijn er ook voldoende mogelijkheden om door te stromen.
In het voorjaar heeft zowel ons heren als damesteam competitie gespeeld. Aanvoerders Robbert van den Bent en Ditte Westdorp hebben hier zelf een kort verslag van gemaakt.
Robbert van den Bent:
Het herenteam van Heri Hodie kwam dit voorjaar (weer) uit in de 2e klasse afdeling 5 van de KNLTB voorjaarscompetitie. Het team heeft als basisopstelling Hans Schraag, Frans Stolk, Theo van Maanen en Robbert van den Bent. Reservespeler is Ties Reuvers. Een smalle basis. Ging dit in voorgaande competities goed, dit voorjaar ging het mis. De eerste drie wedstrijden moest Hans in verband met een blessure afhaken en was Theo eenmaal voor werk-aan-de-winkel afwezig. Ties kon niet altijd invallen en zodoende was het zoeken naar een invalspelers. Dat viel niet mee. Eenmaal moesten we zelfs met goedvinden van de tegenstander Corrie Ranzijn als invaller inzetten. Heeft ze overigens uitstekend gedaan. De poule zelf werd gekenmerkt door zeer gelijkwaardige teams. Relatief veel wedstrijden hadden 2 – 2 als eindstand. Pas in de laatste wedstrijd kwam de kampioen uit de bus. De poule bestond uit zeven teams. We speelden eenmaal tegen elkaar, uit of thuis. Van Koedijk tot Den Helder.
Uiteindelijk eindigden wij op een gedeelde 5/6/7 e plaats wat betreft wedstrijdpunten. Op gamespunten werd dit een zesde plaats. Geen hoge notering derhalve, maar we kijken terug op veel gezelligheid, wedstrijdplezier en verbroedering met menig bekende tegenstander. En dat is waar het in de competitie toch eigenlijk om gaat.
Ditte Westdorp:
Heerlijk, we mochten weer ! Donderdag 14 april was onze 1e wedstrijd in de voorjaarscompetitie. We hadden een poule van 7 teams, waarvan Andijk het verste weg was. Zelf speelden we weer met het oude vertrouwde team, Ria Zoetelief, Marjolein van Steen, Corry Ranzijn, Ditte Westdorp en Mieke van den Bent.
Dus gezellig was het in ieder geval ! Ach ja, en je wint wat en je verliest wat. Met ook af en toe een gelijkspel. Je speelt 4 dubbelpartijen, dus het kan ook 2-2 worden. De laatste wedstrijd was toch wel spannend, want intussen stonden we onderaan. Er moest nog wat gebeuren; en jawel 3-1 verloren ! Maar dat ene puntje redde ons. In 1 wedstrijd gingen we met die ene punt van de laatste plaats naar de vierde plaats ! Kun je wel nagaan hoe dicht de teams bij elkaar zaten en dat het dus overwegend allemaal leuke wedstrijden waren. Dan vergeten we maar even de 4-0 nederlaag tegen Den Helder…
Dus geëindigd op een mooie vierde plaats van de 7 !!! Op naar de najaar competitie die in september gaat starten !
Al met al twee uitstekende prestaties van onze competitieteams.
Van de zomer is er de spreekwoordelijke zomerstop vanuit de club qua lessen. Maar in week 31 (start 29 juli) is er weer het jaarlijkse Robbenjager Open. Een week lang gezelligheid en tennisplezier waar meer dan 40 dubbelkoppels strijden om de felbegeerde prijzen. Nog niet ingeschreven doe dit dan snel! Dat kan via www.toernooi.nl.
Ook een belangrijk nieuwtje is, is dat wij na de zomerstop samen met S.V.C. meedoen aan de Grote Club Actie en de Rabo Clubkascampagne. De twee besturen hebben onderling met elkaar afgestemd om hierin samen op te trekken zodat de twee sportclubs uit ons prachtige dorp gezamenlijk een zo’n hoog mogelijk bedrag ophalen. Ziet u ons aan de deur? Steun ons dan!
Ik wens u allen een fijne zomervakantie toe! Vergeet je niet goed in te smeren en bovenal van het mooie weer te genieten.
Tot op de baan in week 31!
Martijn van der Linde
Voorzitter Heri Hodie
Graven achter de Rügediek
Door: Chiel de Graaf
De familie De Graaf in Eierland deel 3
In de eerste twee afleveringen van dit verhaal kwamen onze voorvaderen vanuit het Duitse Ladenburg via Horn in Limburg en Melissant in Zuid-Holland naar Texel waar Michiel ging werken bij de inpoldering van Eierland om op deze manier boer te kunnen worden op Texel. In 1849 kon hij de boerderij Bouwlust huren voor f.300,- per jaar en daar is hij begonnen. We zijn aangeland in de jaren rond 1875.
Zo rond 1890 heeft Michiel Bouwlust verlaten en heeft zoon Johannes, die getrouwd was met Naantje Bakker en toen 43 jaar oud was, de boerderij over genomen.
Zij kregen 9 kinderen, te weten Willem (1874-1945), Michiel W(1875-1945), Petronella (1877-1920, Gerbr.Zoetelief), Jannie (1880-1916, C.Gomes), Martinus 1882-1967), Cornelis (1884-1961), Johannes (1886-1956) ,Cornelia (1889-1970, v.h.Noordende) en Naan (1891-1964 C.Keizer).
Willem woonde o.a. in de Eendrachtspolder, werd later boer op Molenzicht(Veldzicht) en werd uiteindelijk boer in de Prins Hendrikpolder.
Michiel kwam uiteindelijk terug naar Texel om mee te werken op de boerderij en in 1900 kocht zijn grootvader voor hem de blazerschuit TX 43 waarmee hij nog een aantal jaren heeft gevaren waarschijnlijk om wat bij te verdienen..
Martinus ging via de Hallerweg en De Westen naar Duin en Dal aan de Krimweg.
Cornelis,die in 1912 trouwde, bleef tot 1947 op en om Bouwlust en woonde op de Rio-buurt, later werd hij veehandelaar en werkte veel samen met Joh. Roeper.
Johannes werd boer op Nieuw-Sumatra aan de Krimweg en was enige tijd dijkgraaf.
De huur van Bouwlust bedroeg f.300,- per jaar, in die tijd een aanmerkelijk bedrag. Ze werkten met z’n vijven op het land, vader, 3 zoons (Martinus, Michiel en Wim) en een oom. Ze hielden in die tijd 18 koeien maar moesten nog hooiland bij huren om voldoende hooi voor de winter te hebben, er groeide dus maar bar weinig op die arme grond en kunstmest was er nog niet, koeienmest was het enige wat voorhanden was. Ook bestrijdingsmiddelen bestonden nog niet, zo kon het gebeuren dat Johannes op een boelhuus 80 schapen en 20 enterlingen kocht die binnen twee jaar allemaal overleden aan de ongans (leverbotziekte) wat vooral werd veroorzaakt door de nattigheid, later werd de afwatering verbeterd en kwam dit niet meer voor.
Als Michiel in 1902 komt te overlijden is de naam De Graaf inmiddels goed vertegenwoordigd, er zijn dan al 11 mannelijke nazaten. Michiel heeft dan goed geboerd en de eigendommen “De Tien Geboden”, al lang geleden afgebroken huisjes aan de Achterweg, en de herberg naast de kerk worden verkocht en de opbrengst wordt verdeeld onder de nabestaanden. De herberg wordt verkocht aan Gerbrand Zoetelief die getrouwd is met Petronella (Joh.dr.) de Graaf. Een deel van de erfenis brengt Johannes zelf naar Amerika, hij schijnt daar enkele maanden voor gereisd te hebben, een hele onderneming in die tijd maar het reizen zat toen al in de familie blijkbaar.
Michiel junior leek aanvankelijk geen interesse te hebben in het boerenvak, als hij wordt opgeroepen voor militaire dienst en gaat hij bij de marine. Of hij de marine uitgezocht heeft of dat de legerleiding hem bij de marine geplaatst heeft is niet bekend maar hij legt tijdens zijn diensttijd contact met allerlei mensen die iets te maken hadden met visserij en/of zeevaart. Beroepsmilitair is kennelijk niets voor hem want hij gaat na zijn diensttijd werken bij Leo Niemand, die hij vermoedelijk tijdens zijn diensttijd heeft leren kennen.
Leo Niemand heeft werk aangenomen in Antwerpen om daar allerlei scheepswrakken en andere obstakels, die op de bodem van de haven liggen, op te ruimen. Michiel was een van die mensen die met een duikerpak aan onder water ging om de kabels en trossen aan de wrakken vast te maken, Michiel was toen ongeveer 23 à 24 jaar. Dat zal ongetwijfeld gevaarlijk werk geweest zijn, zeker in die tijd toen de uitrusting van een duiker stellig minder goed moet zijn geweest als tegenwoordig. Leo Niemand komt later zelf om het leven tijdens het duiken. In die tijd had Michiel ook een vissersschuit, kennelijk om de inkomsten wat te verhogen. In deze tijd was Michiel waarschijnlijk al verloofd met Marretje Witte. Hun huwelijk is voltrokken in Antwerpen. Hij stond misschien voor de keus om, of een bestaan te vinden op of aan het water, of weer terug te gaan naar Eierland en het bestaan als boer, net als zijn vader en grootvader, weer op te pakken. Michiel besluit in ieder geval boer te worden. Zijn grootvader, die eigenaar is van een boerderij in ‘Het Noorden’, biedt hem deze boerderij voor een schappelijk bedrag aan. Maar om de een of andere reden gaat Michiel hier niet op in. Uiteindelijk hebben ze er voor gekozen terug te gaan naar Eierland en zijn ze op het huisje van Bouwlust gaan wonen.
Als zijn vader Johannes in 1903 overlijdt neemt hij de huur van Bouwlust over.
Wordt vervolgt.
Veiligheidsregio
Durperhonk
Afgelopen periode hebben we met de hele school gewerkt aan het thema ‘Reis rond de wereld’. We hebben kennis gemaakt met verschillende werelddelen, landen, culturen, diersoorten, vervoersmiddelen etc.
In groep 1-2 ging het vooral om het reizen met het vliegtuig. In de speelhoek stond een nagemaakt vliegveld met daarin een vliegtuig waarmee de kinderen op reis gingen. Er werd naar zeven verschillende landen toegevlogen. Een uitstapje naar het vliegveld mocht natuurlijk niet ontbreken! Groep 3-4-5 heeft prachtige Lapbooks gemaakt over verschillende landen en deze aan elkaar gepresenteerd. Er werd enorm veel van elkaar geleerd. In groep 6-7-8 werd er ook kennis opgedaan over allerlei landen.
Op vrijdag 8 juli hebben we met z’n allen genoten van een geslaagde zomermarkt op het schoolplein. Er was van alles te beleven. De kinderen mochten allerlei spelletjes doen, grabbelen in de grabbelbak en springen op het springkussen. Ook konden ze zich laten schminken en hun nagels laten lakken. Er stonden kraampjes met zelfgemaakte spulletjes en de foodtruck met allerlei lekkers was ook een spektakel. Bij de loterij kon je verschillende prijzen winnen, met als superprijs een E-bike. Team Durperhonk wil graag de ouderraad nogmaals in het zonnetje zetten voor het organiseren van deze geweldige dag!
Groep 6-7-8
Slagbaltoernooi
Maandag 27 juni stond het slagbaltoernooi weer op het programma. We hadden goed geoefend en hadden er vooral veel zin in! Na veel goede slagen, vangballen en homeruns werden we uiteindelijk 1e en 2e! Yes!
Een welverdiend ijsje ging er wel in!
Eén tegen allen
In maart en april hadden we een uitdaging van de bieb gekregen. Binnen 6 weken moesten we 80 opdrachten uitvoeren, die allemaal iets te maken hadden met boeken en lezen.
Het is ons gelukt. De beloning was een bon om een film te kijken. De popcorn en de chips kregen we er ook bij. Een relaxed middagje zo!
Rugediekies
Rugediekies zijn kleine tekst advertenties, ze zijn gratis voor adverteerders van Achter de Rügediek en kosten 5 euro voor privé personen.
Inhoudsopgave